Και ξημέρωσε μέρα άγρια,
βορά στον βόρειο άνεμο..
Με τα μάτια κλαμένα αποχαιρέτησες
τον εαυτό σου, και συστήθηκες
άλλη μια φορά στον καθρέφτη.
Συστήθηκες, όχι για να το πιστέψεις..
Μα για να το πιστέψουνε, εκείνοι,
που σιωπηλά παρακολουθούνε,
κάθε σου κίνηση. Γελάστηκαν!
Το είδωλό σου, περάσανε για σένα.
Μα εγώ που σε ξέρω, στον ουρανό κοιτώ,
τις νύχτες που άθελά σου ονειρεύεσαι
και δραπετεύεις, να σε δω!
Το φως σου θα γνωρίσω.
Γιατί μόνο αυτό μπορεί να φωτίσει
τις ώρες που σεργιανά η μοναξιά μου..
37 σχόλια:
μπροστα στα ματια σου
στεκομαι ορθη
τα μαλια μου στα δικα σου αναπλεγμενα
τα χερια μου στα δικα σου χερια
τα ματια μου πηραν το χρωμα των ματιων σου
κλαιω και γελω κοντα σου....
το φως μου θελεις να γνωρισεις
και εγω ενα φιλι εναποθετω στα ομορφα και ποθητα σου χειλη αγαπημενε......
Αχ Νικολα.....φταιει το ποτηρακι με το κρασι....μην ακους που μιλω...
Με μαγευουν οι εγγραφες σου..εκπληκτικος..Καλημερα Νικολα μου!Ομορφη κυριακη να εχεις!
Άλλη μια μέρα
στον καθρέφτη έσκυψες
φιλί έδωσες..
Κανείς άλλος σου λέω δεν μπορεί να δώσει τέτοιο φιλί..
Καθαρό.. χωρίς χρωστικές και φτιασίδια..
Κανείς άλλος τη μοναξιά δεν μπορεί να τη φιλήσει..
Εσύ μόνο..
κι εγώ..
το είδωλό σου..
L.N.E
Αχ, τι όμορφοι στίχοι! Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο, δε μου 'ρχονται οι λέξεις!!!
Καλό σου απόγευμα!!
Θα περιμένω άλλες μέρες...θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όσο ζω...
Καλησπέρα.
Με τη μοναξιά μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Και εκεί...
Φιλιά καλό απόγευμα, πολύ όμορφο το γραπτό σου, όπως πάντα:)
Σε τούτο τον καθρέπτη, που μόνη στέκομαι κι αντικρύζω τη μοναξιά που πίσω απο τις ίριδες των ματιών μου φωλιάζει, έλα..
Έλα και δίπλα μου στάσου,
να βλέπω την αγάπη μας, να αντανακλάται και διπλή να γίνεται..!
Πανέμορφα λόγια ποιητή μου!
Καλό απόγευμα Κυριακής!
Την αγάπη μου!
"Μα εγώ που σε ξέρω, στον ουρανό κοιτώ,
τις νύχτες που άθελά σου ονειρεύεσαι
και δραπετεύεις, να σε δω!"
Υπέροχο πραγματικά Νικόλα..
Ένα αστέρι η Αγάπη σου κι εσύ
μια γη που το αγκαλιάζει!!
Να έχεις καλή εβδομάδα καλέ μου άνεμε ***
Καλημέρα Νικόλα μου...
Υπέροχη ανάρτηση φίλε μου, πολύ όμορφα τα λόγια σου...
Να έχεις μια όμορφη μέρα...
Μα εγώ που σε ξέρω, στον ουρανό κοιτώ,
τις νύχτες που άθελά σου ονειρεύεσαι
και δραπετεύεις, να σε δω!
Το φως σου θα γνωρίσω.
Γιατί μόνο αυτό μπορεί να φωτίσει
τις ώρες που σεργιανίζει η μοναξιά μου
Τι πολύχρωμη αύρα μπορεία να αφήσει μια γεμάτη ζωή μοναξιά εγκλοβισμένη σε ένα και μόνο φως
Καλημέρα Νικόλα :)
Δελφινοκόριτσο
Πάλι με ξύπνησες εσύ
τι θες να ακούσεις;
η μαγεία το ξέρεις πώς πληγώνει
τι και αν την ομορφιά έχεις
τι και αν όλο τον κόσμο διοικείς
εκείνη ποτέ δεν θα ‘χεις
Καλησπέρα φίλε , με βρήκε ένα ποιητικό ανεμοσκόρπισμα σου και είπα να έρθω πιο κοντά.
Στον καθρέφτη ίσως βλέπουμε το είδωλο που θέλουμε. Στα μάτια των άλλων ίσως βλέπουμε το είδωλο που θέλουν. Όμως οι ψυχές που μας αγαπούν μας βλέπουν όπως πραγματικά είμαστε και εκεί μόνο αν κοιτάξουμε, ίσως μπορέσουμε να δούμε τον πραγματικό μας εαυτό.
Χαμόγελο στέλνω :))
Καλησπέρα Νικόλα μου...Σου έχω πρόσκληση για παιχνίδι, είναι πολύ ενδιαφέρον, θα δεις...
τι χαρά να σε ανακαλύπτω, ξανά και ξανά, απ' την αρχή πάντα και να ξεδιψώ στην μικρή σου όαση..καλημέρα αδερφέ!
armatan
Μοιάζει να ξημερώνει μια άγρια ομορφιά
μια επουλωτική μοναξιά
Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδιαβάσει ελεύθερο στίχο σου.
Ωραίο.
Πολύ πολύ ωραίο!
Μα γιατί αυτή η ομορφιά δεν αγγίζει τους άνδρες bloggers???
:))
Nικόλα.. πες μου ότι μια μέρα θα τα εκδόσεις όλα αυτά.. και θα μου το πεις..
θα περιμένω..
το φως μου θα γνωρίσεις
μα θα πρέπει να το αφήσεις
γιατί στον αντικατοπρισμό μου λάμπει
πάνω μου δεν είν' διαμάντι...
γι' αυτό μες το γυαλί μου
κοίταξε την ύπαρξή μου
μη ζητάς με μένα πόσα
θα με χάσεις μες τα τόσα...
φιλιά βρόχινα...
Καλή μου Γεωργία Νεφέλη.. εσύ έχεις μια δικαιολογία, το κρασί! Μα εγώ που μέθυσα από τα λόγια σου μόνο... τι να πω;
Την αγάπη μου πάντα, Άγγελέ μου!
Μίνα, σε ευχαριστώ! Καλημέρα μικρή μου αδελφούλα!
Δύο σταγόνες.. εμείς ίσως, βρεθήκαμε λίγο πιο κοντά, νιώθω την έλξη του νερού στο νερό.. Μα είμαστε πολλοί. Ωκεανός ολάκερος από σταγόνες, μόνοι ακόμα και μέσα στο πλήθος.. Άλλες γλιστρούν από πράσινα φύλλα, στην πρωινή δροσιά μέσα, άλλες ταξιδεύουν στον άνεμο, άλλες ξεψυχάνε στον ήλιο, ή εξαφανίζονται αργά στο χώμα.. Μία θάλασσα αγάπης, σκορπισμένη σε τόσες πολλές καρδιές...
Καλημέρα καλή μου Ελένη!
Τίνα, καλώς όρισες στο σπιτικό μου! Να περνάς, να τα λέμε!
Καλημέρα!
Ιωάννα μου, καλή μου φίλη, να είσαι πάντα έτοιμη γι αυτές τις άλλες μέρες.. Αθόρυβα θα περάσουν από τα μάτια σου εμπρός, η ψυχή μόνο θα τις νιώσει... Ακόμα και τώρα, που μιλάμε, σε χορό σε ζητάει η ευτυχία... γύρω σου είναι και σε καλεί. Και συ, το μόνο που πρέπει, να της δώσεις το χέρι και να χορέψεις μαζί της..
Καλημέρα!
ILive2LoveMe, η μοναξιά αλλάζει τους ανθρώπους. Τους κάνει καλύτερους ή χειρότερους. Η αγάπη στην καρδιά είναι που κάνει την διαφορά. Γι αυτό δεν υπάρχει πιο όμορφο δώρο, δώρο ζωής, από το δώρο της αγάπης! Ένα δώρο που ανήκει πάντα σε όποιον το χάρισε...
Καλημέρα!
Φωτεινή μου ηλιαχτίδα, "δίπλα μου στάσου"... και στα μάτια κοίτα με. Ξέχνα τον καθρέπτη... απλά νιώσε, πόσο όμοια είναι η ζωή σε όποιο σώμα κι αν κατοίκησε. Πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι... και πόσο διαφορετικοί μοιάζουν, όταν ψεύδονται...
Καλημέρα!
Μαργαρίτα, καλή μου Νικολέτα, διαλέγεις με τόσο φυσικό τρόπο, πάντα, τους στίχους που αγαπώ πιο πολύ! Διαθέτεις πυξίδα αλάνθαστη, για τον τόπο που κατοικεί η ευτυχία των ανθρώπων.. Για την καρδιά τους!
Καλημέρα μικρή νεράιδα!
Αρτάνη, φίλη μου, μια όμορφη μέρα και σε σένα.. Να ξέρεις, πως δε σε ξεχνώ, σε διαβάζω. Κι ας γράφω σπάνια. Είναι κυρίως, πρόβλημα χρόνου και όχι διάθεσης. Απλά ήθελα να στο πω...
Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση του παιχνιδιού. Αυτή τη στιγμή, λίγο δύσκολο να υποσχεθώ οτιδήποτε.. Μα θα το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου!
Καλημέρα!
Χριστίνα, Νεφέλη, φίλη μου, διάττοντες αστέρια η ζωή μας. Το πέρασμά τους στολίζει τον ουρανό, κι ας είναι πιο σύντομη η ζωή τους από τα άλλα αστέρια... αυτή την εικόνα, μου έφερε στο νου το τελευταίο μέρος του σχόλιού σου..
Καλημέρα!
Σιδερά, το πέρασμά σου, πάντα ουσιαστικό, και όμορφο! Είναι παράξενη η μαγεία του κόσμου.. Δεν αποκτιέται.. Μα σαν κατανοήσεις πως ο κόσμος δεν είναι άλλο από αγάπη, μπορείς να γίνεις μέρος της...
Καλημέρα φίλε μου!
Άστρια, χαίρομαι τόσο για αυτά σου τα λόγια! Το ίδιο πιστεύω και γω.. Σου παραθέτω ένα κείμενο, από παλαιότερη εγγραφή μου:
"Oι καθρέφτες δεν έχουν ποτέ νόημα... Όλα ανάποδα τα δείχνουν... Το αριστερά δεξιά, το όμορφο άσκημο, το άσκημο όμορφο... Πίσω από τον καθρέφτη, εκεί που τα δάχτυλα δεν φτάνουν, η αληθινή εικόνα του εαυτού μας. Και το τζάμι με το είδωλο φύλακας είναι της αλήθειας, να μην αφήσει κανέναν να μπει.. Την επόμενη φορά, να κοιτάξεις στην ματιά αγαπημένου... που σ΄αγαπά! Στα μάτια ενός συντρόφου, του παιδιού την ώρα που σε αγκαλιάζει, στο φως που λάμπει για σένα στα μάτια ενός φίλου... Και την πύλη την τρομερή, που ψεύδεται, κλειστή δε θα βρεις. Την εικόνα σου την αληθινή θα συναντήσεις, αυτήν, για την οποία αγάπη τόση, σου αξίζει!"...
Καλημέρα με χαμόγελο!
Μαρία (Αρματάν), χαίρομε πάντα όταν σε βλέπω! Σου άφησα σχόλιο, στο σχόλιο που έκανες σε προηγούμενη ανάρτησή μου! Και ακόμη, χρόνια πολλά κι από δω!
Καλημέρα!
Μαρία, χαίρομαι που μπορώ να σου απευθυνθώ με το όνομά σου... Είναι αρκετές οι φορές, που θα ήθελα, να γράψω κάτι για τα ποιήματά σου, μα ακόμη και στο "ξεκλειδώνοντας" τα σχόλια είναι κλειδωμένα.. Αδράτω λοιπόν την ευκαιρία, να στο πω, για μια ακόμη φορά πόσο μ΄αγγίζει η γραφή σου..
Καλημέρα!
Αύρα, γιατί το λες αυτό; Δεν βλέπεις τον φίλο μας τον σιδερά; Η ψυχή είναι κοινή, καλή μου, το σώμα που θα κατοικήσει καθαρή σύμπτωση. Βέβαια, η ψυχή διδάσκεται από το σώμα, άμαθη έρχεται και φεύγει υποψιασμένη.. Μα οι βασικές ανάγκες της είναι πάντα ίδιες. Αγάπη, μοίρασμα, αποδοχή.. Θα μπορούσε όλο αυτό να συνοψιστεί σε μία μόνο αγκαλιά! Δε νομίζεις;; :))
Καλή σου μέρα Αύρα μου!
Ελένη (σταγόνα), υπάρχει ένα πρακτικό μέρος, σε μια τέτοια διαδικασία. Ίσως όμως κάποτε να γίνει.. και τότε θα είσαι σίγουρα, καλεσμένη στην χαρά μου!
Καλημέρα!
Νεράιδα της βροχής, με τα υπέροχα βρόχινα φιλιά, που στολίζουν ζωή τον κήπο της ζωής μου, σε ευχαριστώ για τους τρυφερούς στίχους σου! Και δίπλα στον ήλιο να κρυβόταν το φως σου καλή μου, θα το γνώριζα. Γιατί στα μάτια της ψυχής, το φως σου ήλιος λαμπρότερος είναι... μεθά το αίμα, και την καρδιά γαληνεύει..
Καλημέρα!
Οι αναμονές περνούν καλύτερα με παιχνίδια συναναστροφής.
Έχεις πρόσκληση σε (αντι-)λογοτεχνικόν παίγνιον. :)
Αστερόεσσα, ευχαριστώ για την πρόσκληση! Σου άφησα απάντηση στη σελίδα σου..
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου