Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

17/9/13

Γαλήνη!

Στεκόντουσαν όρθιοι κι αγκαλιασμένοι.
_Θα μπορούσα να το κάνω για πάντα αυτό…  της είπε.
_Θα έκανες καμπούρα!
«Ένας σάκος   γεμάτος  επιθυμίες, όνειρα κι άστρα», σκέφτηκε …  Αν τον τσίμπαγε κανείς με κάτι τόσο αιχμηρό, όσο η πιο βαθιά του αλήθεια, θα έσκαγε όπως ένα  μπαλόνι και θα απελευθερωνόντουσαν  σαν πολύχρωμες πεταλούδες στο φως.. !
Χαμογέλασε!.. Το μυαλό του γεμάτο συναισθήματα κι εικόνες,  μα δεν είπε τίποτα..
Πώς να μιλήσεις  για την αλήθεια, τι  να πεις για την ομορφιά, όταν οι δυο τους ως ένα στέκεται εμπρός σου, την κοιτάς στα μάτια, την ανασαίνεις, την αγκαλιάζεις, την ζεις;  Την ομορφιά όταν την ζεις δεν την περιγράφεις..  Δε την μικραίνεις να χωρά σε λέξεις…

Δεν υπάρχουν σχόλια: