Θυμάμαι..

Σε κοιτώ και θυμάμαι,
τα λεκιασμένα από έρωτα χείλη
- λεκέ από γλυκό κεράσι -
να στάζουνε λέξεις πόθου
μ' ανθισμένα κι ολάνοιχτα
τ αμυγδαλωτά σου μάτια...
Παράξενο πως αγγίζοντας
παλιά σου φωτογραφία,
αναριγά η Άνοιξη...
Και μυροφόρρος άνεμος
τρυγά της ψυχής μου
το μέλι...
Θυμάμαι, κι ας μη
σε φίλησα ποτέ,
πόσο κόκκινο πότισες
τις νύχτες μου,
με πόσο φως
έντυσες την ψυχή μου!
Σκορπώ το σ' αγαπώ
άνεμο στους ανέμους
σύννεφο και βροχή,
γαλήνης όνειρο
σα κοιτάς τη θάλασσα..
Κι έτσι κοντά σου ζω..
Όνειρο γαλήνης
κάθε π' αντικρύζω τα μάτια σου...
Ή κάθε που ανατέλει ο ήλιος
γιατί χαμογέλασες.
Θυμάμαι!
Και γλυκοχαμογελώ....