Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

28/5/20

Σκέψεις

Ο αντικομφορμισμός ως στάση ζωής με σκοπό να καταγγείλει την υποκρισία, είναι ένα φαινόμενο που διαρκώς επανέρχεται συχνά μεταβαλλόμενο, καθώς υπάρχει η τάση το διαφορετικό να ενσωματώνεται μετά από κάποιο διάστημα στο σύστημα. Είναι θεωρώ ένα αντανακλαστικό φαινόμενο, που βασίζεται στο νόμο της φυσικής "δράση-αντίδραση". Αν δεχτούμε ότι ακούσια ή εκούσια, οι άλλοι με τις πράξεις τους, καθορίζουν εμάς, αυτό τι μας κάνει; Προσωπικά πιστεύω πως, οφείλουμε στον εαυτό μας να κοιτά την μεγάλη εικόνα από ψηλά, αποφεύγοντας να αντιδρά ως μια μηχανή, στην οποία μπορεί κάποιος ενεργοποιώντας την α ή β ή γ δράση πατώντας ένα κουμπί, να παράγει μέσω εμάς την α, β γ, αντίδραση, που μπορεί να είναι θυμός, αηδία, χαμόγελο, λύπη ή ότι άλλο... Ζούμε μέσα σε μια συνάρτηση καταστάσεων, κι έχουμε την τιμή ενός άγνωστου Χ με καθορισμένο πεδίο τιμών αν το δεχτούμε αυτό. Όμως είμαστε πολλά περισσότερα... Όταν ορίζουμε εσωτερικά, και χωρίς να επηρεαζόμαστε από το εφήμερο και τυχαίο, το γίγνεσθαί μας, παραμένοντας στο σπουδαίο και ουσιαστικό, μην επιτρέποντας στο καθημερινό άγχος, την κούραση, την τριβή της επιβίωσης, να μας κάνει κάτι πιο λίγο, από αυτό...

Δεν υπάρχουν σχόλια: