4/2/08

20/7/1995 Άτιτλο ( Μαρίας Λαλέ)

Φλόγες ονείρου
φλόγες παγωμένες.
Φωτιά που δεν έφτασε ποτέ
να ζεσταθεί η ψυχή σου.

Μια πέτρα που την πέταξες
στ΄αποκαΐδια μέσα
ήθελες νά΄ταν θέληση
νά΄τανε η καρδιά σου.

Κι όταν αέρας φύσηξε
και σκόρπισαν οι στάχτες
έμεινες μόνη σου μ΄αυτήν
την πέτρινη, την παγερή φωλιά σου.

Μαρίας Λαλέ

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος4/2/08, 11:57 μ.μ.

    "Δίχως εσέ δεν θά βρισκαν
    νερό τα περιστέρια
    δίχως εσέ δε θά ναβε
    το φως ο Θεός στις βρύσες του.."
    Ν.Βρεττάκος

    Καλό σας βράδυ!

    L.N.E

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μοναξια μου μυριζει ο στιχος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή