Κρεσέντο

Σήμερα είναι η επέτειος Α,
αύριο είναι η επέτειος Β.
Μάθετε να σκέφτεστε επετειακά,
βοηθάει στην οργάνωση της πληροφορίας,
στην κατάταξη εντός κι εκτός
και στην αρμονία του χρόνου.
Χρόνος για πόλεμο και χρόνος για ειρήνη.
Χρόνος να ματώνει η μνήμη και χρόνος κενός.
Προφυλάσσει από μεγάλων διαστάσεων σχέδια.
Σήμερα θα σε βρίσω και συ θα οργιστείς.
Σήμερα θα σε χτυπήσω, και συ θα γεμίσεις φόβο.
Σήμερα θα σου πω  παραμύθι στ' αυτί,  θα κλείσεις τα μάτια
και θ' αφεθείς στην οδό του ονείρου, χαμογελώντας.
Κι αύριο, αν θελήσω, θα σου πω μια ιστορία άλλη, ηρωική,
να πολεμήσεις οικειοθελώς στο όνομα της ανεξαρτησίας
και να πεθάνεις αν χρειαστεί, ευτυχισμένος,
με τιμή και δόξα για τα δικά μου χρήματα, πετρέλαιο, ευημερία.
Θα πεθάνεις φτωχός μα τιμημένος. Παραδειγματικά ηρωικά.
Κρατώ στα χέρια μου ένα κύμβαλο , στον κάθε του χτύπο ένα συναίσθημα
μι'  αντίδραση. Χορεύεις όπως χτυπώ έχοντας άγνοια της άγνοιάς σου.
Τίποτα πιο συστηματικό από την οργάνωση της πληροφορίας,
τίποτα πιο αρμονικό από το να πιστεύεις πως είσαι κύριος του εαυτού σου
και την ίδια στιγμή, να θάβεις τον εαυτό σου περισσότερες φορές απ' τούς νεκρούς.
Η οργάνωση της μνήμης είναι αγκάθι στο μάτι της ανθρωπότητας.
Αν γκρεμιζόντουσαν μια μέρα τα μνημεία μας όλα, οι τίτλοι στους τάφους,
αν καιγότανε η ιστορία στη λήθη, τότε ίσως και να έβλεπες αληθινά,
πως πίσω από κάθε τιμή, υπάρχει ένα μεγάλο τίμημα .

Έτσι μίλησε καθώς φοβότανε την επανάσταση, ο ηγέτης των ηγετών
στους άθλιους που στεκόντουσαν μπροστά του με τη δάδα αναμμένη, έτοιμοι
να κάψουνε κι αυτόν και τα πετρέλαιά του, ν' απαλλαγούν από το φόρο του αίματος.
Ένα τέλειο κρεσέντο σε πλήρη ανάπτυξη. Κι ως συνήθως, η δάδα έπεσε,
οι άθλιοι αγκαλιάσανε ο ένας τον άλλον, μαζί και τον ηγέτη και τους ηγέτες.
Φάγανε, ήπιανε, δακρύσανε, χορέψανε, μέθυσαν από χαρά κι αποκοιμηθήκανε.
Η επόμενη μέρα τους βρήκε δέσμιους στην ίδια  συνήθη καθημερινότητα,
να μην είναι άλλο από αριθμούς, τυπωμένοι σε χαρτονομίσματα.
Κι αυτό στην καλή περίπτωση...  στη χειρότερη απλώς αριθμοί.