Σωτήριο το βλέμμα σου φωνάζει
είμαι εδώ, για σένα και για μένα.
Κιτρίνισε η φωτογραφία που βαστώ,
τα χρόνια κείνα τώρα είναι περασμένα.
Άνθη σιωπής, κέρινα φιλιά βαστώ
στο μάγουλό μου, ελπίδες, μαδημένα
Παίζει η σκόνη της ψυχής μου με το φως
που μπαίνει απρόσκλητο από τη χαραμάδα.
Τρίζουν οι ρόλοι της ζωής καθώς περπατώ
σε ξύλινα δάπεδα, σαρακοφαγωμένα.
Ο παράδεισος, κατοίκησε κι εδώ,
τα πούπουλα αγγέλων σκορπισμένα.
24 σχόλια:
Ο παράδεισος, κατοίκησε κι εδώ,
τα πούπουλα αγγέλων σκορπισμένα.
Ακόμα και όταν ο παράδεισος υπήρξε είναι πολύ σημαντικό οι μνήμες δεν σβήνουν ποτέ υπάρχουν τα πούπουλα των αγγέλων να τις κρατάνε ζωντανές όσο και αν είναι σκορπισμένα όσοα και αν πονάνε.
Υπέροχος και υπέροχα όπως πάντα τα ποιηματά σου
Καλημέρα Νικόλα
Δελφινοκόριτσο
Δελφινοκόριτσο, ότι αγαπήθηκε, ποτέ δε σβήνει...
Καλημέρα!
Η ζωή μας είναι παράδεισος αν δώσαμε ετούτη την προοπτική και κάθε ανάμνηση είναι πληγή που ξύνει το μυαλό και ο πόνος που παράγεται λυένει τη σκληρότητα του σήμερα...
Καλή σου μέρα!!!
Μεγάλη κουβέντα το ποτέ....ίσως να χεις δίκιο όμως
Δελφίνι
Ονίσημε, πάντα πίστευα πως ο παράδεισος υπάρχει εδώ, στις καρδιές των ανθρώπων..
Καλημέρα!
γεια σου Νικόλα μου,
καλώς σε βρίσκω ξανά
σε φιλώ
Χαρά μου το πέρασμά σου, Φαίδρα, πάντοτε...
Να είσαι πάντα καλά!
ο παράδεισος κατοικεί και κατοικείται...
εδώ...εκεί...αλλού. έχοντας μερικά πούπουλα τριγύρω για να θυμίζει το πριν. μα και μερικούς ψίθυρους που σε καλούν ν' ανοίξεις...
...μια πύλη ακόμα...
φιλιά βρόχινα...
:))) Πολύ όμορφο. Μου ακούγεται τόσο οικείο. Δεν ξέρω γιατί. Μπράβο. Είναι πολύ όμορφο.
Ο χρόνος.Τον φοβάμαι καμιά φορά τον χρόνο.. Νιώθω πως μου τα παίρνει όλα μέσα από τα χέρια μου κι αφήνει μόνο κάποιες αναμνήσεις, που κλείδωσα καλά στην καρδιά μου.
Φοβάμαι τον χρόνο, μη πατήσει πάνω μου και με προσπεράσει, μα σε όλους έτσι θα χαριστεί. Γι'αυτό καλέ μου ποιητή,ελπίζω κι εγώ να βρουν πούπουλα αγγέλου εκεί που θα είμαι, να πουν πως ο παράδεισος κατοίκησε κι εδώ..!
Σε φιλώ, να έχεις ένα πανέμορφο απόγευμα!
τριζουν οι ρολοι της ζωης καθως περπατω.....
Μα..... φτανει που ο παραδεισος κατοικησε και εδω.....
Στο πιο γλυκο αγορι.....την πιο μεγαλη αγκαλια
την αγαπη μου καλε μου φιλε....
Νεράιδα της βροχής, υπάρχει λες, μια πύλη ακόμα... θέλω να το πιστεύω..
Τα βρόχινα φιλιά σου, με βοηθάνε να το πιστεύω.
Καλησπέρα!
Jacki , ίσως σου θυμίζει το παιχνίδι με τις λέξεις... ασκήσεις φαντασίας! Δίχως εσένα, δε θα είχε γεννηθεί η γραφή τούτη...
Να είσαι πάντα καλά!
Ηλιαχτίδα, όταν ο χρόνος μας προσπεράσει, εμείς δε θα είμαστε πια εδώ.. Μακάρι, όταν έρθει η ώρα κείνη, να βρουν τα ίχνη μας, σκεπασμένα από πούπουλα αγγέλων...
Την αγάπη μου, καλή μου φίλη.
Γεωργία Νεφέλη, όπως το είπες.. φτάνει, που ο παράδεισος κατοίκησε εδώ..
Σε σένα, δεν βρίσκω εύκολα πια λόγια, να πω τι νιώθω κάθε φορά που περνάς.. Να ξέρεις μόνο, πως με κάνεις να φοράω το πιο όμορφο χαμόγελό μου..
Την αγάπη μου, πάντα, σε σένα!
Ένα ένα θα μαζέψω τα πούπουλα
να φτερουγίσει και πάλι η Αγάπη
να μη χαθεί απ΄ τη σιωπή σου
και γίνει δάκρυ..
Κοίτα! Ο παράδεισος που κατοίκησε
εδώ.. έχει χαραγμένα δυο ονόματα θαρρώ.. ένα για σένα, ένα για κείνη
και είμαι μάρτυρας..
για ό,τι η αγάπη δίνει!!!
Καλό σου απόγευμα καλέ μου άνεμε***
Μαργαρίτα, υπέροχο το πέρασμά σου, άνεμος ζωής κι ελπίδας!
Ευχαριστώ! Καλό βράδυ!!
ενας παραδεισος κι εδω ανταμωνουν φωτισμενες εικονες καλησπερα
Δωρίνα, σε ευχαριστώ!
Καλό βράδυ!
Παράδεισος όπου η αγάπη κατοικεί, κι εδώ, κι εκεί και παραπέρα...
:)
αναμνησεις σκορπιες σε κιτρινισμενες σελιδες...
ο παραδεισος ηταν εκει...ειναι κι εδω...ειναι παντα καπου εκει οπου υπαρχει αγαπη...κι ας μοιαζει κολαση καμια φορα στο βαθος ειναι η ουσια...
αρκει να συνεχισεις το βαδισμα προς την πυλη που αχνοφαινεται πιο κατω...μη μεινεις εκει...
ο χρονος δεν θα περιμενει...μονο εκεινος που σ'αγαπα αληθινα...
σου στελνω λιγη αστεροσκονη να σκορπισεις πανω σε μοναχικα φιλια...
πολυ ομορφο Νικολα!
Νίνα, στην καρδιά.... κυρίως εκεί! :))
Καληνύχτα!
Ναιδα, η αστεροσκονή σου πολύτιμη! Την αγάπη μου!
Ένα όμορφο βράδυ να έχεις!
...μια γλυκιά μελαγχολία ένιωσα..
..το φως που μπαίνει απρόσκλητο από μια χαραμάδα....οι ρόλοι της ζωής...ξύλινα δάπεδα, σαρακοφαγωμένα..
Ευτυχώς που το φως μπαίνει έστω και απρόσκλητο από την χαραμάδα..μας κινεί την προσοχή να το προσκαλέσουμε για να μας περιλούσει..
Να έχεις ένα φωτεινό απόγευμα..
Δημοσίευση σχολίου