ατιτλο

Άδεια Ψυχή και το δωμάτιο άδειο.
μέσα σε σύννεφο γαλάζιο.
Πνίγονται ορίζοντες στην ομίχλη
φτιάχνουν οι φόβοι δικό τους παραμύθι.

Χωράει η ψυχή μέσα στο βλέμμα
"τότε" "τώρα" και "για πάντα".
Τοίχος λευκός που σε κοιτάζει,
στίχος που της καρδιά σου μοιάζει.

Κι ας παίζει μουσική, άσπρο είναι χιόνι
που κάνει γιορτινό το σαλόνι.
Έχει ο θάνατος στις νότες ξεχαστεί
σ' ένα χορό που χορεύετε μαζί.

Άδειοι οι τοίχοι όπως άδεια τα ρολόγια
Άσπροι οι στίχοι καθώς άσπρη η ζωή.
Ένα ποίημα που δε γράφτηκε για σένα
κι όμως  έγινε της μοίρας προσταγή.