μέρες που η σκέψη αγναντεύει το χθες.
Γίνεται η σκιά ρούχο και σκοπός
πάνω σε ρολόγια που έσπασε το φως.
Ο μεγάλος δείκτης σκίζει την καρδιά
λάβαρο μαχών γι’ άταφα φιλιά.
Θάλασσα κυματίζει μες τα βλέφαρα
γλυκιά Ταραχή μου, που δεν μ’ έδωσα.
Ο μικρός ο δείκτης είναι πιο σοφός
βήματα μεγάλα στο τροχισμένο φως.
Στέκεται για λίγο σχεδόν ακίνητος
κι ύστερα προσπερνά, τάχα αήττητος.
Σκόρπισε τις μέρες, σάρωσε καλά,
κάπου από το δώμα ο άντρας σε κοιτά.
Σκέπασε τα μάτια, κρύψε την καρδιά
κι αλυκές κάνε από τα κρίματα.
Ρίξε στο φαΐ αλάτι και σιωπή
σύννεφο να γίνουν και βροχή,
όμορφα άνθη μες τον κήπο σου
στεφάνι στον βαθύτερο ύπνο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου