Σκέψη

Κάποια μέρα συνάντησε μια γαλήνια λίμνη, και η λίμνη την κοίταξε στα μάτια, με τα δικά της μάτια... Τότε αυτή, άρπαξε μια χούφτα βότσαλα και με μανία βάλθηκε να την πετροβολά. Κυμάτιζε η λίμνη κάνοντας πολλούς ομόκεντρους κύκλους, που σπάγαν ο ένας πάνω στον άλλον, μα δεν σταμάτησε στιγμή να την κοιτά, και σαν κόπιασε τόσο που τα χέρια της δεν άντεξαν να σηκώσουνε άλλο βότσαλο, της είπε: "Μπες μέσα μου και κολύμπα.... αύριο ίσως να μην υπάρχει αύριο, κι ούτε να με ξέρεις ούτε να σε ξέρω.. Θα κρατήσω όλα όσα σε βαραίνουνε μέσα μου. Και καθώς θα γνωριζόμαστε πλέον τόσο καλά, σου υπόσχομαι, πως, όταν κοιταχτούμε πάλι στα μάτια, θα καταλάβεις πόσο πολύτιμη ήσουν και είμαι. Κι ύστερα, θα σε βγάλω απαλά στην όχθη... σε ένα μικρό αγριολούλουδο θα κρύψω τον κόσμο σου. Και θα το κρύψω κι αυτό, γιατί, η ομορφιά σαν φανερωθεί, είναι πολλοί που θα ζητήσουν τον θερισμό της.