Σώπασε καρδιά μου, κιχ μη βγάλεις.
Δίπλωσε στο πλάι τα φτερά.
Πλημύρισε με αίμα το φεγγάρι
και μαύρησε η θάλασσα ξανά.
Τη σιωπή κάνε την καράβι
μνήμες ξεδίπλωσε πανιά,
ρίξε τον πόνο στο αμπάρι
κι η θλίψη το τιμόνι ας βαστά.
Δε σου ζητώ, στη θάλασσα να πλεύσεις
ούτε να βρεις άστρο στον ουρανό.
Για τον βυθό την ρότα να ορίσεις
και σιωπή να γίνεις σου ζητώ.
Κι όταν τα κύματα σε κάποιο ακρογυιάλι
σε φέρουνε κομάτια από γυαλί,
όπως χαμόγελο η πίκρα σου θα λάμπει
χίλια κομάτια το φεγγάρι θα κοπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου