Άτιτλο

Συχνά ο έρωτας, το πάθος, κι η αγάπη που νιώθουμε, ή νομίζουμε ότι νιώθουμε, γίνονται φυλακή. Μια φυλακή που τη ζητάμε, μα και που μας στερεί. Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι δίδυμα φεγγάρια. Μερικές φορές αδύνατο να τα ξεχωρίσεις.... Μπερδεύονται τις νύχτες που περπατάς μόνος τα βήματα και οι δρόμοι. Κι ενώ ξεκίνησες για τον ουρανό, ανταμώνεις τη θάλασσα. Κι άλλες φορές , κινάς μ' ένα σπασμένο καράβι για καταμεσίς της λησμονιάς, και βρίσκεσαι να πλέεις στ΄ άστρα, σε πελάγη ουράνια. Μα επειδή η ζωή είναι δρόμος, η θάλασσα κι ο ουρανός κάποτε σμίγουν μέσα μας οριστικά κι αμετάκλητα, και δεν υπάρχει πια γεύση γλυκιά που να μη πικρίζει, και πίκρα, που να μη μοιάζει με έρωτα.