Μέσα σε τούτη τη σιωπή,
θολό τοπίο,
θαλασσά μου αλμυρή,
νιώθω το κρύο.
Ίχνη δακρύων
σβήνονται στη μοναξιά σου
δρόμο γύρεψα
να βρεθώ πάλι κοντά σου.
Να μαζεύω αχινούς
απ΄τά όνειρά σου,
κάθε φόβο να παίρνω
μακρυά σου.
Να σε λούζω
φως μου, με αγάπη,
να σε ντύνω
με φιλί και χάδι.
Αγκαλιά με όλα
τα αστέρια,
τα μαλλιά σου προσευχή
στα δυο μου χέρια.
Και θα φτιάξουμε
την πιο όμορφη ιστορία,
απ΄αυτές που δε χωράνε
στα βιβλία.
Μόνο άπλωσε το χέρι,
κι άγγιξέ με..
με αιμάτινο μαχαίρι,
κάρφωσέ με.
Και ο πόνος μου το δρόμο
θα ανοίξει..
Η πληγή θα χρωματίσει
κάθε θλίψη.
11 σχόλια:
Να μαζεύω αχινούς
απ΄τα όνειρά σου,
κάθε φόβο για να παίρνω
μακρυά σου.
Να σε λούζω
φως μου, με αγάπη,
να σου παίρνω με φιλί
κάθε σου δάκρυ.
Κοίταξε την παραπάνω πρότασή μου.
Όλο το υπολοιπο είναι ΤΕΛΕΙΟ σε νοημα, ριμα και ρυθμό.
Καλημέρα
Μέσα σε τούτη τη σιωή όαση τα ποιήματά σου.
Καλημέρα Νικόλα.
Χρώματα βάζω στην πληγή
για να την κλείσω
μα τελικά κανένα χρώμα δεν αρκεί
για να την σβήσω
άπλωσα πάνω στην πληγή
τα όνειρα μου
έδωσα φόντο σε αυτά
με την καρδιά μου
Καλημέρα Νικόλα δεν το έγραψα για να το βάλεις στο ποιήμα σου προς θεού απλά γιατί όλοι κάποτε είχαμε μια πληγή και κάποιοι ήταν τυχεροί να την γιατρέψουν με τα όνειρα του/ της που έγιναν τους...
στο λέω κι από δω ότι οι στίχοι σου είναι υπέροχοι κι σου χαμογελώ που αφορμή σου έδωσαν οι δικοί μου...
ευχαριστώ για την αφιέρωση :))
φιλιά βρόχινα...
Ανώνυμη, το "για" είναι επεξηγηματικό... σα να λες, μαζεύω αχινούς για να παίρνω τους φόβους. Αυτό περιορίζει τόσο την πρώτη εικόνα, στις ερμηνείες που μπορεί να δώσει συνειδητά ή υποσυνείδητα ο αναγνώστης, όσο και την ερμηνεία της φράσης "κάθε φόβο να παίρνω.." υποδεικνύοντας και περιορίζοντας τον τρόπο που παίρνω αυτόν τον φόβο.
Όσο αφορά την άλλη στροφή, οι αλλαγές που προτείνεις, δεν είναι απλά αισθητικές, μα αλλάζουν όλο το νόημα. Ήθελα να υπάρχει αυτή η αντίθεση, γδύσιμο και ντύσιμο.. Αισθητικά ακόμη, η εικόνα που προτείνεις δεν μου ταιριάζει... αυτό το "να σου παίρνω με φιλί κάθε σου δάκρυ", μου φέρνει στο νου φιλιά στο πρόσωπο - μάτια, μάγουλο. Και άγχος, να προλάβεις κάθε δάκρυ... Ίσως σε ένα άλλο ποίημα να το διάβαζα αλλιώς, μα στο δικό μου, έχω ήδη μία εικόνα...
Σε ευχαριστώ για όλες αυτές τις προτάσεις σου, ξέρω πως καλοπροαίρετα τις έκανες και με αφέλεια μικρού παιδιού.
Καλή σου μέρα!
Ιωάννα, αν για σένα είναι όαση τα ποιήματα, για μένα όαση είστε εσείς, που τα κάνετε σημαντικά, με το να τα διαβάζετε, και να μοιράζεστε μαζί μου, αυτό που νοιώθω! Ευχαριστώ!
Καλημέρα!
Νεράιδα της βροχής, εγώ σε ευχαριστώ, για την έμπνευση! :))
Καλή σου μέρα!
Χρώματα βάζω στην πληγή
για να την κλείσω
μα τελικά κανένα χρώμα δεν αρκεί
για να την σβήσω
ΣΥΓΝΩΜΗ ΝΙΚΟΛΑ δεν το έκανα επίτιδες το σχόλιο που έγραψα ήταν από μένα το δελφινάκι αχ συγνώμη αλλά βλέπεις ό δαίμον του τυπογραφείου :)
Καλησπέρα δελφίνι!
μεσα σε τουτη τη σιωπη
και εγω κρυωνω
παραπατω μεσ'την βροχη
και εμε ματωνω
ελα και παρεμε αγκαλια
νιωσε τον καυμο μου
αναστησεμε με φιλια
παρε τον πονο...
ταξιδι ονειρικο οι στιχοι σου και πως ψυχη μου εγω να σε μαγεψω.....
την αγαπη μου
Κι όμως.. με έχεις μαγέψει...:))
Δημοσίευση σχολίου