"Θα ήθελα να αγαπηθώ ως τον θάνατο", μονολόγησε...
Κι ο Θάνατος, κρυφός θαμώνας στις χαρές της, άκουσε τον κρότο που έκανε το φως καθώς ράγισε μέσα στα μάτια της. Το κλείσιμο των βλεφάρων δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα μαύρο δάκρυ που κύλισε βαρύ μέσα στο ποτό της. Πήρε πρώτα μια ρουφηξιά καπνό, κι ύστερα ήπιε όλη της την επιθυμία για ζωή. Σε αυτό το μαύρο δάκρυ. Από το παράθυρό τα φώτα ενός μικρού καφενέ, και το ερωτευμένο γέλιο κάποιου ζευγαριού.. Η πόλη κοιμάται, μα ο έρωτας όχι. Αν κοιμότανε ο έρωτας, ίσως να μη στεκότανε ξάγρυπνη στις τρεις το πρωί να σκέφτεται... Ίσως τα όνειρα μπορούσαν, σαν τον ιστό αράχνης, να βαστήξουν κοιμισμένη την μικρή της ζωή.
"Μπορεί να έχω πεθάνει και να μη το ξέρω", σκέφτηκε ζαλισμένη από το ηδύποτο. " Η σκιά μου με σκέπασε, τα ενδύματα που φόραγα κοριτσάκι, πάνε... πάνε..." Φαντάστηκε στο μυαλό της το ένδυμα να αλλάζει χρώμα και μορφή, όπως η σήψη αλλάζει την όψη όσων ξεψυχήσουν. "Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
Νικόλας Παπανικολόπουλος
50 σχόλια:
Φθείνουσα αγάπη, φθείνων άνθρωπος!!
αλλοίμονο...
Όπως πάντα συγκλονιστικός Νικόλα!
Marianaonice, και συ πάντα ευγενική.. Σε ευχαριστώ!
Ω , Νύχτα
θα 'θελα να 'μουν
θάνατος
τα βλέφαρά του ολόλευκα
να 'βαφαν οι πνοές μου
και στων χειλιών του
τη πορφύρα ,
να μάντευα πάγου
σταλακτίτες
Ω , Νύχτα
θα 'θελα να 'μουν
θάνατος
***
Αριστουργηματικά καλλιτεχνικό , και αισθαντικό..
Καλησπέρα , και συγχαρητήρια για την υπέροχη αισθητική του blog...
Αγγελική, παράξενο που σε βρίσκω εδώ.. Σα να σε κάλεσε το μυαλό μου. Βρισκόμουνα στο μπλογκ σου το απόγευμα, και σκεφτόμουνα, πως δεν είχα τρόπο να σου αφήσω σχόλιο... Και τώρα, έστω από εδώ, μπορώ να σου εκφράσω το θαυμασμό μου για τα έργα σου. Κι ακόμα καλύτερα, ήρθες με δώρο! Πανέμορφο το ποίημά σου, μα δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από μια δεξιοτέχνησα του χάικου!
Ελπίζω να περνάς, να τα λέμε!
Καλό σου βράδυ!
Πεζό κείμενο με ένα μικρό ποίημα σε κάθε πρόταση. Δεν ξέρω ποιο να διαλέξω για να σχολιάσω. Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου, "Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
Καλό βραδάκι:))
Νικόλα , (αν μου επιτέπεται ο ενικός) σ'ευχαριστώ πολύ..
Εγώ , τυχαία σε "ανακάλυψα" , μέσω του μπλογκ της Μαρίας Νικολάου..
Τα λόγια σου , λες και τα χάραξες μέσα μου με χρυσό μελάνι..
Σ'ευχαριστώ..
Ναι , τα σχόλια στα μπλογκς μου είναι κλειστά , όμως πάντα υπάρχει το mail για καλούς φίλους-αναγνώστες..
Και πάλι ευχαριστώ.Καλό σου βράδυ :)
Ηρθε ο θάνατος γοργά
τον έρωτα να πάρει
μα γλίστρισε ένα δάκρυ
του και έγινε κεχριμπαρι
δως μου τον έρωτα θάνατε
έστω για μία ώρα
να σου ποτίσω την καρδιά
και ας είμαι μαυροφόρα
Ο έρωτας το θάνατο
αγάπησε με πάθος
κι εκείνος αποκρίθηκε
κάνεις μεγάλο λάθος
Κι έρωτας αποκρίθηκε
Αγαπή το λάθος μου
να το πληρώσω τώρα
για μια στιγμή να δεις
κι εσύ του έρωτα τα δώρα
Καλήνυχτα Νικόλα εύχομαι παντα να μιλάς με τόσες εικονες για τον έρωτα όπως σε αυτό το πεζό
Χριστίνα_Νεφέλη
Άστρια, σε ευχαριστώ για το πάντα ευγενικό σου σχόλιο!
Ένα όμορφο βράδυ να έχεις!
Αγγελική, το να με συγκαταλέγεις στους καλούς φίλους - αναγνώστες, είναι μεγάλη τιμή! Ευχαριστώ!
Καλό σου βράδυ!
Χριστίνα Νεφέλη, σε ευχαριστώ για το στιχοσχόλιό σου... να είσαι πάντα καλά!
Καλή σου νύχτα!
Απλά...υπέροχο!
Μελτέμι! ... Ευχαριστώ!
πίνοντας την επιθυμία για ζωή κι αναδεύοντάς την με ένα μαύρο δάκρυ, σαν έτσι πιο έτοιμος να γίνεσαι για το ταξίδι μιας μετά-βασης ποτισμένης αναστεναγμούς.
ο θάνατος ακούει. σσσσσ...
φιλιά βρόχινα...
Περίμενε να γευτεί την αποθέωση της μοναδικής στιγμής.
Χτυπούσε η καρδιά της..
παλμοί, σα φοβισμένες πεταλούδες..
Ώρα πρώτη, Ζωής..!
Περίμενε να γευτεί φως και χρώματα.
Και κρύωνε, όλο κρύωνε.
Ώρα πρώτη, θανάτου.
..Αγαπήθηκε..!
Πολύ δυνατό, πολλές εικόνες! Όμορφο κι ας έχει λίγο σκοτάδι, μα πως θα ξεπρόβαλλε άλλωστε το φως;
Καληνύχτα καλέ μου Νικόλα ή και καλό ξημέρωμα!
Νεράιδα της βροχής, το κουκούλι της χαράς, είναι συχνά η λύπη...
Τα πιο όμορφα όνειρα σου εύχομαι!
Ηλιαχτίδα μου, πολύ όμορφο αυτό που έγραψες!
Καλό ξημέρωμα να έχουμε!
"Η πόλη κοιμάται, μα ο έρωτας όχι"...Ποιός ερωτευμένος μπορεί να κοιμηθεί?
Ο θάνατος .. κρυφός θαμώνας στις χαρές...
Ετσι ειναι ..
Καλημερα Νίκο
Καλήμερα Νικόλα,
Πολλές φορές το δελφίνι κάπως έτσι κάνει τα σχόλια ....ο θάνατος πάντος είναι το πέρασμα ακόμα και τοθ έρωτα
Χρίστινα
Κάνει και το φως κρότο ε; Ναι. Κάνει. Και μάλιστα πολύ μεγάλο. Τα ματάκια μας που έχουν συνηθίσει στο σκοτάδι που να αντέξουν το φως..
Καλημέρα. Υπέροχος όπως πάντα.
Καλημερα και απο εδω Νικολα!!Πραγματικα υπεροχο..εισαι συγκλονιστικος..με ταξιδεψες..
lily αυτό είναι ένα καλό ερώτημα!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Μαρία, ένα όμορφο φωτεινό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Δελφίνι, να αφήνεις τα σχόλιά σου, ελεύθερα πάντα...
Καλό Σαββατοκύριακο!
Jacki μπορεί το φως να πονέσει τα μάτια, μα η ψυχή το ζητά.. και δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτό!
Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις!
Μίνα, χαίρομαι που πέρασες! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ένα γλυκό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Τα σχόλια των ανθρώπων που υπάρχουν σχολεία στην ψύχη μας
που πάντα γράφουν
Σαν ώριμα σταφύλια
σαν κόκκινο κρασί
πείνουν δειψασμένα χείλια
Επίσηςςςς Νικόλα αλλά όλο το σ/κ εδώ γύρω θα περιδιαβαίνω στα σοκάκια της διαδύκτιακής σκέψης
Δελφινοκόριτσο
'Οταν η πόλη κοιμάται
ο έρωτας είναι εκεί
ξαγρυπνά μαζί με τον θάνατο
...........................
πεθαίνει κάθε φορά
που ερωτεύεται
κι ενδύεται πόνους κρυφούς
σε υψηλές ανατάσεις.
Όμορφο και δυνατό, καλό Σ/Κ
Δελφίνι, το μοίρασμα είναι πάντα σοφό!
Σοφία.. ο έρωτας ξαγρυπνά με τον θάνατο.. Μ΄αρέσει!!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Σοφία σοφό εποίησε και μέσω της σοφίας του το θάνατο βρήκε για να μπορέσουν οι γενιές τον θάνατο να σκοτώσουν.
Το να θανατώνεις ένα κορμί απλά είναι σα να καις το περιτύλιγμα από ένα δώρο.Το να θανατώνεις μια ψυχή ...σκοτώνεις ένα αύριο .
που όσο δισοίωνο και αν είναι θα ξημερώσει με την ανατολή του ήλιου και θα δύσει με την δύση του....
Δελφινοκόριτσο
Σώμα και ψυχή είναι αλληλένδετα.. σκέψου το!
Μία ψυχή μπορεί να μιλήσει και μέσα από αυτά που θα αφήσει το σώμα φεύγοντας πίσω του.
Ενα σώμα άδειο από ψυχη δεν έχει κάτι να αφήσει παρά μόνο τα αποκαίδια από τις ψυχές που σκότωσε.... αυτό εννοούσα Νικόλα
Δελφινοκόριτσο
Εμεινα αφωνη διαβαζοντας ολα τα σχολια απο τις φιλες σου μα και τα δικα σου προς αυτες.....ειναι υπεροχο πως μπορει δεκα λεξεις να φερουν κοντα τοσους ανθρωπους....και δεν βλεπεις προσωπα παρα μονο την ψυχη να ανοιγεται και να θελει να δεθει .....
Μπορεις να νιωθεις, να διαβαζεις και να εκφραζεις την ψυχη της καθε γυναικας....εισαι υπεροχος....την αγαπη μου ..παντοτε....φιλια πολλα
Σε καλησπερίζω και στον δικό σου χώρο...
αυτό που διάβασα ήταν πολύ όμορφο και αντί σχολίου θα σου πω κι εγώ..
"Το φως, ήρθε και με ξεπέρασε..."
καλό σου απόγευμα...
Λες και για το τόσο λίγο που έλειψα... βρήκα έναν νέο κόσμο εδώ, απόλυτο συνυφασμένο με τον παλιό σου. Και τα πεζά σου σαν ποιήματα είναι γραμμένα.
Την καλησπέρα μου!
εκεινη...
μια σκια στο φως της χαρας...
ενα εισητηριο για ενα τρενο που δεν προλαβε...
μια προσκληση για το παρτυ του κοσμου που δεν ηρθε ποτε στα χερια της...
ο ερωτας δεν κοιμαται κι εκεινη ξενυχτα μαζι του...
"θελω ν'αγαπηθω μεχρι θανατου..."
σσσσςςς προσεχε τι ευχεσαι...
πανεμορφη "εκεινη"...πανεμορφο και το κειμενο Νικολα!
νεραιδενιο φιλι...
Ως το θάνατο λοιπόν...
Πολύ όμορφο κείμενο για άλλη μια φορά.
Φιλιά καλό βράδυ
Μονοσήμαντο δάκρυ. Ατόφιο γιατί ξέρει τη μοναδικότητα της απώλειας.
Νίκο, στιγμές έντεχνα δοσμένες.
Καλό χειμώνα
Το φώς του ΈΡΩΤΑ δεν σε ξεπέρασε
Νικόλα.Στάθηκε εκεί ,μέσα σου μόνιμη πηγή έμπνευσης και μοναδικής δημοουργίας.
Νάσαι καλά.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Εκείνη ..
κι εκείνη η νύχτα
Όμορφο! δυνατό…
Φιλιά
Γεωργία Νεφέλη, μακάρι να το μπορούσα αυτό.. θα το ήθελα! :))
Την αγάπη μου, πάντα!
Χριστίνα, καλώς όρισες! ... Συχνά καθώς μεγαλώνουμε, γεννάτε τούτη η πλάνη. Πως πέρασε ο καιρός μας, η λάμψη και τα μπορώ. Μα στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος γερνάει τότε μόνο, όταν χάνει την πίστη του. Δεν σταματάει να ερωτεύεται γιατί γερνάει, αλλά γερνάει όταν παυει να ερωτεύεται όπως λέει και ο Γκαρσία Μάρκες.
Καλό απόγευμα!
Βαΐα, σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια!
Ένα όμορφο απόγευμα να έχεις!
ΝΑΪΑΔΑ, η ζωή είναι κάτι που συμβαίνει.. εδώ και τώρα. Κι αν η ζωή, μας φαίνεται ελάχιστη, μπορούμε πάντα να αλλάξουμε, να δράσουμε διαφορετικά... Η αναμονή συχνά μοιάζει να μας προετοιμάζει, μα όταν ξεχυλίσει ο πόνος, αυτό είναι σημάδι πως είμαστε έτοιμη για αλλαγή..
Άστρα για σένα, από την καρδιά μου...
ILive2LoveMe σε ευχαριστώ!
Καλό σου βράδυ!
Δημήτρη, σε ευχαριστώ! Το περασμά σου πάντα ουσιώδες.
Καλό χειμώνα, φίλε μου, με μια ζεστή καρδιά, πάντα...
Λυγερή, βλέπεις πιο πολλά σε μένα από ότι εγώ.. Σε ευχαριστώ!
Καλό βράδυ!
Νατάσα, μπορείς να το πεις κι έτσι.. Εκείνη, κι εκείνη, αντικρυστά...
Πολλά φιλιά!
η πολυ κοιμαται μα ο έρωτας όχι !! κ αλόιμονο ειναι απο τις πληγές εκεινες ο έρωτας που αιμοραγει ξανα και ξανα ... και ξανα....και ξανα.....
Δημοσίευση σχολίου