Χάνομαι μες τα μάτια σου
και σβήνεται η ζωή μου
θάνατος όταν με κοιτάς
και τάφος η σιωπή μου..
Αδράχτι είναι η ομορφιά
που με κερνάς στα χείλη,
μάλαμα τ΄ όνειρο που ζω
και τα κορμιά ασήμι.
Σε είδε και σε ζήλεψε
ο πόθος και εμπλέχθει
στη ζάλη πού΄χει η καρδιά
και τη ματιά σου φέγγει..
Άγγελοι που σεργιάνιζαν
είδαν την ομορφιά σου,
ρίξαν τα άσπρα τους φτερά
να ζήσουνε κοντά σου.
Για σένα στόλισε ο Θεός
την πλάση με αγάπη,
σαν σε κοιτάει χαίρεται
κι ο ήλιος πάντα λάμπει.
Μα εμένα η καρδούλα μου
στον Άδη ταξιδεύει,
όπου έχουν μάτια, βλέπουνε,
εσένα, με παιδεύει...
16 σχόλια:
πολύ όμορφο Νικόλα,
σαν μαντινάδα είναι,
σε μερικά σου ποιήματα αναγνωρίζω το ρυθμό και το μέτρο της
και θυμάμαι και νοσταλγώ την αγαπημένη μου Κρήτη...
καλημέρα
σε φιλώ
Φαίδρα, σε ευχαριστώ!
Από την Κρήτη είσαι λοιπόν;; :))
Καλημέρα!
όχι βρε,η καταγωγή μου δεν είναι από την Κρήτη,
έζησα όμως εκεί αρκετά-ήμουν σε ανασκαφή στις Αρχάνες και στο Φουρνί-
και αισθάνομαι σαν να είμαι και λίγο από την Κρήτη,όπως αισθάνομαι να είμαι και λίγο από την Κέρκυρα και λίγο από την Αμοργό...
κουράγιο,μην μπερδευτείς,θα σου εξηγήσω άλλη φορά
φιλιά
:)) Ξέρω, τα έμαθα τα βιογραφικά ψάχνοντας τα βιβλία! Είδα και φωτογραφίες σου ( δύο )..
Καλό απόγευμα!!
περιπαλώμενοι στον άδη...
η διαχωριστική γραμμή είναι απλά, ένα βήμα...μα ποιος το κάνει;
ή...ποιος θέλει εύκολα να το διαβεί;
όλα έχουν τη γοητεία τους. ακόμη και το ανεκπλήρωτο...
φιλιά βρόχινα...
σε βλέμμα μέσα ναυαγός,
εκείνο του ονείρου,
στάθηκες και χάθηκες
σε χάρτες του απείρου..
από ομορφιά περαστική
τρυγάς τη γεύση της ζωής
κι ας ξέρεις: "θα περάσει"
κοντά σου όταν φτάσει..
όσο πονάς..τόσο αγαπάς..
τρέχεις..μα δε τη προσπερνάς..
όσο ποθείς..τόσο μπορείς
τα όρια να ξεπερνάς
και σκόπιμα να αργείς.
στης αγάπης το παίδεμα
να πω καλό ξεμπέρδεμα;
(μπαααα..!!!)
καλό απόγευμα Νικόλα
μπλε ορίζοντας
οποιος αγαπαει παιδευει λενε...
τοτε μερικους απο εμας πρεπει να μας αγαπανε πολυ φαινεται...
γλυκα φιλια Νικολα μου!
Της αγάπης το παίδεμα, ίσως καμιά φορά να πονάει, μα αξίζει..!
Κι εκεί κάτω στον Άδη, που τα μάτια βλέπουν εκείνον που βλέπει κι η καρδιά, μεγαλώνει η προσμονή για τον Παράδεισο..
τότε που τα μάτια θα κοιτάζουν πραγματικά εκείνον..!
Υπέροχο ποιητή μου!!
Σε φιλώ για ένα όμορφο βράδυ!
Την αγάπη μου!
Καλημέρα ΝΙκόλα μου...Ωραίο ποίημα αυτό, πάντα με εκπλήσει η ρίμα...
Καλή Κυριακή!!!
Νεράιδα, ναι, όλα έχουν τη γοητεία τους...
Καλό βράδυ!
Καλέ μου μπλε ορίζοντα, ευχαριστώ για τα δώρα σου! Καλύτερα να πεις, καλό μπέρδεμα!
Καληνύχτα!
Ναιαδα το λένε, αλλά μη το πιστεύεις πάντα!
Καλό βράδυ, καλή μου!
Ηλιαχτίδα, αν αξίζει, ας πονάει.. Αντέχουμε, ναι;; ;)
Καληνύχτα!
Αρτάνη! :)) :)) Παράξενο μου φαίνεται να σε ξαφνιάζω!
Καλή Κυριακή να έχεις!
πω πω τελικά τι έχασα το σ/κ πάλι ΄πήρες τα πινέλα σου νικόλα και ζωγράφισες ......
Κρατώ το στοίχο
Θάνατο όταν με κοιτάς
και τάφος η σιωπή μου
τι πολυλογάς αυτός ο τάφος όμως μια σιώπή πολλά μπορεί να κλείνει και απ το βλέμμα μοναχά να δίνει ακόμα και αν το βλέμμα είναι με μάτια κλειστά η αίσθηση πάντα ΄θα τραβά την ζέστη της ανάσας του θανάτου......
Αχ να μη ξεχαστώ πάλι
Καλημέρα καλή εβδομάδα Δελφινοκόριτσο ;)
Yπεροχο αγγελε μου....
Μα πως μπορουσε να ηταν και αλλιως....
Την αγαπη μου Παντα....
φιλια πολλα
Δημοσίευση σχολίου