σκέψεις

Η τέχνη, είτε εικαστική, είτε μουσική ή λόγος, προσφέρει πάντοτε αυτό το υπέροχο: Ποτέ δεν έχει μία μορφή και δεν ολοκληρώνεται, αλλά αλλάζει διαρκώς υπόσταση κι ερμηνεία, σε κάθε άνθρωπο που έρχεται σ' επαφή μαζί της, ακόμα και σε κάθε άγγιγμα του ίδιου ανθρώπου. Τέχνη, μαγεία, ή το σύμπαν που διαστέλλεται και την ίδια στιγμή, γεννά μαύρες τρύπες, θα μπορούσε να θεωρηθούνε συνώνυμα.
Η αισιοδοξία, η δύναμη, η χαρά της στιγμής που κάποιοι ονομάζουν ευτυχία, έχει ως ρίζα πάντοτε την βαθιά υπαρξιακή λύπη, τον πόνο, τη συναίσθηση... Αλλιώς θα την πάρει και θα την σηκώσει ο άνεμος, σκορπώντας την στάχτη στα πέρατα του κόσμου . Ευτυχισμένο "όλο" δεν υπάρχει αφού κομμάτια είναι ο κόσμος. Υπάρχουν όμως συμπυκνωμένες ωραίες στιγμές, για τις οποίες αξίζει κάποιος να ζει και να ονειρεύεται..

Σύννεφα

Όταν φοβάμαι μανταλώνω το αύριο..
χωρίζω στα δυο,
σα να ήτανε χτένι,
με το χέρι μου τις έγνοιες…
από κει τα σύννεφα της φωτιάς,
από δω του νερού..
και πιο κει
τα σύννεφα σκόνης,
να περιφέρονται μόνα τους,
αδέσποτα κι ενοχλητικά.

Μαζεύομαι
και γίνομαι ένα μικρό τόπι
στα στενά ασυννέφιαστα μονοπάτια
που πρόσκαιρα ανοίγονται
προτού ο καπνός από τις έγνοιες
σμίξει πάλι
φωτιά, νερό, χώμα…

Παράταιρη φύση ο άνθρωπος,
κανείς δεν αντιπαλεύει
πιο πολύ τη φύση του,
κανένα άλλο πλάσμα
δεν έχει χειρότερο εχθρό
τον εαυτό του.