Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

27/11/08

Νοέμβρης..

Νοέμβρης σιωπηλός όπως τότε,
κύμα θανάτου σου σαρώνει τη φωνή.
Κατάρτι τ΄όνειρο που βυθός δε βαστάει
ταξιδεύει σπασμένο στη ψυχή.

Νοέμβρης πάλι, και τα πουλιά έχουνε φύγει
άγνωστοι γύρω σου σα πύον στη πληγή.
Γράφεις γράμμα μα σβήνει το μελάνι
μ΄ένα σου δάκρυ, κι η σελίδα αδειανή.

Αύριο πάλι ξημερώνει μια Δευτέρα,
γεμάτη πρέπει και χωρίς πολλά γιατί.
Και συ άυπνος ανασαίνεις το Νοέμβρη,
σβηστά τα φώτα μα η μνήμη πυρπολεί.

άστεγα όνειρα..

Μία βροχή και ένα κρύο τσουχτερό
σβήνουν τις λέξεις απ΄τό βιβλίο των πτωχών.
Τ΄άσπρα τους δόντια του φόβου παίζουν τη μουσική,
χορεύει ο θάνατος κι αποσβολώνει την ηθική.

Είναι οι λέξεις του στομαχιού τους η πληγή
έχει σωπάσει από αιώνες η ψυχή.
Ένα αδέσποτο, σόμπα ίσως γίνει για τη βραδιά,
ψάχνει και κείνο φαγητό στη ζητιανιά.

Άστεγα όνειρα, άστρα που λείψανε στον ουρανό
βήματα σβήνουνε, πάνε και έρχονται πέρα από δω.
Τρύπησε ο χάρτης, στο πλήθος μέσα σημείο κενό,
κόσμος αόρατος, καλά κρυμένο μυστικό.

21/11/08

Άτιτλο

Στις λέξεις, που χωρίζουνε, δε χώρεσα
στα λόγια που πονάνε τη καρδιά, πόνεσα.
Κόκκινη είμαι κιμωλία σε μαύρο πίνακα
εύκολα σβήνομαι, και γίνομαι τίποτα.

Συνθήματα έγραψα στα κύματα
και έδεσα την οργή σ΄ανέμους,
με άμμο την ιστορία μέτρησα
τους νεκρούς και τους αγαπημένους.

17/11/08

άτιτλο..

Δε τη ρώτησε.. την πλησίασε με σιγουριά, την έπιασε απαλά από τη μέση, και έβαλε το χέρι της στο δικό του. "Αυτό το ταγκό, μου ανήκει", της είπε, "όπως και συ.." Την τράβηξε να κολλήσει πάνω του, την άφησε να ακούσει την καρδιά του, κι ύστερα άρχισε να στροβιλίζεται μαζί της, τα πόδια τους μπλέκονταν το ένα μέσα στο άλλο, και σαν τελείωσε ο χορός, την κοίταξε με λατρεία στα μάτια, και έσβησε κάθε απορία της με ένα φιλί.. όνειρο.
"Αχ!" .. Αναστέναξε κοιτώντας από το παράθυρο το χιόνι να παίζει με τον άνεμο.. "Αχ! Μακάρι να ήταν στ΄αλήθεια εδώ.." Και με ένα χαμόγελο, συνειδητοποίησε πως είχε πράγματι κάνει τις στροφές, βαστώντας στο χέρι το τσιγάρο, και ναι.. πράγματι τον φίλησε.. Και στο σύννεφο του καπνού που ελευθέρωσε αργά από τα χείλη, είδε για άλλη μια φορά σαν από ψηλά, τη σκηνή να χορεύει μαζί του.. Ο καπνός θόλωσε το τζάμι.. Και οι υδρατμοί σα να γράψανε , καθώς μάτια υγρά, στο θολό τζάμι, " σ΄αγαπώ!" .. Ναι, το ένιωθε, ήταν εκεί μαζί της. Δεν κρύωνε επειδή την βαστούσε αγκαλιά... Και με την αίσθηση αυτή αποκοιμήθηκε στη χώρα της αγάπης. Μέχρι που ένα πουλί με το κελάηδημά του, την ξύπνησε γλυκά.. "Σ΄αγαπώ".. άκουσε, σαν ηχώ, κι η φωνή έσβησε στο καψάλισμα των ξύλων στο τζάκι.. Μα το άκουσε πάλι.. " Σε λατρεύω!.." Και η ψυχή της πλημύρισε ευτυχία. Γιατί αυτός ήταν εκεί, κι αυτή αποκοιμήθηκε .. στην αγκαλιά του. " Είδα ένα κακό όνειρο" , του είπε. "Ήσουν αλλού.. μα και πάλι τόσο παρόν!.." ..Όπου κι αν είμαι, καρδιά μου, μαζί σου είμαι. Το ξέρεις, το ξέρω.. το σώμα μας είναι απλά η αφορμή. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς εσένα.. Σ΄αγαπώ! Άγγελέ μου όμορφε, Σ΄αγαπώ! Μακριά σου δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε.. Είσαι ο κόσμος όλος και θέλω τόσο να είμαι ο κόσμος σου! Μα κι αν ακόμη δεν είμαι, μου αρκεί που ζεις κι ανασαίνεις.. " .." Αχ! Άγγελέ μου! " ψέλλισε και ένα δάκρυ έσβησε τα ήδη σβησμένα με ένα φιλί, λόγια..
"Τι παράξενη η γεύση ενός φιλιού, με ένα δάκρυ", αναρωτήθηκε.. Στα μάτια της, ο καπνός είχε πια ξεθολώσει, τα χείλη ακόμη αλμυρά, και το τοπίο άσπρο... "λευκό σαν τις μέρες μου μακριά σου", σκέφτηκε, " τις μέρες πριν σε γνωρίσω.." Ήταν πράγματι παράξενο, που σκέφτηκε το ίδιο ακριβώς με αυτόν, τα ίδια λόγια.. " Οι μέρες μου λευκές πριν σε γνωρίσω".... Άκουγε στη καρδιά του την καρδιά της..η αιτία ήταν αυτή. "Αχ! Ονειρεύομαι ξύπνια" , αναφώνησε... και με μια γλυκιά νοσταλγία, του ταγκό, της αγκαλιάς, της γεύσης από το δάκρυ και του φιλιού την χαρά, έσβησε το τσιγάρο της και λαχτάρησε να βάλει ένα ποτό... Να το πιούνε μαζί, αγκαλιά, όπου κι αν είναι εκείνος!

14/11/08

να με θες

Στο άδειο σου πακέτο τσιγάρο τελευταίο,
με πόθο να με πιεις να με κρατάς μ΄αγάπη
και να με σβήσεις σαν κάθε τι μοιραίο.

Στα χείλη σου καπνός να γίνω δε με νοιάζει
αν στην ανάσα σου για λίγο έστω ζω
και το φαρμάκι και τη χαρά σου μοιραστώ.

Να με κρατάς, να τρέμεις μη τελειώσει
η ώρα κείνη που είμαστε μαζί,
και πριν σε χάσω, η ζωή μου να χαθεί.

Στο άδειο σου πακέτο, ελπίδα τελευταία
στους ουρανούς να με εκπνέεις, να με καις,
κομμάτι σου στον κόσμο να με θες.