Οδυσσέας

Ένα στόλο θα στολίσω νά ρθω να σε βρω
στων ματιών σου το λιμάνι ν΄αποκοιμηθώ.
Χρυσαφένια τα μαλλιά σου στην ανατολή
με καλούν στα ονειρά σου νά μαστε μαζί.

Ένας χρόνος, μια ημέρα, αιώνας ή στιγμή
Οδυσσέας μες τον Άδη, και Ιθάκη εσύ.
Δεν αντέχω μακρυά σου νά μαι ζωντανός,
πάρε με στην αγκαλιά σου σα μικρός Θεός.

Διπλωμένα τα καράβια και με καρτερούν,
τα στολίζω με στιχάκια για να μη χαθούν.
Βάζω κόκκινη καρδούλα στα λευκά πανιά
στο κατάρτι τους δεμένη χάντρα θαλασσιά.

Να τα δεις, μη προσπεράσεις, από μακρυά
να πετούν πάνω απ΄τις δίνες όπως τα πουλιά.
Στου βυθού τις τόσες πίκρες, μη βουλιάξουνε
των φιλιών σου τα αστέρια, χάρτη νά΄ χουνε!

Ένα στόλο θα στολίσω νά΄ρθω να σε βρω,
και στο τόπο της καρδιάς σου πεύκο να γινώ.
Να αγναντεύουμε παρέα πως περνά η ζωή
και της θάλασσας το κύμα, να μας βρει μαζί.