Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

14/10/10

Αγάπη

Τα λόγια τη φωτιά τους ακουμπάνε
στη γλώσσα,
ο λόγος γίνεται χάδι στην ψυχή.
Ταξιδεύει σα παραμύθι,
κύμα στο στήθος που κρύβει την πνοή.
Λάμπουν αστέρια στην άκρη του ματιού,
και στα κλειστά τα βλέφαρα κοιμάται η σελήνη
τον ήλιο βαστώντας αγκαλιά..
Παραδομένο στη φωτιά τους το κορμί
ονειρεύεται. Ασήμι στάζει
κι ασημώνει της νύχτας το σεντόνι..
Κι η νύχτα,
που τόσες ερήμους στη ψυχή της κουβαλά,
ανθίζει,
κι ο πόνος σύννεφο γίνεται, βροχή..
Που γλυκά το ακριβό λουλούδι το ποτίζει...
Αγάπη...

8/10/10

ατιτλο

Ο θάνατος κατοίκησε στη ψυχή μου..
Σα το πουλί κούρνιασε, μοναχός του όπως πάντα...
Παίζει κουνόντας τα σκελετωμένα του φτερά με τη σκιά,
και με μορφές που κάποτε υπήρξαν διηγείται ιστορίες αγάπης.
Ο θάνατος δε γνωρίζει να δακρύζει πως...
Τα μάτια του πηγάδια αδειανά... βότσαλα υπόκοφα η ελπίδα...