Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

24/7/09

"Big.. bang"...

Ο αληθινός κόσμος, είναι αυτός που ανθίζει μέσα μας, όταν δε φοβόμαστε, όταν, ο πόνος κι η χαρά μπορούν να χορέψουν μαζί.. και να ταξιδέψουν την σκέψη στα σωστά μονοπάτια.. Εκείνα που όταν όλες οι ανάγκες μας σβήσουν, όταν καταρεύσουν τα ψεύτικα πρότυπα μιας τίμιας ή ηδονικής ζωής, μιας ζωής ταγμένης σε ένα σκοπό ή άλλον, εκείνα τα μονοπάτια, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Τα μόνα, όταν όλος ο κόσμος χαλάσει.. Και δεν οδηγούν στα άστρα... όπως πολλοί ζωγράφοι, πολλά παιδιά κι ερωτευμένοι φαντάζονται.. Μα συγκλίνουν μέσα μας, γη κι ουρανό, όλα, μπορούν να τα χωρέσουν σε μια μικρή καρδιά. Ή ένα δάκρυ.


Ίσως τα άστρα να μην είναι παρά μια καρδιά που έσπασε... Το big bang, από το οποίο γεννήθηκε ο κόσμος, καθώς μας λένε οι αστρονόμοι, ίσως δεν είναι αλλο από μια καρδιά, που έσπασε απ΄αγαπή...

29 σχόλια:

She είπε...

Ένα άστρο που έσπασε από αγάπη..

Πολύ καλό ποιητά μου!

Τα σέβη μου!

Σταλαγματιά είπε...

Ο πιο μεγάλος δρόμος είναι της καρδιάς κ ο μόνος που μπορεί να σε πάει από την κόλαση στον παράδεισο και το αντίθετο μέσα σε λίγα λεπτά....

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ανάσα μου.. σε ευχαριστώ!
( υπόκλιση) :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία μου... συχνά αρκεί και μόνο μια λέξη.. ΄η μια ματιά... ή και καμία.... :))

mar9659 είπε...

Υπέροχη ανάρτηση μπράβο σου καλή μου! Μόνο με την καρδιά μπορούμε να δούμε σωστά. Το ουσιώδες είναι πάντα αόρατο στο μάτι. Όπου δεν συναντάς αγάπη, βάλε εσύ αγάπη και θα τη συναντήσεις. Την αγάπη μου και ένα δροσερό φιλάκι απο εμένα για σένα

mar9659 είπε...

Υ.Γ.(Νικόλα μου σόρυ για το καλή μου...χαχαχα εκ παραδρομής το λάθος καλέ μου φίλε σόρυυυ!)

fotini είπε...

...όταν όλες οι ανάγκες μας σβήσουν...

μα σβηνουν ποτε οι αναγκες μας?
ποτε ποιητα!
οι αναγκες αυξανουν οταν κανεις αντιλαμβανεται , οτσν κανεις γευεται, οταν γνωριζει κ παραδεχεται, τολμα να δεχτει την υπεροχη λαμψη που χαραξε στο ονειρο το big bang της αγαπης

καλο ξημερωμα

Unknown είπε...

ΝΙΚΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ,ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΔΙΣΟΥΝ,ΠΟΤΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ.....ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ,ΠΩΣ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ,Η ΑΓΑΠΗ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.ΣΥΝΗΘΩΣ ΒΓΑΙΝΩ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ,ΟΜΩΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ,ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ.ΚΑΛΥΝΗΧΤΑ.

Artanis είπε...

Ωραία παρομοίωση, Νικόλα μου...
Καλημέρα και καλή βδομάδα απο ΝΖ, σε φιλώ...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Νικόλα μου, σίγουρα αυτό είναι, γι' αυτό και όταν μετράμε άστρα χαμογελάμε όπως όταν βλέπουμε πολύχρωμα πυροτεχνήματα
Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

BUTTERFLY είπε...

Μια εκρηξη συναισθηματων! Πολυ ομορφο! Μα η καρδια δεν σπαει ποτε απο αγαπη! Οση αγαπη κι αν της βαλεις μεσα, εχει παντα απεραντο χωρο και για αλλη! Και η χαρα και ο πονος μπορουν να γινουν ενα μονο μεσα απο την αγαπη...την οποια αγαπη...
Ευαισθητο κι αυτο το πονημα σου Νικολα...οπως παντα με αγγιξε...και ξερεις κατι; Οσο ομορφα κι αν ειναι τα ποιηματα σου, τα κειμενα σου ειναι αυτα που με ταξιδευουν περισσοτερο!
Καλημερα!

BUTTERFLY είπε...

Α! Εχεις και βραβειο!

magdalini36 είπε...

Νικόλα μου με χαρά ξαναβρίσκω τις λέξεις σου στα μονοπάτια της καρδιάς, που τόσο καλά κατέχεις...
Υπέροχη κι αληθινή γραφή όπως πάντα!!!
Καλά, το αμέσως προηγούμενο,τέλειο!
Φιλιά πολλά καλοκαιρινά:))

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Θαυμάσια ενόραση.
Όλος ο κόσμος μια καρδιά πλημύρα στην Αγάπη, κι οι άνθρωποι χωρίς σωσίβια ναυαγοί, εκεί να βρίσκουν καταφύγιο.
http://lygeri.pblogs.gr
http://ligery.pblogs.gr

Μαρια Νικολαου είπε...

Μια ρομαντική άποψη κι αυτή...

Καλημερα Νίκο :)

✿ margarita είπε...

Ίσως τα άστρα να μην είναι παρά μια καρδιά που έσπασε... Το big bang, από το οποίο γεννήθηκε ο κόσμος, καθώς μας λένε οι αστρονόμοι, ίσως δεν είναι αλλο από μια καρδιά, που έσπασε απ΄αγαπη...

Μια καρδιά που εσπασε απο αγάπη..και αναρωτιέμαι Νικόλα μου, αν ο κόσμος γεννήθηκε απο μια τέτοια καρδιά γιατί υπάρχει τόσο μισος γύρω μας?..εγω θα συνεχίσω να μιλώ με τ'αστέρια και να ονειρεύομαι..μια αγάπη!

Καλό βράδυ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

mar9659 καλή μου, δεν πειράζει για το λάθος! :)) Μόνο με τα μάτια της καρδιάς, κοιτάμε σωστά... :) Την αγάπη μου, και φιλιά! :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φω-τεινή μου!!! Πορεία είναι.. οδός.. βουτιά στο άπειρο... Δε σβήνουν οι ανάγκες μας.. μα πάντα υπάρχουν.... κι είναι σημαντικό να το αποδεκτούμε αυτό. Την αγάπη μου σε σένα! :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χριστίνα... περισσότερο από αγώνα, θέλει ματιά καθαρή.. Κι όταν κοιτάς καθαρά γύρω σου, θα δεις και την ευλογία, που υπάρχει μέσα σε κάθε τι, μα θα δεις και τον πόνο.. Αυτός που δεν είναι άξιος να πονέσει, δεν είναι άξιος και να αγαπήσει.. Να δώσει και να δεχτεί αγάπη... Κι όταν γράφω, τη λέξη αυτή, είναι τόσα, μα τόσα, που σημαίνει, που η καρδιά μου πάει να σπάσει... Γι αυτή την αγάπη μιλάω.. που αλλάζει το κάθε μας κύταρο, και το κάνει φως...
Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη μου, πάντα με θυμάσαι.. ευχαριστώ! :)
Καλά να περνάς, και καλά να είσαι! :) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φύρδην - Μίγδην ... ναι! Γι αυτό!!! :))) Όμορφα πετάγματα ψυχής, πάντα καλή μου! :)) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

BUTTERFLY Αν όμως έσπαγε... δεν θα ήταν αρκετό αυτό για να γεννηθεί το σύμπαν;; Ο κόσμος όλος;; Δεν μπορώ να βρω, όσο κι αν ψάχνω, αληθινά, αιτία άλλη για το ότι υπάρχουμε, παρεκτός την Αγάπη! :))
Ευχαριστώ και για την τιμή, να με σκεφτείς, και το βραβείο σου.. Το φύλαξα ήδη, μαζί με ότι αγαπώ.. στην καρδιά μου! :))
Την αγάπη μου, φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαγδαλινή μου, γύρισες από τις διακοπές;; :)) Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, κυρίως γιατί γνωρίζω, πως γράφεις επειδή νιώθεις! :)) Φιλιά!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Λυγερή μου... χωρίς σωσίβιο στην αγάπη, μας πρέπει.. Να γίνουμε ένα με αυτήν! :) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαρία μου, ρομαντική... και αληθινή! :))
Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα μου, τρυφερή από αγάπη, πάντα.... δεν είναι μίσος.. είναι φόβοι.. φόβοι που καταλήξαν να μοιάζουνε μίσος. Μίσος δεν υπάρχει.. μόνο φοβοσμένοι άνθρωποι.. Τρομαγμένοι...
Όνειρο αγάπης είμαστε.. μα στα όνειρα, τρυπώνουν κι οι σκιές.. στις ανησυχίες μας,... κάπου, που ο ήλιος που γεννήθηκε από την έκρηξη, δεν μπόρεσε να δει... και γεννήθηκε κάποιο παράπονο...
Μα η αγάπη, το φως της, κι αυτό μπορεί να το θεραπεύσει..
Φιλιά!

sykaki είπε...

Ίσως τα άστρα να μην είναι παρά μια καρδιά που έσπασε..



ωραιο....


με αγάπη και παραμυθενια φιλια
το παντα στον κοσμο του
Sykaki

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Sykaki... ευχαριστώ καλή μου για τα δροσερά σου λόγια! :)) Φιλιά!

Stratos είπε...

Καλησπέρα.
Πάρα πολύ ωραίο, Μπράβο!
Καλά να περνάς!