Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

3/9/08

Άνθη ψυχής

Το ύψος θα μετρήσω
ως τη γη,
με τα φτερά κλειστά
πτήση για μένα.
Ρόδι η καρδιά
και η αγάπη μια ευχή,
τα σύννεφα θα βάψει
μολυβένια.

Τα όνειρα
σταγόνες της βροχής
άνθη ψυχής να ξεδιψάνε,
σαν εσένα.

18 σχόλια:

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τι ομορφα...
να γινουν τα ονειρα βροχη...
να πεσουν επανω μας και να ανθισουν τα μπουμπουκια της ψυχης μας...
να ανθισει η καρδια και να μεταφερει το μυνημα της αγαπης με μυρωδιες λουλουδιασμενες...
πολυ πολυ ομορφο ανεμοσορπισματα!
σου στελνω νεραιδενια καλησπερα!

jacki είπε...

Πόσο χαίρομαι που θα πάω για ύπνο με τέτοιο ποίημα να με γεμίζει... Για να μετράς το ύψος ως τη γη σημαίνει ότι είσαι κάπου ψηλά...
Σε ζηλέυω..
Θέλω κι εγώ να πετάξω, να πετάξω ψηλά, να πετάξω από πάνω μου όλα τα άχρηστα και κακά...
Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ευχαριστώ καλή κι ευγενική νεράιδα, για το πάντα όμορφο περασμά σου!
Καλησπέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Jacki, πετάς, και θα πετάξεις ακόμα ψηλότερα. Είσαι φτιαγμένη να πετάς..
Όμορφα όνειρα σου εύχομαι, και πολύ πολύ αγάπη να σε σκεππάζει!
Καληνύχτα!

ILive2LoveMe είπε...

Ρόδι η καρδιά:) Εγώ εύχομαι η δική σου να συνεχίζει να ανθίζει.
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Ποιητη του ερωτα και της αγαπης....
Φυλακα αγγελε καθε αγνης ψυχης
την αγαπη μου και χιλιαδες ηλιους στα ονειρα σου με χρωμα κοκκινο της φωτιας....φιλια πολλα

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

ILive2LoveMe σε ευχαριστώ! Ένα καλό βράδυ να έχεις, γεμάτο αγάπη!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γεωργία Νεφέλη, .. :)) :)) με τιμάς με τον λόγο σου, και με κάνεις να κοκκινίζω σαν τους ήλιους που λες! Την αγάπη μου πάντα! Καληνύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Στάξε!
...όπως στάζει η ψυχή
όταν περισσεύει...
...στάλες-δάκρυα.
Στάξε!
...όπως στάζουν τα όνειρα
ελπίδες...
...στάλες Ζωής.

γειά σου χελιδόνι.
όμορφο όπως πάντα!

blue orizon

BUTTERFLY είπε...

Αλλο ενα ευαισθητο ποιημα, για την αγαπη και τα ονειρα...για μια καρδια, σαν ροδι...κοκκινη, ζουμερη, γεματη!
Συνεχισε να μας αγγιζεις ετσι!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Blue orizon, σκεφτόμουνα σήμερα, καθώς διάβαζα το σχόλιό σου, πόση τρυφερότητα ανάμεσα σε ανθρώπους που δε γνωρίζονται, πόσο καλή επικοινωνία μπορεί να γίνει μεταξύ "αοράτων"... μεταξύ ψυχών, με την δυνατότητα χρήσης του λόγου. Λείπει αυτός ο λόγος στις περισσότερες καθημερινές επαφές μας, όπου κουβαλώντας ως μερμύγκια μικρά δυσανάλογα φορτία από υποχρεώσεις και συσχετισμούς που οι υποχρεώσεις γεννάνε, ο χρόνος δεν αρκεί. Κι αν για μας είναι ο κατάληλος χρόνος, ίσως δεν είναι ο καταλληλότερος για την άλλη πλευρά να επικοινωνήσει. Τούτη την χρονική διαφορά φάσης, έρχεται να καλύψει η δυνατότητα διαδικτυακής επικοινωνίας. Τώρα, για παράδειγμα, γράφω εν μέσω ενός δεκάλεπτου διαλείμματος, καθώς βρίσκομαι στην εργασία μου, κι απαντώ σε σένα, που μοιράστηκες μαζί μου κάτι που έγραψα χτες... Σα να ανοίγω ένα παράθυρο, και να μπαίνει από αυτό η ζωή... Αληθινά, εκπληκτικό!
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι... να είσαι καλά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Butterfly, τι θα έκανα χωρίς εσάς! Σε ευχαριστώ!
Καλό απόγευμα!

Artanis είπε...

Καλησπέρα Νικόλα...Όμορφο πολύ αυτό το ποίημα, γεμάτο με εικόνες και τρυφερές λέξεις...
Καλό απόγευμα...

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα Νικόλα..καλώς μας βρήκε το Φθινόπωρο.. και όπως πάντα γεμάτη ανθάκια ευωδιαστά γεμάτη η ψυχή σου:):)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλή μου Αρτάνη, δεν ξέρεις πόσο χαίρωμαι που σε ξαναβλέπω.. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Να είσαι πάντα καλά!
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σταγόνα μου, καλώς μας βρήκε, και καλώς βρήκαμε ο ένας τον άλλον.Πολλά τα αρώματα του φθινοπώρου, όλα ξεχωριστά.. και από τα πιο ξεχωριστά, η πρώτη σταγόνα της βροχής!
Καλό βράδυ!

meltemi είπε...

Μου άρεσε αυτό :)


Όμορφες καλησπέρες :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλησπέρα Μελτέμι! Χαίρομαι που σου άρεσε!