Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

10/10/08

Το ταξίδι.

Υπάρχουν φορές που τα καράβια να δένουν πρέπει στη στεριά, να περιμένουν να μαλακώσει ο καιρός, όσο κι αν η ψυχή θέλει... Χρειάζεται και η σιωπή. Να φτερουγίζουν γλάροι άσπροι οι σκέψεις, πότε μακραίνοντας προς τα βαθιά, και πότε γυρνώντας στο μόλο. Να κουράζονται και να ξεκουράζονται, σε εικόνα που απλά κοιτάς. Και σε μια γωνιά της εικόνας, εσύ, αόρατος, όνειρο μέσα στο όνειρο.. με τα μάτια ανοιχτά σχεδόν κοιμάσαι, και ο χρόνος σε τυλίγει με λευκό σεντόνι. Σαν παιδί που τυλιγμένο ζεστά, στέκεται στο παράθυρο εμπρός και κοιτά έξω, την βροχή, να λυγίζει τα φύλλα των δέντρων, και να παρασέρνει τις έγνοιες... Ρυάκι που ταξιδεύει για τόπους μακρινούς, και μια μέρα θα το ανταμώσεις, και θα σε γνωρίσει, στην μεγάλη βαθιά θάλασσα... Θα σου μιλήσει με το όνομά σου, και θα σου πει.. " κανείς δε σε αγάπησε όσο εγώ.."
Κοιτάζω γύρω μου τους ανθρώπους, και κάποιες φορές νιώθω στην έκφρασή τους, αυτό το κακό συναπάντημα με την μοίρα. Τα σημάδια βλέπω από την πάλη τους με τα θνητά τους όρια... Τον θάνατο να γελά κρυμμένος σε ένα τσάκισμα κάτω απ΄τό μάτι.. την θέλησή τους για ζωή, στον τρόπο που αγγίζουν με το χέρι τους.
Σε αυτούς τους ανθρώπους, δεν τολμώ να διαβάσω τα μάτια. Φοβάμαι, γιατί λένε πολλά, πιο πολλά από όσα πρέπει να ξέρει κανείς για τον άλλον... Μα μιλάει όλο το κορμί τους, μια καμπύλη έχει γίνει από τον άνεμο, τόξο καλοδουλεμένο, ταλαιπωρημένο από τα βέλη του "θέλω"..
Έχουν πάντα ένα τελευταίο βέλος, φυλαγμένο σε μια κόκκινη φαρέτρα.. Ένα βέλος για το πιο μεγάλο ταξίδι. Τυλιγμένο με μια φοβισμένη προσευχή, να είναι εύστοχο.
Αν δεν ήτανε οι φουρτούνες, πόσο αλήθεια αλαζόνες κι όμοιοι θα ήμασταν με τον διάβολο... Καταμεσής της κόλασης και του παραδείσου ταξιδεύουμε. Με άνεμο την αγάπη, και χάρτη την καρδιά μας. Γεμάτο ναυάγια το ταξίδι, φωνές πνιγμένων, φωνές ναυαγών και παρεκλίσεις.. Βαστάμε τον χάρτη, και προχωράμε. Ένα χάρτη μαγικό, που ολοένα αλλάζει μορφή όσο ταξιδεύουμε.. και το ταξίδι ατελείωτο. Με μικρά μόνο, λιμάνια σιωπής...
Αλίμονο σε όποιον τον χάρτη έχασε, και ξέμεινε στα λιμάνια τούτα για πάντα, να ζηλεύει τους γλάρους που τόσο λίγο αντέχουν να ταξιδεύουν... και σαπίζει στην ασφάλεια του ελάχιστου...

104 σχόλια:

Μαργαρίτα είπε...

Εξαιρετικό κείμενο Νικόλα!!!

Οι σκέψεις λευκά πουλιά
που ταξιδεύουν στο χώρο
και τον χρόνο...
κι οι άνθρωποι χαμένοι στο παρόν
τους... κρυμένοι πίσω από τα
σημάδια που η μοίρα λαξεψε πάνω τους!
Θελει μεγάλο θάρρος να πάρεις τη
Ζωή στα χέρια σου, κι ακόμη μεγαλύτερο
ν' αντέξεις τις σιωπές της...
Χάρτης λοιπόν η καρδιά
κι άνεμος η αγάπη!!

Καλά ταξίδια καλέ μου άνεμε***

Σταλαγματιά είπε...

...Η Ιθάκη σε έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Κι αν φτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν."

Να κάνεις πάντα ταξίδια,
του μυαλού κ της καρδιάς.

nina είπε...

Το ξέρεις ότι γράφεις πάρα πολύ ωραία;! και το καλύτερο; δίνεις μηνύματα αλήθειας! Πολύ σημαντικό αυτό!
Καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

δεν είναι η 1η φορά (ούτε η 10η, ούτε 28η..), που διαβάζω κάτι δικό σου, τόσο όμορφο, τόσο ευαίσθητο...και ξέρω πως δεν θα είναι η τελευταία..
Νικόλα, τι έχεις? Σε νιώθω
"κάπως" πάλι..Να σου θυμήσω
πως:

"..Αγάπη. Η μεγάλη αγκαλιά της αγάπης, είναι το μοίρασμα. Κι ωστόσο, πόσο συχνά, κάποιοι δίνουν πιο πολλά από όσα μπορούν να προσφέρουν.."
ΕΣΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ..
παράξενοι καιροί..αλλά μη σταματάς να δίνεις..

καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

για το προηγούμενο..

...μπλε ορίζοντας

Artanis είπε...

Ένα τόξο που λυγίζει κόντρα στον άνεμο, μα που σπανίως βρίσκει στόχο...Καταπονημένο καθώς είναι από την αντίσταση, μπορεί πολύ πιο εύκολα να σχιστεί στα δυο, παρά να αφοπλίσει...Και δεν διορθώνεται ποτέ η βλάβη του, και κάθε φορά θα πονά και θα τρίζει σε κάθε νέο άνοιγμα, και θα πληγώνεται βαθύτερα μέχρι που χωρίσει εντελώς...

Mafalda είπε...

Isws exeis dikio... isws merikes fores prepei apla na perimeneis na perasei h kataigida... Ki an meta breis mono ereipia? ti kaneis?

magdalini36 είπε...

Πανέμορφο Νικόλα και πολύ ταξιδιάρικο!!!γεμάτο αλήθειες που λίγοι αντιλαμβάνονται...δεν χορταίνω να το διαβάζω...
Κρατώ τις συγκλονιστικές φράσεις:"Τα σημάδια βλέπω από την πάλη τους με τα θνητά τους όρια.Τον θάνατο να γελά κρυμμένος..."...! "το κορμί τους ...ταλαιπωρημένο από τα βέλη του "θέλω"...
Καλό βράδυ!!!

jacki είπε...

Αυτό το κείμενο σου μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει...Ξαναγυρίζω στην Ιθακή...πάντα θα γυρίζω εκεί...γιατί είναι ένας τόπος που πάντα θα με πληγώνει!!!
Καληνύχτα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα, ίσως να μη θέλει θάρρος.. αρκεί να μη χάσεις την καρδιά σου.. τον χάρτη που σε προσανατολίζει σωστά..
Καλημέρα μικρή μου νεράιδα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία, αγαπημένο το ποίημα του Καβάφη.. Κι η Ιθάκη... αγαπημένη κι αυτή... μα πιο πολύ αγαπημένο το ταξίδι προς αυτήν. Η ξελογιάστρα Κίρκη, που με βαριά καρδιά πίσω σου άφησες, για το αμφίβολο τέλος .. και το αμφίβολο τέλος. Γι αυτόν που κάτω από τα άστρα περπάτησε και μαζί τους μίλησε, η Ιθάκη είναι μόνο μια αφορμή, μια δικαιολογία... Κι απόμεινε η Κίρκη μόνη της, τον μεγάλο έρωτα να θρηνεί.. η την μοίρα της να είναι βασίλισσα σε τόπο μικρό, ένα νησί του Αιγαίου, ποτέ μη φεύγοντας από κει.. ακριβώς όπως η Πηνελόπη. Βασίλισσα, αρχόντισσα, μα ποτέ του εαυτού της. Κι ο Οδυσσέας ακόμη, δικαιολογία πως τον περιμένει.. για να μένει μόνη της... την μοίρα αποφεύγοντας μιας συζύγου.
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νίνα, χαίρομαι που βρίσκεις τα μηνύματα αυτά... το ξέρεις και συ, πως είσαι μια πολύ καλή αναγνώστρια; :))
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μπλε Ορίζοντα, πάντα πιστεύω στο μοίρασμα. Με το μοίρασμα αποκτά υπόσταση η Ύπαρξη. Και το σωστό μοίρασμα, γίνεται μόνο με την αγάπη.
Σε ευχαριστώ, που νιώθεις πέρα από λέξεις... φτάνεις στο χέρι που γράφει, ταξιδεύεις μέσα από λεπτές φλέβες και φτάνεις στην καρδιά... Σε ευχαριστώ!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη, τι νόημα έχει ένα τόξο που ποτέ δε θα τεντώσει; Μακάρι όλα τα τόξα, έτσι να χαλάγανε. Να σπάγανε στο τέντωμα.. και να μη τα φθείρει απλά ο καιρός...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαφάλντα, αρκεί να έχεις εσένα, να ακούς πάντα το χάρτη.. και θα συνεχίσεις. Πιο δύσκολα, πιο εύκολα.. δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς, τα κύματα της μοίρας κανείς δεν μπορεί να τα προβλέψει, μα όσο ζεις, προχωράς... Η ζωή δε σταματάει ποτέ, και για κανέναν.
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φωτεινή, ήμουν βέβαιος για τον τρόπο που θα το διάβαζες, καλή μου φίλη! Δεν είχα καμιά αμφιβολία για την ικανότητά σου αυτή! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ιωάννα... στο ταξίδι που περιγράφω δεν υπάρχει Ιθάκη.. υπάρχει ένας χάρτης δυναμικά μεταβαλλόμενος. Λέγεται καρδιά.. Μα.. παράξενο πως, η λέξη ταξίδι, φέρνει συνειρμικά στο νου την Ιθάκη.. Ίσως γιατί, πίσω από κάθε ταξίδι κρύβεται ένα "θέλω"..
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

'Δυνατη' αυτη σου η εγγραφη!!!
Μερα καλη να εχεις...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

lloynasa καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικο Νικολα μου!!!Πολλα ταξιδια η ζωη μας,αλλα με φουρτουνα αλλα με νηνεμια ομως ολα ενδιαφεροντα!!

Bουλα. είπε...

χωρις λογια...Καλημερα!!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Ψυχή, που δεν μιλά,
καμπάνα σε κλειστό ξωκλήσι
μαρτυρά
ότι κάπου εδώ
υπάρχει ιερό..

Από τα ωραιότερα της ψυχής τα λόγια που έχω διαβάσει .
Πηγή έμπνευσης είσαι , Νικόλα, που δεν σε χωράει το διαδίκτυο.
Με εκτίμηση και θαυμασμό
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Νατασα είπε...

...καλησπέρα

Unknown είπε...

να ηρεμούμε, μα όχι για πολύ. χωρίς φουρτούνες δεν αντέχουμε εμείς. πώς αλλιώς θα νιώθαμε να γεννιόμαστε ξανά και ξανά;

:)

φιλιά βρόχινα...

giota persis είπε...

τελειο Ποσο ομορφα ειναι οταν αισθανεσαι οτι καποιος μπορει να βγαλει με το γραπτο του αυτο που κι εσυ αισθανεσαι
Καλησπερα Νικολα

faraona είπε...

Aριστουργημα Νικολα μου!
Αμα σου λεω εγω οτι σου παει η πεζογραφια...?
Και ξερεις γιατι?πιστευω επειδη εχεις ενα τεραστιο εργαστηρι ποιησης μεσα σου.Αυτο το εργαστηρι υπηρετει αψογα την πεζογραφια στους ανθρωπους που τοχουν,το κατεχουν κι εχουν καταθεσει κομματια ψυχης εκει μεσα.

σε φιλω και να μου εισαι παντα καλα

Ελένη Γ. (L.N.E) είπε...

Αλίμονο ..

Για άλλη μία φορά Σε θαύμασα..

Τα είπες όλα..

Τα ένιωσες όλα..

Το νου σου.. ελέυθερο άφησε στον άνεμο..
θα σεργιανίσει φύλλο κίτρινο..
σπόρος με περίβλημα σκληρό,
μα θα βλαστήσει κι όλο το φως
τις φλέβες θα ποτίσει..

Μαρια Νικολαου είπε...

Να ξερες ποσο θα ηθελα ενα ταξίδι..
Υπεροχο Νίκο το δικο σου..

ζαφορα είπε...

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Πολλά θέλω, πολλά πρέπει, πολλά γιατί.
Ένα ταξίδι δίχως τελειωμό.
Μόνο όταν φτάσεις στο αδιέξοδο
καταλαβαίνεις την ουσία.
Πολύ όμορφη γραφή.

Καλό μεσημέρι

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημενε μου Νικολα......Ελευθερος !!!!!
Αφηνεσαι ελευθερος και νιωθεις , γραφεις, ζεις, πονας ......ΤΟΛΜΑΣ .......
Ακομα μια φορα αποδειξες πως πραγματικα μπορεις να γραψεις .....την αγαπη μου και πολλα φιλια

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νικολα μου απλα υπεροχο!
αλιμονο σε αυτους που εχασαν τον χαρτη...
αλιμονο σε αυτους που μενου στο ελαχιστο...
ποσο αληθινος πρεπει αραγε να εισαι και ποσο δυνατος για να μη μενεις στο ελαχιστο σιγουρο...;
οσο ανακαλυπτω πως ολο και περισσοτεροι μενουν να κοιτουν τους γλαρους τοσο περισσοτερο φοβαμαι μην με κρατησουν κοντα τους για παρεα...
εξαιρετικο κειμενο!
την νεραιδενια μου αγαπη!

Ηλιαχτίς είπε...

Με ταξίδεψες ειλικρινά καλέ μου ποιητή..!
Σε κείνα τα ταξίδια τα μεγάλα,
της αγάπης..
αφήνουμε τα όπλα μας καταγής,
να τα πάρει το κύμμα και να τα σκουριάσει η αλμύρα της θάλασσας..!
Είσαι υπέροχος!

Την αγάπη μου έχεις!

Και μια πρόσκληση να παίξεις αν θέλεις φυσικά!

Βασιλική Ν. είπε...

Κατέθεσες την αλήθεια σου Νικόλα.
Με ευγένεια, διάκριση και τρυφερότητα. Είναι ένα πάρα πολύ καλό κείμενο και πιο πολύ χαίρομαι γιατί αν και δεν περνάω όσο τακτικά θα ήθελα από εδώ, πάντω σε βρίσκω ένα βήμα πιο πέρα, κι αυτό είναι μεγάλο γεγονός.

truth around us......... είπε...

Ταξίδι ελπίδα όνειρο φτερούγισμα αλλά όχι φευγιό επαναφορά στους ρυθμούς που μια καρδιά όλο αγάπη ξέρει να χορεύει με ένα ρυθμό τόσο ξέφρενο από αυτούς που σε παρασύρουν σε πάνε σε μέρη μακρινά...σε αυτά που πάντα φανταζόσουν ότι υπάρχουν σε αυτά που πάντα ήθελες να δεις και τώρα που βλέπεις ξέρεις ότι ο κάθε πόνος ήταν μια ώθηση να φτάσεις πιο κοντά στο ταξίδι σου....

Φιλιά ταξιδιάρικα...

Άστρια είπε...

Αλήθειες πολλές αλήθειες. Ποιητική η γραφή .

Σαν ένα καραβάκι, οι σκέψεις που ταξιδεύουν στην απεραντοσύνη της θάλασσας, αράζουν για λίγο, να ξεκουραστούν, να ελεγχθούν και διορθωθούν, να ανεφοδιαστούν με τρόφιμα και καύσιμα, με χάρτες, να πάρουν τα πολύτιμα και μη φορτία τους να τα μεταφέρουν σε άλλους τόπους... Άν το σκαρί τους είναι καλό, καλός μπορεί να είναι και ο καπετάνιος τους.

Εύχομαι κάθε καλό!

ILive2LoveMe είπε...

Μαγεμένη είμαι, το ομολογώ:)
Καλό βράδυ, και καλή εβδομάδα Νικόλα.

marianaonice είπε...

Το ταξίδι μας σ' αυτό τον κόσμο με άνεμο την αγάπη και χάρτη την καρδιά μας!!
Τότε ο κόσμος μας δεν θα είχε διαβόλους, παρά μόνον αγγέλους!!
Και θα ήταν τόσο μα τόσο όμορφος!
Λένε για να πάρεις μια καρδιά πρέπει να δώσεις τη δική σου!
Αγάπη και καρδιά!!
Αυτά τα δύο είναι τα Πάντα!!
Κι αν θέλεις να κυβερνήσεις τον εαυτό σου χρησιμοποίησε το μυαλό σου. Αν θέλεις όμως να κυβερνήσεις τους άλλους χρησιμοποίησε την καρδιά σου!
ΕΓΡΑΨΕΣ πάλι!!!! Είσαι πάρα μα πάρα πολύ καλός!!
Καλό ξημέρωμα Νικόλα και καλή εβδομάδα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μίνα μικρή μου, μια όμορφη μέρα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα Βούλα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λυγερή, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα Νατάσα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νεράιδα της βροχής, δύσκολο να ηρεμήσεις για πολύ χωρίς παραίτηση.. Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γιώτα, πολύ σημαντικός για μένα ο λόγος σου αυτός..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαραώνα, το πεζό λες... :) Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ελένη, σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαρία, θα περιμένω κάρτα σου.. από μέρη μακρινά!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ζαφορα σε ευχαριστώ!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλή μου Νεφέλη... την αγάπη μου πάντα!
Μια όμορφη μέρα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ναϊάδα... εσένα οι γλάροι, ψυχή μου, δε μπορούν να σε βαστήξουνε.. μα αυτό το ξέρεις! :)
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ηλιαχτίδα η αγάπη το πιο πολύτιμο δώρο! Σε ευχαριστώ!
Την αγάπη μου και σε σένα! Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βασιλική, το πέρασμά σου πάντα ουσιαστικό και όμορφο! Σε ευχαριστώ!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

truth around us... βαστώ αυτό:" κάθε πόνος ήταν μια ώθηση να φτάσεις πιο κοντά.."
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Άστρια, με πολύτιμους φίλους γύρω σου, τα ταξίδια γίνονται λίγο πιο εύκολα...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

ILive2LoveMe .... σε ευχαριστώ! Που μοιράζεσαι!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

marianaonice ... αγάπη.. ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις τον κόσμο, και να γίνεις μέρος του...
Καλημέρα!

Φαίδρα Φις είπε...

Νικόλα μπορεί να στο έχω ξαναπεί-πιθανόν γιατί πάντα το εισπράττω-
πάντα θαυμάζω την αθωότητα η οποία υπερχειλίζει από τις γραφές σου
και είναι ακριβώς αυτή η διαφορά
που κάνει τα κείμενά σου δυνατά
και τυλιγμένα όχι σε φοβισμένη αλλά σε αθώα προσευχή...

σ'ευχαριστώ
καλημέρα φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Mε έναν υπέροχο τρόπο ξετυλίγεις τις σκέψεις σου Νικόλα.. και ο χάρτης σου φαντάζομαι.. θάθελα.. να ήταν η καρδιά μας.. θαρρώ είναι και ο μόνος αλάθητος ..

καλή εβδομάδα να έχουμε..

Ανώνυμος είπε...

Αλίμονο σε όποιον τον χάρτη έχασε, και ξέμεινε στα λιμάνια τούτα για πάντα, να ζηλεύει τους γλάρους που τόσο λίγο αντέχουν να ταξιδεύουν... και σαπίζει στην ασφάλεια του ελάχιστου...

Και όμως ΝΙκόλα πολλές φορές όταν χάσεις αυτό το χάρτη στο λιμάνι που θα μπεις ίσως έχεις εκεί χάρτη μόνιμης γλυκιάς γραφής.
Γιατι το δικό σου το λιμάνι κρύβει τόσα μυστικά που μια ζωή δεν σου φτάνει για να τα διαβείς με μια περπατησιά .

ΚΑλημέρα Δελφινοκόριτσο :)

γυάλινο δάκρυ είπε...

Καλη βδομάδα κι από 'δω!
"και σαπίζει στην ασφάλεια του ελάχιστου..."
Αυτό τα λέει όλα!

jf είπε...

Απ’ τις λίγες φορές που ‘διάβασα’ γνώριμά μου αισθήματα!

Μεγάλη η ανάγκη της σιωπής· όσο και οι παύσεις για τη μουσική. Είναι ίσως οι μόνες στιγμές που μπορούμε ν’ ακούσουμε κάτι…
Να σκεφτούμε όλ’ αυτά τα τόσο αληθινά που περιέγραψες…

Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, Νικόλα μου.....
Το ταξίδι, καλό είναι, και χωρίς χάρτη...Μήπως, λίγες είναι φορές..που βγήκαμε εκτός πορείας...

Ανώνυμος είπε...

αναστασια....
http://totavli.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Εμπνέεις.

Σου εύχομαι Δύναμη και Πίστη να συνεχίζεις τα Ταξίδια σου..

:)

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει "

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχο κείμενο γεμάτο ευαισθησία και πόνο ψυχής.Μα εγώ είμαι Αχτίδα και θέλω να βλέπω εγωιστικά φως παντού.Δεν υπάρχει μόνο καταιγίδα στα πελάγη ..υπάρχει το ελαφρό κυμματάκι..σε κουνά ,σε ζαλίζει μα ταξιδεύεις..τολμάς .Στο διάβα σου θα βρεις απάνεμα λιμάνια ,νησάκια ,όμορφες παραλίες.Εγραψα ένα ποίημα με τίτλο: Ζωή σημαίνει ΖΩ...Καλώς σε βρήκα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Αν δεν ήτανε οι φουρτούνες, πόσο αλήθεια αλαζόνες κι όμοιοι θα ήμασταν με τον διάβολο..."

Όλα έχουν τη σκοπιμότητά τους...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Την καλημερα μου και ευχες για μια φωτεινη εβδομαδα...
ΥΓ.Τον επιτιμο τον αφησα σπιτι...:)

Sideras είπε...

Καπετάνιε, ακόμα μια φορά γίναμε συνεπιβάτες της ψυχής σου. Να είσαι καλά και μην ξεχνάς όταν θα πλησιάσεις σε στεριά, θα το ξέρεις λένε οι θαλασσινοί ,μονό όταν δεις γλάρους. Ως τότε συνέχισε να μας ταξιδεύεις με την μαγευτική και σιωπηλή μελωδία, του καραβιού σου.

Julie είπε...

Ποια είναι η θέση της σιωπής;
Η ψηλότερη!
Ανεβασμένη πάνω στο κατάρτι προειδοποεί για υφαλους, για καταιγίδες, αναφωνεί απογοητευμένη καμιά φορά "Στεριάαα"

Ποιος ο ρόλος των γλάρων; να σε συντροφεύσουν τις πρώτες στιγμές, τα σαράντα κύματα δεν τα πέρασαν ποτέ. Σε περιμένουν ανυπόμονα να γυρίσεις για να βουτιχτούν στην μελαγχολία βλέποντας σε χαρούμενο,γεμάτο ιώδιο κι αλμύρα

Σκαρί το κορμί
Μαγικός χάρτης η καρδιά
Τρελή πυξίδα ο νους
Πανιά κι αέρας συνάμα η ανάσα που νιώθουμε να μας γρατσουνάει πίσω από το αυτί κάθε βράδυ.
Και στ' αμπάρι; Εφόδια λες και θα λείψεις μια ζωή!
Για ένα Ταξίδι -παρθενικό θαρρείς-, ένα Ταξίδι κάθε μέρα..
Ένα Ταξίδι παντός καιρού

Δανάη είπε...

"Ένα βέλος για το πιο μεγάλο ταξίδι. Τυλιγμένο με μια φοβισμένη προσευχή, να είναι εύστοχο".

Ανατρίχιασα εδώ, Νικόλα..

Να είσαι καλά και να σκορπίζεις στα πεντανέμια τη θλίψη και τα σημάδια από τα πεθαμένα όνειρα..

Την Καλησπέρα μου και τις Ευχές μου για καλύτερη εβδομάδα από την προηγούμενη!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πρώτη φορά εδώ και διάβασα κάτι δικό σας, που με γέμισε εικόνες. Και μ' ενδιαφέρουν πολύ οι εικόνες ξέρετε... Καλή σας μέρα. Θα τα ξαναπούμε.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαίδρα για να δει κάποιος την αθωότητα, πρέπει ο ίδιος να έχει αθώα καρδιά και για σένα... Τα παιδιά, πάντα βρίσκουν τρόπο να χτίσουν γεφύρια, να επικοινωνήσουν και να παίξουνε..
Εγώ σε ευχαριστώ....
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σταγόνα, η καρδιά ακόμη και για τα "λάθη" της, δε μετανιώνει...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δελφινοκόριτσο, για τα πιο μεγάλα ταξίδια, αρκεί μια αγκαλιά.. αυτό το πίστευα πάντα. Τα λιμάνια στα οποία αναφέρθηκα, είναι λιμάνια σιωπής, μπορεί και περισυλλογής.. αλλά όχι απαραίτητα...
Βέβαια, τα λιμάνια όπως τα περιγράφεις εσύ, μοιάζουν με αυτό που αποκάλεσα το πιο μεγάλο ταξίδι.. Την αγκαλιά. Και σε αυτή την περίπτωση, θα συμφωνήσω μαζί σου...
Ο χάρτης της καρδιάς, πάντα υπάρχει...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γυάλινο δάκρυ, έπιασες το κεντρικό νόημα..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

JamanFou ναι, χρειάζονται οι σιωπές, προκειμένου να σκεφτούμε, να νιώσουμε, να κατανοήσουμε..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία η πορεία δεν χαράζεται βάση κάποιου προορισμού.. Μα βάση της καρδιάς τα θέλω ... Οπότε, αν ακούς την καρδιά, δεν είσαι ποτέ εκτός πορείας..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

alpiega ευχαριστώ για τις ευχές και το όμορφο τραγούδι!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αχτίδα ζω σημαίνει ελπίζω.. θέλω... κυρίως, Αγαπώ.
Δεν υπάρχει ζωή δίχως φως λοιπόν, και η πάλη με το σκοτάδι είναι κυρίως πάλη Ύπαρξης - Ανυπαρξίας..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φύρδην - μίγδην, υπάρχει κάποιο αόρατο προσχέδιο... και μεις, με τη μικρή μας ζωή, τα μεγάλα μας θέλω, την Αγάπη, βάζουμε τις τελευταίες πινελιές...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βασίλη, σε ευχαριστώ! Επειδή δεν έφερες τον γκαντέμη! :)
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σιδερά, σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια.. Μόνο, να.. ο τίτλος του καπετάνιου.. ναύτης νιώθω. Καπετάνιος άξιος μόνο η καρδιά μας..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Julie, τα πιο μεγάλα θέλω, τα πιο μακρινά ταξίδια, αρχίζουν με ένα βήμα.. Ένα βήμα που φέρνει ακόμη ένα, και στο τέλος, θαρρείς πως υπήρξες μόνο για να ταξιδεύεις και δεν θα μπορούσες να κάνεις κάτι λιγότερο. Εφόδια, ελάχιστα, μόνο η αγάπη φτάνει.. Καμιά φιλοδοξία δε μπορεί να σε ταξιδέψει πάνω από τη μεγάλη θάλασσα, σα φτάσεις στην άκρη του γιαλού.. Καμιά εξουσία. Μόνο η αγάπη...
Βαστώ την όμορφη εικόνα της ανάσας που γρατσουνάει πίσω από το αυτί, κάθε βράδυ! Εικόνα αγκαλιάς.. Τι πιο όμορφο!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δανάη, τις προσευχές τις ακούνε μόνο εκείνοι, που κάνουν προσευχές.. Σε ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

aikaterinitempeli μάτια που βλέπουν εικόνες στα λόγια, είναι μάτια που γνωρίζουν να ονειρεύονται.
Καλημέρα!

anepidoti είπε...

Διάβασα, όπως σου είχα υποσχεθεί και όσο προχωρούσα τόσο καλύτερα χώθηκα στις σιωπές σου. Απλά, δηλώνω αναγνώστρια και e-φίλη, μου ταιριάζουν τα γραψίματά σου, θα τα λέμε τακτικά πλέον.
Η επίσκεψή σου, τιμή μου.
καλό βράδυ.

Χριστίνα είπε...

Υπέροχο το κείμενό σου..
Αντί σχολίου αφήνω ένα κομμάτι από το δικό σου κείμενο...
"Αν δεν ήτανε οι φουρτούνες, πόσο αλήθεια αλαζόνες κι όμοιοι θα ήμασταν με τον διάβολο... Καταμεσής της κόλασης και του παραδείσου ταξιδεύουμε. Με άνεμο την αγάπη, και χάρτη την καρδιά μας. Γεμάτο ναυάγια το ταξίδι, φωνές πνιγμένων, φωνές ναυαγών και παρεκλίσεις.. Βαστάμε τον χάρτη, και προχωράμε. Ένα χάρτη μαγικό, που ολοένα αλλάζει μορφή όσο ταξιδεύουμε.. και το ταξίδι ατελείωτο. Με μικρά μόνο, λιμάνια σιωπής..."

LINAa είπε...

Αλίμονο σε όποιον τον χάρτη έχασε, και ξέμεινε στα λιμάνια τούτα για πάντα, να ζηλεύει τους γλάρους που τόσο λίγο αντέχουν να ταξιδεύουν... και σαπίζει στην ασφάλεια του ελάχιστου...
Καλησπέρα μικρέ μου αδελφέ, όπως πάντα....για μια ακόμα φορά "έγραψες"!!!
Συγχώρα με για τις απουσίες μου....θα προσπαθήσω να μην τις επαναλάβω! φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Τα σημάδια βλέπω από την πάλη τους με τα θνητά τους όρια... Τον θάνατο να γελά κρυμμένος σε ένα τσάκισμα κάτω απ΄τό μάτι.. την θέλησή τους για ζωή, στον τρόπο που αγγίζουν με το χέρι τους..............καλησπέρα Νίκο.......η σαύρα είμαι, στου Βασίλη ήμουν και σε διάβασα :)

O astegos aggelos... είπε...

Πρώτη φορά που σε διαβάζω..
Ειλικρινά δε σε χορταίνω...
Καταρχάς συγχαρητήρια για τον τρόπο γραφής σου.!!!

Συνέχισε να προσφέρεις..μη σταματάς να δίνεις..κ κυρίως μη σταματάς ν'αγαπάς...!!!
Συνέχισε να παλεύεις τη ζωή κ μην απογοητεύεσαι ούτε με τις δυσκολίες της ούτε με τη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων..
Υπομονή κ επιμονή χρειάζεται σε αυτή τη ζωή σε όλους εμάς που βαδίζουμε με το σταυρό στο χέρι..

Καλή συνέχεια κ καλό βράδυ..

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

anepidoti, χώθηκες λες στις σιώπές μου.. Στις σιωπές, φίλη μου, πάντα βρίσκουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας.. συνήθως εκείνο που δείχνει πόσο όμοιοι είναι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Σε ευχαριστώ, γιατί από τα πιο δύσκολα να μοιραστεί κανείς, είναι όσα μπορεί να αφήσει τους άλλους, να έρθουν πιο κοντά. Μα είναι, και το πιο όμορφο μοίρασμα.. Αυτό της μοναξιάς.. και της περισυλογής.
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χριστίνα, σε ευχαριστώ που πέρασες.. που είσαι εδώ.
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λίνα, χαίρομαι αληθινά που σε βλέπω! Πολλά φιλιά κι από τον μικρό σου αδελφό! :)
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σαύρα, καλώς όρισες στο καραβοσπιτό μου! Δεν βρίσκω πια τη σελίδα σου... Θα είναι χαρά μου πάντως να περνάς, να τα λέμε!
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Άστεγε άγγελε, έχεις μια στέγη στη καρδιά μου! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πιο πολύ από όλα που είσαι εδώ!
Καληνύχτα!

maya είπε...

νικόλα μου έμεινα!
τόσο δυνατό κείμενο...
εύγε.
δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω να 'σχολιάσω'!
το αφήνω με σιωπή μελωδική.


και δεν τόχα πάρει είδηση...
ήρθα να σε ξεμυαλίσω.
μη με βρίσεις!
κάτι για χαλάρωση.
( είμαι τελείως off?...)
σε κάλεσα σε blogοπαίχνιδο

καλημέρα με κάθε ελευθερία να μου τα χώσεις!
χχχχχχχχ

Ιμμαήλ είπε...

Καλημέρα Νικόλα! :)
Απέραντη η θάλασσα, απέραντα και τα όρια του ανθρώπου που μένει πιστός στην καρδιά του. Αέναα τα πάντα στο σύμπαν και ακίνητος μόνο ο θάνατος.
Εμπρός λοιπόν για ταξίδια σε ασημένια νερά, για μάχη με τον Ποσειδώνα που ταράζει την θάλασσα της ζωής.
Καλώς σε βρήκα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στάσεις ζωής ... απαραίτητες για ανεφοδιασμό και ανασύνταξη δυνάμεων!
Αλλά μόνο ως διάλειμμα ανάμεσα σε δυο ταξίδια...

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Εάν σε αγγίζει ,τίμησέ το με την υπογραφή σου

Φτάνει πια θα μείνουμε αμέτοχοι
Βουβοί, μοιραίοι
και άβουλοι αντάμα
προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα ?

υπογράφουμε στο http://www.gopetition.com/online/22587.html
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάγια, σε ευχαριστώ για την πρόσκληση! Εναι δελεαστική, μα δεν θέλω να υποσχεθώ τίποτα.. θα δείξει..
Καλό απόγευμα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ιμμαήλ, ακόμα και για το θάνατο, σίγουρος δεν είμαι.. Καλώς όρισες!
Καλό απογευμα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ασκαρδαμυκτί, σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου..
Καλό απόγευμα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λυγερή μου, το είδα ξημερώματα στο μπλογκ της Ελένης ( LNE )... Έχω ήδη από τότε υπογράψει επώνυμα, με όλα μου τα στοιχεία.. Η τιμή είναι για μένα, να μετέχω σε αυτή τη δίκαιη προσπάθεια...
Καλό απόγευμα!

maika είπε...

τρυφερό και σκληρό και υπέροχο και τι όμορφα που γράφεις!!!
;0)))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

maika σε ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου!
Καλημέρα!