"Θα ήθελα να αγαπηθώ ως τον θάνατο", μονολόγησε...
Κι ο Θάνατος, κρυφός θαμώνας στις χαρές της, άκουσε τον κρότο που έκανε το φως καθώς ράγισε μέσα στα μάτια της. Το κλείσιμο των βλεφάρων δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα μαύρο δάκρυ που κύλισε βαρύ μέσα στο ποτό της. Πήρε πρώτα μια ρουφηξιά καπνό, κι ύστερα ήπιε όλη της την επιθυμία για ζωή. Σε αυτό το μαύρο δάκρυ. Από το παράθυρό τα φώτα ενός μικρού καφενέ, και το ερωτευμένο γέλιο κάποιου ζευγαριού.. Η πόλη κοιμάται, μα ο έρωτας όχι. Αν κοιμότανε ο έρωτας, ίσως να μη στεκότανε ξάγρυπνη στις τρεις το πρωί να σκέφτεται... Ίσως τα όνειρα μπορούσαν, σαν τον ιστό αράχνης, να βαστήξουν κοιμισμένη την μικρή της ζωή.
"Μπορεί να έχω πεθάνει και να μη το ξέρω", σκέφτηκε ζαλισμένη από το ηδύποτο. " Η σκιά μου με σκέπασε, τα ενδύματα που φόραγα κοριτσάκι, πάνε... πάνε..." Φαντάστηκε στο μυαλό της το ένδυμα να αλλάζει χρώμα και μορφή, όπως η σήψη αλλάζει την όψη όσων ξεψυχήσουν. "Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
Νικόλας Παπανικολόπουλος
Φθείνουσα αγάπη, φθείνων άνθρωπος!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλοίμονο...
Όπως πάντα συγκλονιστικός Νικόλα!
Marianaonice, και συ πάντα ευγενική.. Σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ , Νύχτα
ΑπάντησηΔιαγραφήθα 'θελα να 'μουν
θάνατος
τα βλέφαρά του ολόλευκα
να 'βαφαν οι πνοές μου
και στων χειλιών του
τη πορφύρα ,
να μάντευα πάγου
σταλακτίτες
Ω , Νύχτα
θα 'θελα να 'μουν
θάνατος
***
Αριστουργηματικά καλλιτεχνικό , και αισθαντικό..
Καλησπέρα , και συγχαρητήρια για την υπέροχη αισθητική του blog...
Αγγελική, παράξενο που σε βρίσκω εδώ.. Σα να σε κάλεσε το μυαλό μου. Βρισκόμουνα στο μπλογκ σου το απόγευμα, και σκεφτόμουνα, πως δεν είχα τρόπο να σου αφήσω σχόλιο... Και τώρα, έστω από εδώ, μπορώ να σου εκφράσω το θαυμασμό μου για τα έργα σου. Κι ακόμα καλύτερα, ήρθες με δώρο! Πανέμορφο το ποίημά σου, μα δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από μια δεξιοτέχνησα του χάικου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να περνάς, να τα λέμε!
Καλό σου βράδυ!
Πεζό κείμενο με ένα μικρό ποίημα σε κάθε πρόταση. Δεν ξέρω ποιο να διαλέξω για να σχολιάσω. Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου, "Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι:))
Νικόλα , (αν μου επιτέπεται ο ενικός) σ'ευχαριστώ πολύ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ , τυχαία σε "ανακάλυψα" , μέσω του μπλογκ της Μαρίας Νικολάου..
Τα λόγια σου , λες και τα χάραξες μέσα μου με χρυσό μελάνι..
Σ'ευχαριστώ..
Ναι , τα σχόλια στα μπλογκς μου είναι κλειστά , όμως πάντα υπάρχει το mail για καλούς φίλους-αναγνώστες..
Και πάλι ευχαριστώ.Καλό σου βράδυ :)
Ηρθε ο θάνατος γοργά
ΑπάντησηΔιαγραφήτον έρωτα να πάρει
μα γλίστρισε ένα δάκρυ
του και έγινε κεχριμπαρι
δως μου τον έρωτα θάνατε
έστω για μία ώρα
να σου ποτίσω την καρδιά
και ας είμαι μαυροφόρα
Ο έρωτας το θάνατο
αγάπησε με πάθος
κι εκείνος αποκρίθηκε
κάνεις μεγάλο λάθος
Κι έρωτας αποκρίθηκε
Αγαπή το λάθος μου
να το πληρώσω τώρα
για μια στιγμή να δεις
κι εσύ του έρωτα τα δώρα
Καλήνυχτα Νικόλα εύχομαι παντα να μιλάς με τόσες εικονες για τον έρωτα όπως σε αυτό το πεζό
Χριστίνα_Νεφέλη
Άστρια, σε ευχαριστώ για το πάντα ευγενικό σου σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο βράδυ να έχεις!
Αγγελική, το να με συγκαταλέγεις στους καλούς φίλους - αναγνώστες, είναι μεγάλη τιμή! Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Χριστίνα Νεφέλη, σε ευχαριστώ για το στιχοσχόλιό σου... να είσαι πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου νύχτα!
Απλά...υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελτέμι! ... Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήπίνοντας την επιθυμία για ζωή κι αναδεύοντάς την με ένα μαύρο δάκρυ, σαν έτσι πιο έτοιμος να γίνεσαι για το ταξίδι μιας μετά-βασης ποτισμένης αναστεναγμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήο θάνατος ακούει. σσσσσ...
φιλιά βρόχινα...
Περίμενε να γευτεί την αποθέωση της μοναδικής στιγμής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτυπούσε η καρδιά της..
παλμοί, σα φοβισμένες πεταλούδες..
Ώρα πρώτη, Ζωής..!
Περίμενε να γευτεί φως και χρώματα.
Και κρύωνε, όλο κρύωνε.
Ώρα πρώτη, θανάτου.
..Αγαπήθηκε..!
Πολύ δυνατό, πολλές εικόνες! Όμορφο κι ας έχει λίγο σκοτάδι, μα πως θα ξεπρόβαλλε άλλωστε το φως;
Καληνύχτα καλέ μου Νικόλα ή και καλό ξημέρωμα!
Νεράιδα της βροχής, το κουκούλι της χαράς, είναι συχνά η λύπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πιο όμορφα όνειρα σου εύχομαι!
Ηλιαχτίδα μου, πολύ όμορφο αυτό που έγραψες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα να έχουμε!
"Η πόλη κοιμάται, μα ο έρωτας όχι"...Ποιός ερωτευμένος μπορεί να κοιμηθεί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θάνατος .. κρυφός θαμώνας στις χαρές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι ..
Καλημερα Νίκο
Καλήμερα Νικόλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές το δελφίνι κάπως έτσι κάνει τα σχόλια ....ο θάνατος πάντος είναι το πέρασμα ακόμα και τοθ έρωτα
Χρίστινα
Κάνει και το φως κρότο ε; Ναι. Κάνει. Και μάλιστα πολύ μεγάλο. Τα ματάκια μας που έχουν συνηθίσει στο σκοτάδι που να αντέξουν το φως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα. Υπέροχος όπως πάντα.
Καλημερα και απο εδω Νικολα!!Πραγματικα υπεροχο..εισαι συγκλονιστικος..με ταξιδεψες..
ΑπάντησηΔιαγραφήlily αυτό είναι ένα καλό ερώτημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Μαρία, ένα όμορφο φωτεινό Σαββατοκύριακο να έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔελφίνι, να αφήνεις τα σχόλιά σου, ελεύθερα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Jacki μπορεί το φως να πονέσει τα μάτια, μα η ψυχή το ζητά.. και δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις!
Μίνα, χαίρομαι που πέρασες! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα γλυκό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Τα σχόλια των ανθρώπων που υπάρχουν σχολεία στην ψύχη μας
ΑπάντησηΔιαγραφήπου πάντα γράφουν
Σαν ώριμα σταφύλια
σαν κόκκινο κρασί
πείνουν δειψασμένα χείλια
Επίσηςςςς Νικόλα αλλά όλο το σ/κ εδώ γύρω θα περιδιαβαίνω στα σοκάκια της διαδύκτιακής σκέψης
Δελφινοκόριτσο
'Οταν η πόλη κοιμάται
ΑπάντησηΔιαγραφήο έρωτας είναι εκεί
ξαγρυπνά μαζί με τον θάνατο
...........................
πεθαίνει κάθε φορά
που ερωτεύεται
κι ενδύεται πόνους κρυφούς
σε υψηλές ανατάσεις.
Όμορφο και δυνατό, καλό Σ/Κ
Δελφίνι, το μοίρασμα είναι πάντα σοφό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία.. ο έρωτας ξαγρυπνά με τον θάνατο.. Μ΄αρέσει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Σοφία σοφό εποίησε και μέσω της σοφίας του το θάνατο βρήκε για να μπορέσουν οι γενιές τον θάνατο να σκοτώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να θανατώνεις ένα κορμί απλά είναι σα να καις το περιτύλιγμα από ένα δώρο.Το να θανατώνεις μια ψυχή ...σκοτώνεις ένα αύριο .
που όσο δισοίωνο και αν είναι θα ξημερώσει με την ανατολή του ήλιου και θα δύσει με την δύση του....
Δελφινοκόριτσο
Σώμα και ψυχή είναι αλληλένδετα.. σκέψου το!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία ψυχή μπορεί να μιλήσει και μέσα από αυτά που θα αφήσει το σώμα φεύγοντας πίσω του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα σώμα άδειο από ψυχη δεν έχει κάτι να αφήσει παρά μόνο τα αποκαίδια από τις ψυχές που σκότωσε.... αυτό εννοούσα Νικόλα
Δελφινοκόριτσο
Εμεινα αφωνη διαβαζοντας ολα τα σχολια απο τις φιλες σου μα και τα δικα σου προς αυτες.....ειναι υπεροχο πως μπορει δεκα λεξεις να φερουν κοντα τοσους ανθρωπους....και δεν βλεπεις προσωπα παρα μονο την ψυχη να ανοιγεται και να θελει να δεθει .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεις να νιωθεις, να διαβαζεις και να εκφραζεις την ψυχη της καθε γυναικας....εισαι υπεροχος....την αγαπη μου ..παντοτε....φιλια πολλα
Σε καλησπερίζω και στον δικό σου χώρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που διάβασα ήταν πολύ όμορφο και αντί σχολίου θα σου πω κι εγώ..
"Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
καλό σου απόγευμα...
Λες και για το τόσο λίγο που έλειψα... βρήκα έναν νέο κόσμο εδώ, απόλυτο συνυφασμένο με τον παλιό σου. Και τα πεζά σου σαν ποιήματα είναι γραμμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου!
εκεινη...
ΑπάντησηΔιαγραφήμια σκια στο φως της χαρας...
ενα εισητηριο για ενα τρενο που δεν προλαβε...
μια προσκληση για το παρτυ του κοσμου που δεν ηρθε ποτε στα χερια της...
ο ερωτας δεν κοιμαται κι εκεινη ξενυχτα μαζι του...
"θελω ν'αγαπηθω μεχρι θανατου..."
σσσσςςς προσεχε τι ευχεσαι...
πανεμορφη "εκεινη"...πανεμορφο και το κειμενο Νικολα!
νεραιδενιο φιλι...
Ως το θάνατο λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο κείμενο για άλλη μια φορά.
Φιλιά καλό βράδυ
Μονοσήμαντο δάκρυ. Ατόφιο γιατί ξέρει τη μοναδικότητα της απώλειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο, στιγμές έντεχνα δοσμένες.
Καλό χειμώνα
Το φώς του ΈΡΩΤΑ δεν σε ξεπέρασε
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλα.Στάθηκε εκεί ,μέσα σου μόνιμη πηγή έμπνευσης και μοναδικής δημοουργίας.
Νάσαι καλά.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Εκείνη ..
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εκείνη η νύχτα
Όμορφο! δυνατό…
Φιλιά
Γεωργία Νεφέλη, μακάρι να το μπορούσα αυτό.. θα το ήθελα! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου, πάντα!
Χριστίνα, καλώς όρισες! ... Συχνά καθώς μεγαλώνουμε, γεννάτε τούτη η πλάνη. Πως πέρασε ο καιρός μας, η λάμψη και τα μπορώ. Μα στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος γερνάει τότε μόνο, όταν χάνει την πίστη του. Δεν σταματάει να ερωτεύεται γιατί γερνάει, αλλά γερνάει όταν παυει να ερωτεύεται όπως λέει και ο Γκαρσία Μάρκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
Βαΐα, σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο απόγευμα να έχεις!
ΝΑΪΑΔΑ, η ζωή είναι κάτι που συμβαίνει.. εδώ και τώρα. Κι αν η ζωή, μας φαίνεται ελάχιστη, μπορούμε πάντα να αλλάξουμε, να δράσουμε διαφορετικά... Η αναμονή συχνά μοιάζει να μας προετοιμάζει, μα όταν ξεχυλίσει ο πόνος, αυτό είναι σημάδι πως είμαστε έτοιμη για αλλαγή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστρα για σένα, από την καρδιά μου...
ILive2LoveMe σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Δημήτρη, σε ευχαριστώ! Το περασμά σου πάντα ουσιώδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό χειμώνα, φίλε μου, με μια ζεστή καρδιά, πάντα...
Λυγερή, βλέπεις πιο πολλά σε μένα από ότι εγώ.. Σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Νατάσα, μπορείς να το πεις κι έτσι.. Εκείνη, κι εκείνη, αντικρυστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
η πολυ κοιμαται μα ο έρωτας όχι !! κ αλόιμονο ειναι απο τις πληγές εκεινες ο έρωτας που αιμοραγει ξανα και ξανα ... και ξανα....και ξανα.....
ΑπάντησηΔιαγραφή