Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

1/6/17

καλοκαίρι

Θηλάζει η ψυχή σαν μωρό φως, αγέρα, σιωπή..
Η θάλασσα απέραντη λευτερώνεται εντός της.
Μύρια άστρα, πιο πολλά από τους κόκκους άμμου
τα ταξίδια που μπορεί να κάνει στη λαχτάρα της.

Δυο γλάροι κεντάνε με το ράμφος τους
τ’ ασήμι με το γαλάζιο, το νερό με το στερέωμα.
Κάποιο ψάρι σπαρταρά, η ομορφιά δε το σώζει.
Είναι μικρό το καλοκαίρι  μα χωρά το αιώνιο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: