Πίσω από τις λέξεις, ένα παιδί που κοιτά μέσα από το τζάμι, σε ένα παράθυρο που βρίσκεται ψηλά πολύ.
Το παιδί μοιάζει αόρατο, τόσο αόρατο που δεν έχει από χρόνια φωνή.
Το κάστρο είναι μαύρο, τυλιγμένο από ένα άσπρο σύννεφο.
Μια κόκκινη καρδιά χτυπά στο αόρατο παιδί, μονότονα σα ρολόι. Μετρά μόνο τα δευτερόλεπτα και δείχνει πάντα δώδεκα η ώρα..
Το παιδί κοιτά χαμηλά.. Κάθε άνθρωπος έχει ένα μοναδικό χρώμα. Μια αύρα. Και πινελιές διαγράφουν πορείες. Χρώματα αναμειγνύονται και γεννούν άλλα χρώματα..
Το δωμάτιο μαύρο. Έχει χάσει τα χρώματά του από καιρό.. Κοιτά τους περαστικούς, και τον πληγώνει η λάμψη των βημάτων τους.
Η μικρή του καρδιά, ραγίζει.. μα πάντα χτυπά. Σταθερά, αργά, μονότονα.
Ένα κόκκινο δάκρυ, κυλά στο αόρατο μάγουλο. Φτάνει στα χείλη, και τα ποτίζει αρμύρα.
Έκπληξη!
Το δικό του χρώμα, είναι το κόκκινο.. Μετά από αιώνες, Υπάρχει ακόμα…
Πως θα ήθελε το κόκκινο , το δικό του κόκκινο, να έβαφε τα βήματα κάποιου. Άγνωστου.. έστω..
56 σχόλια:
Κόκκινο...των παιδιών,της ζωής της αγάπης....Το κόκκινο της ύπαρξης....
όμορφο...
Καλησπέρα είπα;;
καλησπέρα, είπες μόλις! :) Κόκκινο, σα πασχαλίτσα!
Καλό βράδυ!
κοκκινος ουρανος
κοκκινο
μονο αυτο κι εκει,το θαλασσι μπαλονι που θα μας παρει ψηλα.
Πολλές φορές διαβάζοντας ποιήματα ή κείμενα μου φέρνουν στο μυαλό πράγματα που έγραψα κάποτε. Το σημερινό σου μου θύμισε έντονα κάτι που έγραψα πριν λίγους μήνες. Σου αφήνω ένα απόσπασμα.
"Όλη μου η ζωή ένα μονόφυλλο παράθυρο
χωρίς πατζούρι.
Μόνο ένα χοντροκομμένο τζάμι
άτεχνο, σκονισμένο κι ενίοτε θολό
από τα χνώτα μου.
Τις μέρες της λιακάδας πλησίαζα κοντά
καμιά φορά το άνοιγα
να πάρω μυρωδιές της φύσης.
Μα για να βγω δεν έβγαινα.
Ζωή και φυλακή μου
στο μέσα και στο έξω της καρδιάς."
Καλό σου βράδυ
γλυκιε μου αγγελε.....
την πιο μεγαλη αγκαλια θα ηθελα να ειμαι εκει να του δωσω και να του πω οτι το αγαπω αυτο το παιδι ...το αγαπω πολυ και δεν θα αφησω ποτε κανενα να του ραγισει την καρδια.......
Αχ Νικολα με εκανες να δακρυσω καλε μου....
Καρολο Ντικενς μου θιμηζεις.....
πραγματικα υπεροχο.............φιλια πολλα
Μ' αρέσει που η ζωή έχει για σένα κόκκινο χρώμα...
φύλαξέ το...φιλια.
Μετά από αιώνες υπάρχει ακόμα...
Κ θα συνεχίσει να υπάρχει..
Απλά κάποιες φορές μας κρύβεται..Κ από κόκκινο, το βλέπουμε λίγο γκρι ή ίσως κ μάυρο...
Αν προσπαθήσουμε όμως να το δούμε με καθαρά μάτια?!?!?
Θα το δούμε έτσι όπως είναι στα αλήθεια.ΚΟΚΚΙΝΟ.
Κόκκινο της φωτιάς,του πάθους και του έρωτα.
Γιατί το όλο παιχνίδι είναι πάθος για τη ζωή..
Το δικό σου κόκκινο, θα βάψει τα βήματα κάποιου, μόνο όταν θα βρει τον κατάλληλο "κάποιο"...
Σκέψου το κι έτσι;)
...ο ζαχαρένιος ΣΟΥ άγγελος...
Καλημέρα!
Ανεμοσκορπίσματα καλημέρα!!! Σε παρακαλώ όποτε μπορέσεις διάβασε την απάντηση μου στο τελευταίο σου σχόλιο στην σελίδα μου.
Σ'ευχαριστώ πολύ!!!
Καλημερούδια
Mέσα στη σιωπή της καρδιάς κρύβονται όλα.
Νίπτει ο χρόνος τις στιγμές του και ξυπνά
στη μεγάλη επιθυμία για αλήθεια και ζωή.
Απορίας άξιον..!! Τα ωραιότερα σου "άτιτλο" τα ονομάζεις...!!Χαμογελαστή Καλημέρα.!:))
Χρώματα πολλά χρώματα. Με κυρίαρχο το κόκκινο από τα δάκρυά μου, το κόκκινο που βάφει τα βήματα κάποιου ... έστω και αγνώστου.
Καλημέρα.
In the sky μια κατακόκκινη καλημέρα! :))
Μαρία Ανδρεαδέλλη, σε ευχαριστώ για το στίχο σου... στολίζει την σελίδα μου! Ζούμε στην ίδια εποχή, στην ίδια χώρα.. μιλάμε την ίδια γλώσσα.. θεωρώ φυσικό να υπάρχουν τόσα κοινά. Γιατί κοινές είναι και οι αγωνίες...
Το συγκεκριμένο ποίημα το έγραψα, κοιτώντας μία εικόνα, που δημιούργησε η συνμπλόγκερ alpiega http://alpiega.com/2008/10/16/210/ , ως σχόλιο...
Καλημέρα!
Γλυκιά μου Νεφέλη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πιο πολύ, για την όμορφη αγκαλιά σου!
Φιλιά πολλά! Καλημέρα!
anepidoti είναι καλά φυλαγμένο... :))
Καλημέρα!
Ζαχαρένιε μου Άγγελε, τα σωστά βήματα είναι πάντα κόκκινα.. ακόμα κι αν είσαι μόνος..
Καλημέρα!
Ειρήνη, το διάβασα! Σε ευχαριστώ..
Καλημέρα!
Αερικό, χαίρομαι που σου αρέσουν τα άτιτλα.. :))
Καλημέρα!
jacki κόκκινο.. όταν ραγίζει η καρδιά από το φορτίο, και βάφει το άχρωμο με "θέλω".... και "αγαπώ"....
Καλημέρα!
Μην μιλήσεις.
Μη κλάψεις.
Μην φοβηθείς.
Μη..
Τραβήξαμε μαζί στο σκοτάδι ψάχνοντας το κόκκινο της αγάπης!
Και όμως μου λείπεις τόσο πολύ.
Πίσω από τις λέξεις κρύβομαι,
Κλαίω,
Γελάω,
Προσπαθώ,
Προχωράω.
Κόκκινες βάφω τις στιγμές μου,
Μα σε διαβάζω ακόμα.
Κι εδώ στο άχρωμο φως ακουμπάω την καρδιά μου.
Για μένα το γράψατε σίγουρα..
Σας ευχαριστώ.
-Τι χρώμα έχει η Λύπη;Ρώτησε το Αστέρι την Κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου Σύννεφου που περνούσε βιαστικά.
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.Απάντησε η Κερασιά.
-Τι χρώμα έχουν τα Όνειρα;
-Τα Όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η Χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού.
-Και η Μοναξιά;
-Η Μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί.
-Η Αγάπη;
-Η Αγάπη έχει το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού.
-Και ο Έρωτας;Τι χρώμα έχει ο Έρωτας;
-Ο Έρωτας έχει το χρώμα του Φεγγαριού όταν είναι Πανσέληνος.
Βάζω το πρώτο.Πάμε....
Μια γλυκειά καλημέρα κι απο μ'ένα....
Οταν ο τίτλος είναι άτιτλος τώρα ξέρω πια τον τίτλο
είναι...ασπρο φτερό
Καλό απόγευμα :)
Το κόκκινο είναι το ωραιότερο χρώμα... του έρωτα και του πάθους... τί περισσότερο να ζητήσει κανείς;
Σ'ευχαριστώ ανεμοσκορπίσματα!
Καλημέρα!
......
:)
Πολύ όμορφες εικόνες... θα γινόταν όμορφη ζωγραφιά, ένα μαύρο κάστρο σε ένα άσπρο σύννεφο και ένα αόρατο διάφανο παιδί να το κοιτάει...
Βούλα καλησπέρα! Πολύ όμορφο το σχόλιό σου!
Αναστασία, πονάει η αγάπη.. είναι τα φτερά που ριζώνουν στους ώμους...
Καλό απόγευμα, καλή μου!
Αύρα, νομίζω πως το κοκκινο υπάρχει στον καθένα μας... :)) Και για σένα, ναι! Καλησπέρα!
Εκάτη, πολύ όμορφο, σαν αρχή παραμυθιού... με ρωτάς για τα χρώματα που βάζω εγώ; Πες μου, που πάμε; :)
Καλησπέρα!
Μάνια, διαβάζεις πάντα τα άτιτλα, διαβάζεις πάντα στην καρδιά μου.. Στο αναγνωρίζω, καλή μου φίλη!
Καλησπέρα!
Ειρήνη, ναι, το κόκκινο είναι το πιο όμορφο χρώμα!
Καλό απογευμα!
alpiega σε ευχαριστώ για την έμπνευση!
Καλησπέρα!
PeNNy LaNe, το ερέθισμά μου ήταν μια εικόνα.. ένα βλέμμα...
Καλησπέρα!
Νικόλα, πόσο καλό μου κάνει αυτή η φορτισμένη μελαγχολία που ξεχύνεται μέσα απ'αυτό το λυρικό παραμύθι!...η αύρα που έχει ο κάθε άνθρωπος...οι πινελιές που την σχηματίζουν...το μαύρο κάστρο και μέσα του η κόκκινη καρδιά...ζωντανή πάλλεται...παρ'όλο που γύρω τα χρώματα έχουν χαθεί...
Τέλειο!!! Φέρνει δάκρυα στα μάτια και γαληνεύει την ψυχή μου...
νιώθω τυχερή που το διάβασα...μπορώ να κοιμηθώ ήσυχη...
Μιά υπέροχη καληνύχτα!...κι ευχαριστώ...
...θα συμφωνήσω με κάποια από τις φίλες παραπάνω...όχι κι άτιτλο αυτό βρε Νικόλα μου...είναι masterpiece...
από τα καλύτερα σου...!
Φωτεινή, καλημέρα! Σε ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια! Με αναγνώστες όπως εσύ, εγώ είμαι ο τυχερός... :))
Χμμ... καλά, αφού επιμένετε τόσο, σε χρίζω επίτιμη νονά του τίτλου! :)) Για να δούμε.. :)))
Toso omorfo... genmato eikones kai sunaisthimata... :)
Μαφάλντα, σε ευχαριστώ!
Καλημέρα!
’’Κοιτά τους περαστικούς, και τον πληγώνει η λάμψη των βημάτων τους’’
ζηλιάρη!!!!!!Ρ , να σε πηράξω λίγο;Ρ
...μα τι άλλο?...
"Κόκκινη καρδιά σε μαύρο κάστρο"...
...χα,χα...δεν είμαι καθόλου πρωτότυπη σήμερα...μα από μόνος του αυτός ο συνδυασμός σε καθηλώνει...
και μαζί η εικόνα του πληγωμένου πρίγκηπα που είναι φυλακισμένος στο κάστρο... μαζί με την ολοζώντανη καρδιά του...
"Μετά από αιώνες υπάρχει ακόμα"...
Αααχ!...Καληνύχτα Νικόλα!
...ο χρωματικός συνδυασμός ήθελα να πώ...είναι ο πιό αγαπημένος μου...
Με άγγιξε πάρα πολύ, τόσο που ένιωσα να μου ξεριζώνεται η καρδιά κάποια στιγμή. Θα μπορούσε να ήσουν σε κάποια γωνιά του νερόμυλου πριν χρονιά και να έκλεψες αυτή την σκηνή. Σε ευχαριστώ που μου έφτιαξες το παιδικό μου πορτρέτο, τίποτα άλλο εκτός από τις κόκκινες πατημασιές που θα έβαφε απλά για να τις κρατήσει ενθύμιο κάποιων γνωστών, όχι άγνωστων.
Σιδερένια καληνύχτα σου αφήνω καλέ μου φίλε.
pandiony Μη με πειράζεις.. πληγώνομαι... ;p
Καλή εβδομάδα!
Φωτεινή μου, καλή εβδομάδα.. Πλέον είσαι νονά, και μας συνδέει.. συγγένεια! :))
Τα λόγια σου φίλε σιδερά, μα κάναν να αναρωτηθώ, μήπως τελικά έχουμε συναντηθεί, στο ίδιο σκοτάδι.. Ακόμα περισσότερο, ένιωσα πόσο δύσκολο είναι συχνά, με ένα καλύτερο κοίταγμα, να ξεχωρίσεις το είδωλό του εαυτού σου από τους υπόλοιπους γύρω.. Ότι σώμα κι αν φορέσουμε, όποιος χρόνος κι αν το ντύσει, η ψυχή είναι το ίδιο κόκκινη.
Καλή εβδομάδα να έχεις!
με ένα φτερό να σε γαργαλίσω θέλησα σε τένοντες που ξυπνάν τις αισθήσεις, δεν πληγώνει αυτό, κι αν πληγώσει υπόσχομαι να το γιατρέψω.
..να σαι καλά θέλω ποιητή.
καλή εβδομάδα
;οΡ
Χμμ... :)) Την υπόσχεση να κρατήσεις, καλή μου φίλη. Πονώ από επιθυμία να μάθω τον τρόπο ίασης των πληγών, που αφήνει στη ψυχή ο εθισμός στου φτερού το γαργάλημα! :))
γιατί ο ερεθυσμός να γίνεται εθυσμός;;;;;;;;;;
!!! γιατί το γαργάλημα, φέρνει.. ευτυχία! :))
Γιατί δε μαρτυράς τον τρόπο να γιατρεύεις τις ψυχές που μαρτυρήσανε, στο δικό σου φτερό;;
έλα αν σαρέσει για όσο..
τα κενά μας ξεχυλώσανε
ρούφάω λίγο ακόμα αερά
να περάσει η μέρα
μαζί στην συναύρα μας
στην συνευρεση μας
-κόκκινη καρδιά σε άσπρο κάστρο-
;οΡ
να πως ένα ποίημα σε ταξιδεύει...
pandiony ... :) ωραία αντίθεση, λοιπόν! Ταιριάζει...
Καλό βράδυ, φίλη μου!
Ρία, :)) Για να ταξιδέψεις δε φτάνει το .. ποίο. Χρειάζεται και η σωστή καρδιά! Και συ μάλλον την έχεις..
Καλό βράδυ!
Κάθε άνθρωπος έχει ένα μοναδικό χρώμα. Μια αύρα. ....
ΚΑΙ ΈΝΑ ΆΡΩΜΑ ΘΑ ΠΡΌΣΘΕΤΑ ...
δε ξεχνώ ποτέ το άρωμα των ανθρώπων που αγαπώ!
Γλαύκη, μου φέρνεις στο νου ένα βιβλίο.. Το άρωμα... :))
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου