Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

21/11/08

Άτιτλο

Στις λέξεις, που χωρίζουνε, δε χώρεσα
στα λόγια που πονάνε τη καρδιά, πόνεσα.
Κόκκινη είμαι κιμωλία σε μαύρο πίνακα
εύκολα σβήνομαι, και γίνομαι τίποτα.

Συνθήματα έγραψα στα κύματα
και έδεσα την οργή σ΄ανέμους,
με άμμο την ιστορία μέτρησα
τους νεκρούς και τους αγαπημένους.

46 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Το μελάνι στάζει κόκκινο και το χαρτί παίρνει φωτιά
κι αν τα λόγια πια δεν φτάνουνε
τότε θα φωνάξει η μισή καρδιά...

Καλό ξημέρωμα Νικόλα

anepidoti είπε...

Χαίρομαι που γύρισες!
πιστεύω νάσαι καλά...
να μην χωράς σε λέξεις που χωρίζουνε
κι ούτε να σβήνεσαι...

καλό π-σ-κ!

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί εύκολα να σβήνεσαι ... αλλά εξίσου εύκολα το μήνυμα σου ταξιδεύει στον άνεμο... Καλημέρα

truth around us......... είπε...

kai etsi i istoria sinexizete mesa apo tous ametritous kokous tis ammou mesa apo tis kardias ta xaragmena logia mesa apo tou nou ta taksidia...
Filia kalimera

Μαργαρίτα είπε...

...δε λογάριασες όμως
τα λόγια που στην
καρδιά μας χάραξες...

Καλό Σ/Κ Νικόλα μου
να περάσεις υπέροχα***

Bουλα. είπε...

Στις λέξεις, που χωρίζουνε, δε χώρεσα
στα λόγια που πονάνε τη καρδιά, πόνεσα...
υπεροχα μοναδικη αποδοση συναισθηματων!
Καλησπερα Νικολα μου!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Καλώς τον .Μα δεν έφυγες ποτέ,
τον ίσκιο σου η καρδιά μας φύλαγε γι αυτό δεν βρήκαν θέση του χωρισμού τα λόγια .
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία τα λόγια ποτέ δε φτάνουνε.. χωρίς τη καρδιά, ο δρόμος ανύπαρκτος. Σαν πουλί που στέκει σε κορφή ψηλή, κοιτά ολόγυρα, λαχταρά να πετάξει, και δεν έχει φτερούγες... Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Anepidoti όσο υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου, δεν σβήνομαι.. Στους χτύπους της καρδιάς σας, κοκκινίζει η ζωή. Σα πύρινος τροχός, κυλά, και παρασέρνει τον ήλιο και τη σελήνη να κάνουν τη βόλτα τους, και δώρο στα μάτια φέρνει το φως, κι η ψυχή ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Καλό Σαββατοκύριακο!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Οδοιπόρε, τα μηνύματα που κουβαλάει ο άνεμος, χρειάζονται εκείνους στους οποίους ο άνεμος μπορεί να μιλήσει.. Αυτούς, που μπορούν να νιώσουν... Αυτό κάνει πολύτιμο, τον κάθε άνθρωπο που νιώθει, για κάθε άλλον. :))
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

truth around us... η ιστορία, ας χαθεί στην άμμο, το κύμα ή τον άνεμο. Πάλι, έτσι, με τον ίδιο τρόπο που χάθηκε θα την ξαναβρούμε.. Γιατί η πραματική ιστορία είναι η ίδια η ζωή, κι από αυτήν αδύνατο να απαλαγούμε πριν αυτή απαλαγεί από εμάς.. Και συχνά ούτε και τότε... Δέσμια αυτών που γίνανε με αγάπη, ταξιδεύει από καρδιά σε καρδιά.
Όμορφη καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα ... πολύτιμες οι καρδιές σας για τη δική μου καρδιά.. :))
Την αγάπη μου καλή μου φίλη! Καλό Σαββατοκύριακο!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βούλα ...:)) σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ένα όμορφο βράδυ να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λυγερή θα έκαιγε πολύ ο ήλιος, χωρίς τον ίσκιο της καρδιάς σας.. :))
Χρειαζόμαστε ο κάθε άνθρωπος, τον ίσκιο κάποιοιυ άλλου... Γιατί η ζωή είναι πορεία μεγάλη... Καληνύχτα!

rain είπε...

Μπορεί να σβήνεται η κιμωαλία απ'τον πίνακα όμως αν δεις καλά, αφήνει σημάδι..

Tzeve είπε...

δε γνωρίζω ακόμα αν ο πόνος της καρδιάς είναι από τα πικρά λόγια που λέμε, ή από τα πικρά λόγια που ακούμε...

ακόμα δεν έχω καταλάβει τι προκαλεί περισσότερο πόνο...

καλημέρα

magdalini36 είπε...

..."κόκκινη κιμωλία σε μαύρο πίνακα"
...αυτές οι υπέροχες χρωματικές αντιθέσεις που χρωματίζουν τη ζωή μας...κι όμως δεν σβήνεται τόσο εύκολα...όσο γιά την οργή...ας την πάρει ο άνεμος...μόνο τα όνειρα να μείνουν...Καλημέρα Νικόλα μου και Καλό Σαββατοκύριακο...:))

Ανώνυμος είπε...

Yπεροχος οπως παντα...
Διβασα ενα σχολιο σου στο οποιο λες πως θα υπαρχεις και θα εισαι εδω οσο υπαρχουν ανθρωποι γυρω σου.
Ε λοιπον θα εισαι εδω γιατι ανθρωποι που θα σε αγαπουν θα υπαρχουν παντα απλα...γιατι το αξιζεις!
Την καλησπερα μου...

Ανώνυμος είπε...

NIKOLA.....EISAI AGGELOS STH GH
EISAI ZOI
EISAI GIA MENA OLA ....
THN AGAPH MOU PANTA ...

. είπε...

Είσαι εδώ Νικόλα μου και με τίποτα δε σβήνεσαι! :)

Φιλιά!

✿ margarita είπε...

Συνθήματα έγραψα στα κύματα
και έδεσα την οργή σ΄ανέμους,
με άμμο την ιστορία μέτρησα
τους νεκρούς και τους αγαπημένους.
...πόσο όμορφο!!

Να έχεις ένα πολύ όμορφο ΣΚ!

Μαρία Μ. Στρίγκου είπε...

καλημέρα αδερφούλη...μια όμορφη Κυριακή εύχομαι...με άφθονο μελάνι από καρδιάς...

Δημήτρης είπε...

δίχως λόγια Νίκο

όμορφο απλά

Ανώνυμος είπε...

ετσι σαν τους κοκκους αμμου
οι πληγες του ερωτα μου

!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Bροχούλα, τα μόνα σημάδια που δε σβήνονται, είναι εκείνα στις καρδιές των ανθρώπων. :))
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λασπολόγε, ζούμε σε διαιρεμένο κόσμο. Το Ένα, με τα μύρια τόσα θέλω, και τα μύρια τόσα πρόσωπα, μα και ψυχές... Το να προκαλέσεις πόνο σε άλλον, με όποιο τρόπο, είναι νομίζω το χειρότερο. Γιατί τον πόνο που οι άλλοι προκαλούν δεν τον ορίζεις πάντα, μα ο πόνος που προκαλείς εσύ, είναι πόνος διπλός. Πόνος απέναντι στο Ένα, που είμαστε όλοι μας, κάτι που στον πυρήνα της ύπαρξής μας γνωρίζουμε, και πόνος προδοσίας, ενοχής. Οι αιχμές των άλλων, όσο και να τρυπούν, δε διαβάλουν την ακεραιότητά σου, δε διασπούν την πίστη σου στον Άνθρωπο, αν δε το επιτρέψεις εσύ.
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φωτεινή, μ΄αρέσει που σκέφτεσαι με εικόνες και χρώματα! :))
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βασίλη, αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει ο κόσμος γύρω μας.. Πάντα υπάρχει, για τον καθένα μας, κάποιος που να μας αγαπά και να τον αγαπάμε.
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νεφέλη μου, φορώ τα φτερά της αγάπης σου, ουρανός εσύ!
Την αγάπη μου πάντα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ανασαιμιά ;) σε ευχαριστώ!
Μια όμορφη μέρα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

edelweiss σε ευχαριστώ! :))
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαρία, γνωρίζεις εσύ από μελάνι καρδιάς! :)) Σε ευχαριστώ για την όμορφη ευχή!
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δημήτρη, ευχαριστώ! Να είσαι πάντα καλά..
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Παπαρούνα, τόσες πληγές, γιατί, καρδιά μου; Αγαπάς ως φαίνεται σα θάλασσα. Δίχως όρια, χωρίς κανόνες. Το ήξερες πως η θάλασσα και ο ουρανός είναι αδέλφια; Ένα ταξίδι μεσοπέλαγα, είναι σαν ένα ταξίδι στ΄αστέρια.. Και τα ταξίδια στο βυθό της αγάπης, πόσο κοντά είναι νά'ξερες, με τα ταξίδια στο κόσμο των αγγέλων.. Συχνά, είναι θαρρώ πέρασμα ο βυθός γι΄αυτά τα μέρη τ΄άλλα.. Που αναζητάει τόσο, μια ζωή ολάκερη, η καρδιά...
Καλημέρα!

Φαίδρα Φις είπε...

αυτό έκανα
με άμμο την ιστορία μέτρησα
τους νεκρούς και τους αγαπημένους

ευτυχώς που το είπες...

μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που σημείωσα

σε φιλώ Νικόλα μου

Νατασα είπε...

καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Γύρισες Νικόλα:):)
καλή σου μέρα

Ανώνυμος είπε...

Αγορακι.....μου λειπεις....

elf είπε...

Ωραίος πολιτικός ρομαντισμός (για να το κατηγοριοποιήσω). Καλημέρα!

kalynama είπε...

Καμιά φορά, πρόσωπα και καταστάσεις μας πληγώνουν. Μα πρέπει να είμαστε δυνατοί να προσπερνάμε όσα πονούν την καρδιά μας..

Κράτα δίπλα σου ό,τι σε γεμίζει και ό,τι σε κάνει να χαμογελάς...

Καλημέρα Νικόλα :-))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαίδρα, το περασμά σου, πάντα με χαροποιεί ιδιαίτερα!
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νατάσα, καλό βράδυ! Να είσαι πάντα καλά.. :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σταγόνα, η καρδιά μου ποτέ δεν έφυγε.. Πως να μη γυρίσω πάλι;
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νεφέλη, καλέ μου άγγελε, και συ μου λείπεις!
Καληνύχτα!...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ελφ, ρομαντισμός;; Μάλλον ουσιαστικός ρεαλισμός θα το έλεγα! :))
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Kalynama, αυτό κάνω.. όσο μπορώ! :))
Καληνύχτα!