Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

22/4/10

Σώπα.. Σε

Σώπασε καρδιά μου, κιχ μη βγάλεις.
Δίπλωσε στο πλάι τα φτερά.
Πλημύρισε με αίμα το φεγγάρι
και μαύρησε η θάλασσα ξανά.

Τη σιωπή κάνε την καράβι
μνήμες ξεδίπλωσε πανιά,
ρίξε τον πόνο στο αμπάρι
κι η θλίψη το τιμόνι ας βαστά.

Δε σου ζητώ, στη θάλασσα να πλεύσεις
ούτε να βρεις άστρο στον ουρανό.
Για τον βυθό την ρότα να ορίσεις
και σιωπή να γίνεις σου ζητώ.

Κι όταν τα κύματα σε κάποιο ακρογυιάλι
σε φέρουνε κομάτια από γυαλί,
όπως χαμόγελο η πίκρα σου θα λάμπει
χίλια κομάτια το φεγγάρι θα κοπεί.

Άτιτλο

Ρωγμή του χρόνου, σιωπή μου, Φωνή μου..
Ποια λέξη να πω και να μην είναι τ' ονομά σου;
Η γη ακίνητη. Αρνείται να γυρίσει.
Δεν φεύγει η μέρα, δεν προχωράει η νύχτα.
Σε χάρτινη νηνεμία βυθίζονται πλοία
και φιγούρες πτηνών, χωρίς προσανατολισμό,
σκεπάζουν τις σκέψεις μου.Δεν έχω σκέψεις.
Τρεκλίζουν οι λέξεις, μεθούνε
κάθε που η γλώσσα σχηματίζει ένα Ν ή Λ...
Ποτάμι αιώνες, χωρέσανε
στο κενό που αφήνει η απουσία σου.
Να γυρίσω, φωνάζει η καρδιά..
Και την ίδια στιγμή σπάει κομάτια.
Επειδή, δεν υπάρχει Δρόμος ανοιχτός
να φτάσω σε Σένα.
Τα βήματά μου καλύπτει ύπνος βαθύς..
Το καλεσμά μου ηχώ ονείρου
όνειρο επιστρέφει, άχρωμο.
Γκριζο το κόκκινο των χειλιών σου,
δε με αφήνει να σε πιστέψω,
όταν οπτασία μου μιλάς, και λες: " Είμαι εδώ".
Νά' ξερες τι μοναξιά να ονειρεύομαι
και να μη μπορώ να αφεθώ στο όνειρο.
Να είσαι εδώ, και να μην είσαι.
Νά' χω Ψυχή και να μην μου ανήκει...
Πόσο τρέμω "να είμαι" όταν δε μπορώ να είμαι..

Πόσο σ΄αγάπησα και σ' αγαπώ..
νά' ξερες.. και να μην ήξερες ποτέ σου...
Σκιά αγάπης που έχασε την ελπίδα
δεμένη στο "ποτέ" και το "πάντα"...
Να σβήνομαι και να μη σβήνω....
Να θέλω να γυρίσω και να μη μπορώ...
Να μη μπορώ να βγω από το ονειρό μου...
Άχρωμος κι εγώ, με μια αναμονή
που δεν οδηγεί πουθενά.. Στο Τίποτα...

Άτιτλο

Τα χείλη μου να βρέξω ζωή ζητώ,
μ΄όνειρα να μεθύσω την καρδιά μου,
σε σύννεφο καπνού να κηδευτώ
μαζί να θάψω και τη μοναξιά μου.

14/4/10

Άτιτλο

Κοιμηθήκατε μέρες του ουρανού.
Νωπά τα βηματά σας πάνω στις φλέβες μου.
Ο σφιγμός , απόηχος.

Θάλασσα τα μάτια, καθρέφτης.
Πνίγονται οι γλάροι
προσπαθώντας να πετάξουνε.

Κι ένα καράβι,
ναυάγησε στα σύννεφα.
Του θύμησαν τ΄ονομά σου.

Δεν έχω παρά μόνο πέτρες
και νύχια σπασμένα...
Λέξεις χωρίς γραφή.

Μία από αυτές
ήταν η καρδιά μου..
Θα στην χάριζα ξέρεις...

(Αν είχε κάποια αξία.)