σκέψεις..

Όσο μπροστά κι αν προχωράμε, είναι φυσική ανάγκη της ψυχής, νοητική και συναισθηματική, να κοιτάμε πίσω στην αρχή του χρόνου, αναζητώντας την καθολική ταυτότητα της ύπαρξής μας, της ύπαρξης γενικότερα, και του στίγματός μας μέσα στο σύνολο του όλου... Κάθε καινούργιο τραβά την προσοχή καθώς τα παλαιά φθείρονται από την τριβή τους με τον χρόνο, για όσο... κι ωστόσο μέσα από το πάντρεμα όλων αυτών που είμαστε ή  ίσως είμαστε, φτιάχνεται ένα πολύ ηδονικό και μεθυστικό ποτό. Αδελφοποιό ποτό, με μια γεύση νίκης μπροστά στο άγνωστο του θανάτου, κι ως τέτοιο, ως δύναμη ζωτική. Γιατί έχουμε ανάγκη όσα μας ενώνουνε και μας παίρνουνε μακριά από ένα πεπερασμένο κόσμο πλασμένο από αδικία και όρια. Γιατί τα όνειρα είναι πάντα ανοριακά στην πιο αυθεντική τους μορφή, και μεις οι άνθρωποι, έχουμε υπαρξιακή ανάγκη να είμαστε έκφανση των ονείρων, στην πιο αυθεντική τους εκδοχή. Η ύπαρξή μας, η ύπαρξη γενικότερα, έχει ανάγκη παραμερίζοντας τα όρια να φτιάχνει χώρο για ταξίδια από τις απαρχές ως το μέγιστο που απείρου.