Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

22/11/10

άτιτλο

Εσύ μιλάς κι εγώ τις λέξεις σου μασώ σα τον καπνό
βάλσαμο πικρό, φάρμακο για το αίμα.
Μετράει στο μποστάνι η σιωπή πόσα ριζώσαν
Και πόσα πήρε μαζί της η βροχή κι ο αγέρας.
Και γω στα μάτια σου κοιτώ να δω τον ήλιο ν΄ανατέλει.
Μέσα από σύννεφα βαριά, τα φρύδια τα σγουρά σου...
που σα γεφύρια σμίξανε τις έγνοιες της καρδιάς σου..
Και γω κοιτώ και σκαρφαλώνω σα παιδί αργά το μετωπό σου
με δάχτυλα που καίνε παγωμένα, ακόμα μια φορά
νικώντας το θάνατο,ψιλαφιστά μαθαίνοντας ανάγνωση..

ατιτλο

Κόσμος πάει κι έρχεται και με την άκρη του ματιού κοιτά,
το βλέμα να περνά λοξά, να μη ματώνει. Να μη μαγκώνει.
Κι είναι μισόκλειστη η καρδιά, και μισοανοιγμένη..
Να προλαβαίνει στη σιωπή να χάνεται, μα και να δραπετεύει...

Κι έρχεται μία κραυγή ντυμένει μελωδία,
που ταξιδεύει με δάχτυλα σ ακορντεόν τα πλήκτρα
με πρόσωπο στα μαύρα σκεπασμένο, σα κλέφτης να τρυπώσει
και να πονέσει την καρδιά που τόσο φύλαξες καλά..

Κι η πόρτα μισάνοιχτη, μισόκλειστη, να χάσκει.
Και συ να μη μπορείς μήτε να κλείσεις, μήτε να το σκάσεις.
Γιατί το πρόσωπο χωρίς τα μάτια, τα έχει κι όλας όλα δει,
και συ, χωρίς να το δεις, το αναγνωρίζεις...

10/11/10

Ατιτλο

Ποιο όνειρο σου θάμπωσε το βλέμμα
και ταξιδεύουν στην ομίχλη οι καιροί;
Η θάλασσα έγινε λίμνη στην καρδιά σου
και γω βαρκάρης χωρίς επιστροφή.

Στα βλέφαρά σου ο ουρανός κοιμάται
άστρα υγρά γλιστράνε στο πιοτό,
καίνε με φωτιά τα σωθικά σου
και φτιάχνουν κάστρα μέσα στον καπνό.

Προσμένει ο χάροντας το χέρι να απλώσεις
και τρυφερά με τα μαλλιά να στολιστεί,
ένα φιλί που τόλμησες να δώσεις,
έχει στα χείλη σου γίνει πια πληγή.

Ξένες οι λέξεις, σωπάσανε στη θλίψη
με ασήμι σου υφάνανε σιωπή.
Πάει καιρός που όλοι έχουν φύγει
η Πανσέληνος η μόνη σου γιορτή.

Κι εγώ που ταξιδεύω στο σκοτάδι
γυρεύοντας ένα σου όνειρο να βρω,
στον βυθό σου έχασα τον χάρτη
και σβήνω όπως όνειρο και γω...

Χωρίς ψευδαίσθηση καμία πως θα με βρουν
πνιγμένο μες την τρέλα των καιρών.