Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

18/10/09

Μία μέρα Ζωή

Μελαγχολικά τοπία
στα λαγκάδια των θυμών,
σε κρυστάλινα ποτήρια
θαμπές άχνες στεναγμών.

Το τσιγάρο αναμένο
μα το όνειρο σβηστό,
κι είναι διπλοκλειδωμένο
ότι φαίνεται σωστό.

Στο τραπέζι σκορπισμένα
φύλλα από πλατανιά
τα παράθυρα σπασμένα
από ανήμερο βοριά.

Δηλητήριο στα στήθη
κάθε ανάσα και πονάς
για των άλλονε τα ήθη
την καρδούλα ξεπουλάς.

Μα σα κλείνουνε τα μάτια
και κοιμάται πια ο νους,
τα ατίθασα φεγγάρια
δραπετεύουν για αλλού.

Ξεδιψάνε στα σκοτάδια
το ασημένο τους το φως,
και με εραστών τα χάδια
ξεκλειδώνει ο καημός.

Κι είναι αιώνες τα σκοτάδια
και μια μέρα η ζωή,
κάνει τα θλιμμένα μάτια
να ξεχνάνε το πρωί.

5 σχόλια:

Artanis είπε...

Η ωραία της ημέρα σε ένα ποίημα...Εικόνες από την ταινία μου ήρθαν στο νου, Νικόλα, αν και μάλλον άσχετοι οι συνειρμοί μου...
Σε φιλώ, καλό βράδυ να έχεις...

Mafalda είπε...

polu omorfo. polu alithino!
Kalhmera :)

νεφελη είπε...

Νικολα....
οσο και αν λατρευω την ποιηση σου....
ειναι τοσο μα τοσο θλιμμενο αυτο σου το ποιημα....

και ειναι μια υπεροχη μερα σημερα...
εχει βγει ο ηλιος και η μερα θυμηζει ινδιανικα καλοκαιρια...και εσυ ...λυπιμενος...κριμα....χαμογελασε η ζωη ειναι ομορφη...οσες φορες πεφτουμε κατω αλλες τοσες μπορουμε να συκωθουμε....καλο βραδυ

sykaki είπε...

τρυφερο αληθεια τρυφερο...
με αγαοη και παραμυθενια φιλια
sykaki

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Να είστε όλοι καλά.. :))