Νοέμβρης σιωπηλός όπως τότε,
κύμα θανάτου σου σαρώνει τη φωνή.
Κατάρτι τ΄όνειρο που βυθός δε βαστάει
ταξιδεύει σπασμένο στη ψυχή.
Νοέμβρης πάλι, και τα πουλιά έχουνε φύγει
άγνωστοι γύρω σου σα πύον στη πληγή.
Γράφεις γράμμα μα σβήνει το μελάνι
μ΄ένα σου δάκρυ, κι η σελίδα αδειανή.
Αύριο πάλι ξημερώνει μια Δευτέρα,
γεμάτη πρέπει και χωρίς πολλά γιατί.
Και συ άυπνος ανασαίνεις το Νοέμβρη,
σβηστά τα φώτα μα η μνήμη πυρπολεί.
4 σχόλια:
Poli ma para poli thlimeno st'alitheia....eftixos pou efige tote o Noemvris gia na min ponas kai pono kai ego mazi me sena...filia glika gia na sou apalinoun ton pono oti kai na'nai...kaoi agkalia megali , terastia gia sena mono
ki esu aupnos anasaineis ton Noembrh...
Polu empneusmena ta post sou.
Mhn stamathseis na grafeis... :)
Γεωργία μου, ναι είναι.. γι αυτό προσπάθησα να περάσει στο ντούκου.. μα εσύ το είδες και το διάβασες.. και σε ευχαριστώ γι αυτό, άγγελέ μου!
Την αγάπη μου πάντα!
Μαφάλντα, σε ευχαριστώ για την ενθάρυνση... να είσαι πάντα καλά! :))
Δημοσίευση σχολίου