Κοιτώντας το ίδιο φεγγάρι

Κοιτάζουνε το φεγγάρι κι αυτό αρπάζει φωτιά.

Κάποια άστρα γεννήθηκαν στο πρώτο αυτό άναμμα

στην προσευχή της επιθυμίας να είναι κοντά.

Η απόσταση δε μετρά. Μόνο η επιθυμία

που πάνω από κάθε απουσία κι απόσταση

φτιάχνει γέφυρες από φως και φωτιά.

Κοιτάζουνε το φεγγάρι μαζί κι ας ζούνε χώρια.

Εκείνη γέρνει μ' εμπιστοσύνη στο μπράτσο του,

κι εκείνος τρυφερά την βαστά σα μωρό.

Πως ν' αντέξει τόση επιθυμία χωρίς να καεί

το φεγγάρι; Πυρώνει η νύχτα, αργοκυλά

σε ποτάμια και θάλασσες να δροσιστεί.

Και μαγεύει...  όπως γυμνή γλιστρά, τα νερά

και τα όνειρα.. Μεθά με το άρωμα του έρωτα

τα κοριτσίστικα μάγουλα - κάθε γυναίκα

είναι κορίτσι σαν ερωτεύεται - και τα χείλη

των αγοριών με ρόδα κι αγκάθια.

Κοιτάζουνε το φεγγάρι κι νύχτα ανθίζει.

Μεθά το φεγγάρι, τα άστρα μεθούνε,

ως το πρωί θά' χουν πνιγεί - μεθυσμένα

και θα κείτονται νεκρά

στην δική τους κόλαση και παράδεισο.

Κάτοικοι άλλης γης  κι άλλου ουρανού.