Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

27/6/08

άτιτλο..

Φοβάμαι τον αρχαίο θάνατο
αυτόν που στο πουκάμισο ενός καλοκαιριού
δυο περιστέρια κρύβει που δε θα πετάξουν ποτέ.
Φοβάμαι της ηδονής σου το θηρίο
που τρέφεται με σάρκες ψυχής, και αίμα.

Δεν φοβάμαι τα άσπρα κοφτερά δόντια του.
Τους εφιάλτες τού μετά φοβάμαι,
να το κοιτάξω στα μάτια μετά..
Όταν το χορτασμένο θηρίο
γίνει και πάλι άνθρωπος
και η χαρά Ενοχή.

Πάνω από όλα φοβάμαι τους δείχτες.
Τους δείχτες των ρολογιών, των χεριών,
των επισημάνσεων σε ανεπίσημα έγγραφα..

26 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Πάνω από όλα φοβάμαι τους δείχτες.
Τους δείχτες των ρολογιών..."
To χρόνο τον κλέφτη φοβούμαστε όλοι. Τα υπόλοιπα παλεύονται.....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Με τους δειχτες των ρολογιων δεν γινεται τιποτα.Με τους αλλους ομως...
Τα σεβη μου.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φύρδην Μύγδην δεν φοβάμαι τόσο τον κλέφτη χρόνο, μα τον τον κάθε κλέφτη του χρόνου.. Την ζωή σαν κυλά.. και μόνο.
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

exoaptonkyklo μπορούμε να καταργήσουμε τους δείκτες, τον μέσο ώρο, τα άκρα.. Θα είναι τότε καλύτερος ο τρόπος που ζούμε...
Καληνύχτα φίλε μου..

Ανώνυμος είπε...

δεν φοβαμαι τον χρονο.αυτον μπορω να τον παλεψω να του κλεισω το ματι και να γινουμε φιλαρακια ......τους εφιαλτες φοβαμαι, της ηδονης σου το θηριο φοβαμαι, και την Ενοχη που ερχεται μετα οταν το θηριο γινει παλυ ανθρωπος.........αυτα μονο φοβαμαι.....
τρομερο κομματι Νικολα.....φιλι απο εμενα σε σενα..........με αγαπη μικρε....

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γεωργία Νεφέλη, σε ευχαριστώ για τον τρόπο που το διάβασες.
Και την δική μου αγάπη! Καληνύχτα!

marianaonice είπε...

"Όταν το χορτασμένο θηρίο
γίνει και πάλι άνθρωπος
και η χαρά Ενοχή".

Όπως πάντα τα είπες όλα με δυό στίχους!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

marianaonice πάντα με ακούς, και με ακούς σωστά. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο.. Γι αυτό νιώθω ευγνώμων!
Καληνύχτα!

Artanis είπε...

Ακομα ένα πανέμορφο κομμάτι, Νικόλα μου...Τον χρόνο που περνά, τους συμβιβασμούς, τις υποχωρήσεις...Πολλή αλήθεια κρύβουν οι συλλογισμοί σου...
Καλό Σ/Κ, φιλιά πολλά...

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Πώς μας γδύνεις έτσι ρε Νίκο;
Κι ύστερα μας ντύνεις πάλι, στα λευκά.

Bουλα. είπε...

μη ψάχνεις για οίκτο στα λόγια του χρόνου.
μόνον αλήθειες.
για αυτό μην κάνεις ερωτήσεις για τις οποίες δε θες να ακούσεις απαντήσεις.
...

εκτός αν πραγματικά αντέχεις.
καλημέρα..

Φωτεινή S είπε...

Πάντα μου ζήλευα τους ποιητές που λένε με λίγα λόγια πολλά πράγματα!
Εγώ μετά βίας έπαιρνα τη βάση στην έκθεση στο σχολείο.
καλό Σαββατοκύριακο!

Σταλαγματιά είπε...

Φοβάμαι…… λέξη κλειδί….
Δεν είναι γενναίος αυτός που δεν φοβάται !!!

Μαργαρίτα είπε...

Καλησπέρα Νικόλα!

Κάποτε.. μου είχες πει πως ακόμη
και ο φόβος, όταν όλα είναι τέλεια
μή πάψουνε να είναι, ακόμη κι αυτός
ένα φτερωτό όνειρο είναι!!!
Σε πίστεψα.. ίσως είναι το πιο
αληθινό κι ανθρώπινο όνειρο.. απ'όλα!!!

Εύχομαι να σταματήσουν οι δείχτες
των ρολογιών για σένα! Μα δε σε
φοβάμαι.. ξέρεις να χαίρεσαι την
κάθε στιγμή :)

Καλό Σαββατόβραδο! ****

Ανώνυμος είπε...

Οτι και να σχολιάσει κάνείς είναι παραφωνία στην μελωδία των λέξεων σου.

"Θα θελα να χορεύω μαζί σου χωρίς δείκτες"

"Θα θελα να ζήσω το τώρα μου και να γευτώ κάθε του σταγόνα"

"Θα θελα να έχω δύναμη να αντέξω τον πόνο του μετά"

Εξαιρετικός! Καλό σου βράδυ

Λαμπηδονα είπε...

Φοβαμαι τον χρονο που τρεχει για
να απαλαχτω απο το αγχος εβγαλα
το ρολοι μου μα ο χρονος με εφτασε
και με προσπερασε κι εγω εμεινα
πισω !Γι αυτο ειμαι ακομα παιδι!
Την καλησπερα μου Νικολα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη με την ευγενική αύρα, καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βαΐα σε ευχαριστώ! ... Αν νιώθεις έτσι, σε ευχαριστώ...
Καλό βράδυ..

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βούλα η αλήθεια είναι δεν περιμένω απαντήσεις ή αλήθειες.. ούτε οίκτο. Να νιώθω μόνο.. αυτό. Μου αρκεί για να υπάρχω...
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φωτεινή, κι εγώ έχασα δύο τάξεις στο σχολείο. Μία στην πρώτη δημοτικού, και μία στη πρώτη γυμνασίου.. Μα νομίζω, με αυτά δεν έχει σχέση τόσο το σχολείο, όσο η ανάγκη να επικοινωνήσεις και να μοιραστείς. Κλέισε τα μάτια, αφέσου.. Μια δύναμη σαν ποτάμι χρόνιο, να κυλήσει ζητά. Άστο. Αυτό μόνο αρκεί... Όλα τα ποτάμια, από την πρώτη σταγόνα που ξεκινά να τρυπά τον βράχο, το πιο υπόγειο ή το πιο ορμητικό, όλα, συναντιούνται στην θάλασσα. Την θάλασσα του εμείς..
Καλό Σαββατοκύριακο!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία, η άγνοια φόβου δε γεννά γενναιότητα. Σωστά λες, να γνωρίζεις τον φόβο, και να συνεχίζεις, είναι γενναιότητα. Μα ίσως πάλι, να είναι απλά μονόδρομος...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα μου, με συγκινείς.. το ευχαριστώ μικρό, για αυτό που με κάνεις να νιώθω!
Να είσαι καλά, πάντα, και να χαμογελάς! Μικρός ο άνθρωπος θα ήταν δίχως τα όνειρά του, χωρίς τον τρόπο να αγαπά και να σβήνει σε σκέψεις και μάτια... Νιώθω ευτυχία, και στο πιο ελάχιστο που μπορώ να μοιραστώ!
Ευχαριστώ! Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Freedula σχολιασμός λες.. μοίρασμα λέω.. ευχαριστώ που είσαι εδώ!
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λαμπηδόνα χαίρομαι που είσαι παιδί και το ξέρεις! Μακάρι να μπορούσαν όλοι να δουν και να νιώσουν αυτό το παιδί μέσα τους. Θα ήταν πολύ, μα πολύ καλύτερος ο κόσμος μας!
Καλό βράδυ να έχεις!

Surrealist είπε...

Στους φόβους δε πάμε κόντρα
τους αναγνωρίζουμε
έτσι πιο εύκολα μας προσπερνούν

τους αγνούμε και φοβούνται πια εκείνοι

την καλησπέρα μου φίλε Νίκο

Όλα καλά!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Surrealist χαρά μου που σε βλέπω.. Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να με προσπεράσουν οι φόβοι...
Μπορεί να μου είναι απαραίτητοι....
Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά!