Άτιτλο

Ρωγμή του χρόνου, σιωπή μου, Φωνή μου..
Ποια λέξη να πω και να μην είναι τ' ονομά σου;
Η γη ακίνητη. Αρνείται να γυρίσει.
Δεν φεύγει η μέρα, δεν προχωράει η νύχτα.
Σε χάρτινη νηνεμία βυθίζονται πλοία
και φιγούρες πτηνών, χωρίς προσανατολισμό,
σκεπάζουν τις σκέψεις μου.Δεν έχω σκέψεις.
Τρεκλίζουν οι λέξεις, μεθούνε
κάθε που η γλώσσα σχηματίζει ένα Ν ή Λ...
Ποτάμι αιώνες, χωρέσανε
στο κενό που αφήνει η απουσία σου.
Να γυρίσω, φωνάζει η καρδιά..
Και την ίδια στιγμή σπάει κομάτια.
Επειδή, δεν υπάρχει Δρόμος ανοιχτός
να φτάσω σε Σένα.
Τα βήματά μου καλύπτει ύπνος βαθύς..
Το καλεσμά μου ηχώ ονείρου
όνειρο επιστρέφει, άχρωμο.
Γκριζο το κόκκινο των χειλιών σου,
δε με αφήνει να σε πιστέψω,
όταν οπτασία μου μιλάς, και λες: " Είμαι εδώ".
Νά' ξερες τι μοναξιά να ονειρεύομαι
και να μη μπορώ να αφεθώ στο όνειρο.
Να είσαι εδώ, και να μην είσαι.
Νά' χω Ψυχή και να μην μου ανήκει...
Πόσο τρέμω "να είμαι" όταν δε μπορώ να είμαι..

Πόσο σ΄αγάπησα και σ' αγαπώ..
νά' ξερες.. και να μην ήξερες ποτέ σου...
Σκιά αγάπης που έχασε την ελπίδα
δεμένη στο "ποτέ" και το "πάντα"...
Να σβήνομαι και να μη σβήνω....
Να θέλω να γυρίσω και να μη μπορώ...
Να μη μπορώ να βγω από το ονειρό μου...
Άχρωμος κι εγώ, με μια αναμονή
που δεν οδηγεί πουθενά.. Στο Τίποτα...