Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

27/11/08

άστεγα όνειρα..

Μία βροχή και ένα κρύο τσουχτερό
σβήνουν τις λέξεις απ΄τό βιβλίο των πτωχών.
Τ΄άσπρα τους δόντια του φόβου παίζουν τη μουσική,
χορεύει ο θάνατος κι αποσβολώνει την ηθική.

Είναι οι λέξεις του στομαχιού τους η πληγή
έχει σωπάσει από αιώνες η ψυχή.
Ένα αδέσποτο, σόμπα ίσως γίνει για τη βραδιά,
ψάχνει και κείνο φαγητό στη ζητιανιά.

Άστεγα όνειρα, άστρα που λείψανε στον ουρανό
βήματα σβήνουνε, πάνε και έρχονται πέρα από δω.
Τρύπησε ο χάρτης, στο πλήθος μέσα σημείο κενό,
κόσμος αόρατος, καλά κρυμένο μυστικό.

26 σχόλια:

Δήμητρα είπε...

βήματα σβήνουνε, πάνε και έρχονται πέρα από δω....
έτσι μένουν ορφανά τα όνειρα....
Καλησπέρα :)

jacki είπε...

Τα όνειρα μου γυρίζουν τα βράδια στις γειτονιές. Δεν έχουν που να μείνουν. Άστεγα και κρυωμένα τα όνειρά μου. Πολύ όμορφο Νικόλα.

Ανώνυμος είπε...

έχει σωπάσει από αιώνες η ψυχή... όταν σωπάσει το μέσα μας, τότε αργοπεθαίνουμε σιγά-σιγά.
Καλημέρα

Unknown είπε...

"Τρύπησε ο χάρτης, στο πλήθος μέσα σημείο κενό,
κόσμος αόρατος, καλά κρυμένο μυστικό".

Aόρατος κόσμος μα από τον ποιητή ορατός...

Υδάτινη Καλημέρα,Νικόλα!

ria είπε...

...έχει σωπάσει από αιώνες η ψυχή...

τα είπες όλα, στέρεψε...

Ανώνυμος είπε...

Aστεγα ονειρα αλλα δεν παυουν να ειναι τα ονειρα μας η ζωη μας η ιδια...εμεις.
Ας πολεμησουμε για αυτα τα αστεγα ονειρα λοιπον,το χρωσταμε στον εαυτο μας!
Καλημερα Νικολα...

BUTTERFLY είπε...

χορεύει ο θάνατος κι αποσβολώνει την ηθική.

Ποσο πιο παραστατικα να δωσει κανεις αυτο το συναισθημα; Ποσο πιο απλα να εξηγησεις οτι οταν ο ανθρωπος κινδυνευει, οταν οι δικοι του κινδυνευουν, οι ηθικες αναστολες υποχωρουν και η συνειδηση δινει τη θεση της στην αναγκη για επιβιωση;
Καλωσορισες καλε μου!

γυάλινο δάκρυ είπε...

Όταν σωπάσει η ψυχή τι μένει...; Ο θάνατος, μια τρύπα στο χάρτη...
Καλό Σαβ/κο!

Ανώνυμος είπε...

Αστεγα τα ονειρα σου ψυχη μου...; μα γιατι ....;
Ελα εδω κοντα μου....δωσε μου τα ονειρα σου και εγω θα στα κανω αληθειες μεσα στην ψευτια που ζουμε...θα τα φυλαξω σαν διαμαντια στιγμες και θα ζουνε στο πιο ομορφο παλατι της ψυχης μου.......ψυχη μου...!!!!

χιλιαδες φιλια νοτισμενα με ροδοπεταλα και ανεμονες του βουνου...μα πανω απ'ολα με την αγαπη μου.....

truth around us......... είπε...

Pos ginete kai ta oneira mas panta ta afinoume astega gia den logariazoume pia tous eautous mas gia den mas menei xronos oute gia oneira..
ta filia mou glyke mou poihth

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

φοβερη εμπνευση! Παντα τετοια φιλε.

O astegos aggelos... είπε...

Ένας άστεγος άγγελος νομίζω πως θα'ταν ο καταλληλότερος για να μιλήσει για άστεγα όνειρα...

Κι εσύ όμως,καλά τα είπες;)

O ζαχαρένιος σου άγγελος σε χαιρετά κ σε φιλά γλυκά!

Αλεξάνδρα είπε...

Εχουν την σκέψη σου...

Πανέμορφο.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δήμητρα, το μοναδικό στους άλλους, είναι το μοναδικό σε μας. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που ορφανεύουν από όνειρα.. όταν χάνουν την ικανότητα, να διαισθάνονται αυτή τη μοναδικότητα και την προσπερνούν. Όταν φυλακίζονται μέσα στο Ένα, κι ο κόσμος τους γίνεται μικρός, μονοσήμαντος.
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ιωάννα, τα όνειρα που γυρνάνε τσάρκα, στέγη έχουνε τον ουρανό. Η καρδιά αυτού που τα κουβαλά είναι ο τόπος που γεννηθήκανε, μα τόπος τους είναι κάθε καρδιά που μπορεί να αγαπήσει, να νιώσει, να μοιραστεί. Τα άστεγα όνειρα είναι δώρο, προς όλους, κι αν είναι κρυωμένα ακόμη, μικρό το κακό. Μία αγκαλιά αρκεί να τα θεραπεύσει!
Καληνύχτα μικρή μου!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Οδοιπόρε, σωπαίνει η ψυχή, αμίλητη μένει. Μα πάντα, έχει τόσα να πει.. κι ας χάνει τις λέξεις στις εικόνες, τις εικόνες στον πόνο, τον πόνο σα δάκρυ που σκούπισε το παγωμένο χέρι της μοναξιάς... Σωπαίνει η ψυχή, ώσπου το σωστό χέρι να βρεθεί να σκουπίσει το δάκρυ... και το βάρος που κυλά γίνει μισό..
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δανάη... φαντάσου αυτή τη σκηνή. Μια γυναίκα, κατεβαίνοντας από το λεωφοερείο, την πονάει η μέση της, και μη καταφέρνοντας να σταθεί όρθια, λίγο αφού απόμεινε στη στάση μόνη, πέφτει. Την πίανουν τα δάκρυα, προσπαθόντας να σηκωθεί. Δεν της έχει ξανασυνβεί, και φοβάται πιο πολύ από όσο πονά.. κι ο πόνος την βαστά κομένη στα δύο. Σε αυτή την κατάσταση, ένα λεπτό αργότερα, τη συναντάνε ένα ζευγάρι, που από μακρυα, φροντίζουν να κρατήσουν απόσταση και να περάσουν σχεδόν μη κοιτόντας, κι ένας νεαρός που επιταχύνει το βήμα του. Κι οι δυο, σκεφτήκανε το ίδιο πράμα. Πως πρόκειτε γι ακόμα μια ζητιάνα, από αυτούς που ζουν κατά επιλογή παρασιτικά, έχοντας δηλαδή τη ζητιανιά επάγγελμα...
Ο νεαρός, προσπέρασε με περισσότερη ευκολία, και λιγότερες σκέψεις από το ζευγάρι.. ο λόγος είναι πως λίγα δευτερόλεπτα πριν, το ζευγάρι είχε ήδη προσπεράσει, επικυρώνοντας έτσι την δική του αντίδραση... Χρειάστηκε λιγότερο χρόνο να σκεφτεί, μιμούμενος την αντίδραση του ζευγαριού. Η αόρατη αυτή συνενοχή, αφαιρεί την ενοχή ενός πιθανού λάθους. Βολεύει, και .. η ζωή συνεχίζεται.. Αυτό είναι ένα παράδειγμα μυστικού.. ενός από τα τόσα, αόρατα μυστικά αναμεσά μας..
Μια όμορφη νύχτα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ρία τα λόγια στερεύουν.. οι πράξεις ίσως χάσουν το νόημά τους κάτω από το βάρος του αναγκαίου.. Μα η ψυχή δε στερεύει ποτέ. Μόνο ο θάνατος, μπορεί να την ξεκουράσει από την ελπίδα..
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βασίλη, συμφωνώ απόλυτα με αυτό που είπες!
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Butterfly οι νόμοι, η κατά κόσμον ηθική, είναι αλυσίδες στις ψυχές σκλάβων. Σε ένα κόσμο που η αδικία και η ανισότητα είναι κανόνας, κύρο σκοπό ύπαρξης έχουν να προστατέψουν αυτούς που ωφελούνται από αυτή την παραφροσύνη. Είναι όπλο, τρόπος υπόταξης των προβάτων στο βοσκό. Μα όταν το μαχαίρι αγγίξει το λαιμό του ζώου, το ζώο αφηνιάζει, και προσπαθεί όπως μπορεί να δραπετεύσει.. Κάθε πρόβατο, έχει τον ανόητο εφησυχασμό, πως δεν είναι αυτό που κινδυνεύει... πως δεν είναι το επόμενο στη σειρά για το σφαγείο.. Η τροφή, το νερό, γίνονται πολυτιμότερα από την ελεθερία του. Νιώθει τόση ευγνωμοσύνη γι αυτά, που αν δίπλα του δει πλακώνουνε στο ξύλο αστυνομικοί ένα φοιτητή, απλά γιατί διαδήλωνε, θα σκύψουν το κεφάλι, και προκειμένου να μη διαταράξουνε την ήσυχη ζωούλα τους, θα προσπεράσουν, ψελίζοντας ίσως μόνο.. Αργότερα, ίσως το κατακρίνουν, με ασφάλεια, σε γνωστούς τους. Μα έχουνε ήδη κάνει επιλογή πίσω από ποια γραμμή στέκονται, όταν ακριβώς προσπερνούσανε.
... Ίσως τελικά να μη χρειάζεται και τόσο να κινδυνεύει κάποιος, για να .. αγνοήσει την ηθική.. Αν και η ένοια ηθική, από μόνη της, είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ηθική για ποιον, κι από ποιον...
Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γυάλινο δάκρυ, μέχρι να έρθει ο θάνατος.. απομένει πάντα η ελπίδα..
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νεφέλη μου, πιο καλή κρυψώνα για τα όνειρα, από μια καρδιά με αγάπη, δεν υπάρχει!
Την αγάπη μου πάντα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

truth around us... ελπίζω αυτή να είναι μια γενική παρατήρηση, και να εξαιρείς τον εαυτό σου από αυτήν. Να προσέχεις τα ονειρά σου, μα κυρίως να έχεις πάντα χώρο γι αγάπη στην καρδιά σου, και το φως σου δε θα θαμπώσει ποτέ...
Καλό βράδυ φίλη μου!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

exoaptonkyklo, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καληνύχτα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ζαχαρένιε μου άγγελε, άστεγος εσύ; Μα αφού, αυτά τα είπαμε! Εσύ είσαι Ζαχαρένιος, όχι άστεγος!!!
Καληνύχτα, γλυκιά όπως η καρδούλα σου

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αλεξάνδρα.. σε ευχαριστώ, καλή μου!
Καληνύχτα!