Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

21/1/12

Άτιτλο

Είναι ο χρόνος ανοιχτή πληγή.
Είναι πηγάδι η ζωή, μέσα στο χρόνο.
Καίει ολόγυρα η άμμος την ψυχή.
Με τα φτερά στα χέρια,
περπάτησε ως εκεί..
Όλα τα άστρα αναμένα
μα ο φόβος τα βαστάει μακρυά..
Του θανάτου.
Πως να κατοικήσει η ψυχή εκεί
και πως να φύγει;
Τα πεσμένα στα πόδια της πούπουλα κοιτά.
Πόσα όνειρα που ο άνεμος θα πάρει...
Τα σκελετωμένα της φτερά
ορθάνοιχτα, τρυπούν με πόθο τη Σελήνη...
Κι εκείνη.. του ήλιου η ερωμένη,
τα πόδια της ζηλεύει τα γυμνά.

Άτιτλο

Κι έφθασα ίσως στη μέση..
Το τέλος μας κανείς μας δεν το ξέρει.
Κι έφθασα ίσως στο τέλος... με τα ίσως.
Μα ίσως υπάρχει ακόμα καιρός.

Ταξίδεψα άλλοτε με τα δάχτυλα
κι άλλοτε τα φτερά της νύχτας φορώντας.
Θυμάμαι με την καρδιά.. θυμάμαι με το σώμα.
Ακόμα και με το κενό.. την απουσία.. θυμάμαι...

15/1/12

Ανέμη...

Ταξιδεύεις μόνη σε στίχους για καράβια
στις νότες πάλι μαγκώνει η κλωστή
κι αρχίζει κόκκινο κουβάρι να γυρίζει...

Κι είναι ανέμη η ψυχή, ανέμη και το χέρι.

5/1/12

ατιτλο

Σε περίμενα.. κι ήλθες.
Με κοίταξες σαν ένα αστείο ανθρωπάκι,
τόσο χαζό ήταν το βλέμμα μου όπως σε κοιτούσα...
Δε το ήξερα.. Δε το είχα καταλάβει.
"Κοίτα" μου είπες
δείχνοντάς μου παλιές φωτογραφίες...
"Λιώνεις"
Ήξερες όλη σου τη δύναμη.
Κι η αξιοπρέπεια μέσα μου σώπαινε...
Αμαχητί παρέδωσε ξίφος κι ασπίδα
στα πόδια σου.
Απαλά, μη πονέσω απαλά τα έσπρωξες
και βημάτισες ως την κορυφή του θρόνου σου...
Απαλά.
Δε τον ήθελες τούτο τον θρόνο.
Δεν ήθελες και να με πονέσεις....
" Σήκωσε τα όπλα σου" μου είπες
"και προχώρησε..
 Άλλαξε την καρδιά σου.
Βάλε στόχους"...

Σε κοίταζα ως να γκρεμιζόμουν.
Σήκωσα τα όπλα, ως ηττημένος.
Βημάτισα αργά.. απαλά....
Από την αίθουσα του θρόνου
ακουγότανε ένα ταγκό
που όλο έσβηνε...
Γύρισα προς τη μουσική
λίγο πριν τη σιωπή...
Τράβηξα με το ξίφος μου μία γραμμή...
Έσκαψα ένα βαθύ λάκκο.
Τύλιξα μικρό πτερωτό την ψυχή μου σε πορφύρα.
Και την έθαψα...

Κράτησα την καρδιά μου...
Αδύνατο ν' αποχωριστώ τη μορφή σου...
Κι ύστερα, γύρισα πάλι την πλάτη,
στα απαλά σου βήματα....
Αφημένος στον μεγάλο δρόμο
της σιωπής...