Στον ουρανό, καρφίτσωνα, χρόνια παλιά, αστέρια,
πίστευα βλέπεις σα παιδί, στα δύο μικρά μου χέρια...
Γέρο τρελλέ και παλαβέ, που μες το νου φωλιάζεις,
τ΄άστρα μου σήκωσες ψηλά, και με στη γη με βάζεις.
Θαρείς και σε λογίζεται για τούτα σου τα σκέρτσα
το σύννεφο και η βρόχη, ο ήλιος και τ΄αστέρι,
που μες τα στήθη κρύβονται, σαν άσπρο περιστέρι,
στου αγοριού το σ΄αγαπώ, στου κοριτσιού το έλα.
3 σχόλια:
"Πίστευα βλέπεις σα παιδί"
Πίστευε στον εαυτό σου..κ στο παιδί που έχεις μέσα σου..
Κ ας μη βγάλει πουθενά..
Θα'χεις ζήσει τ'όνειρο όμως;)
γιατι μ'ανεβασες ψηλα.....
γιατι στα στηθια εβαλες φωτια
τωρα να ζησω προσπαθω
θνητος να γεινω δεν μπορω
που να τα κρυψω τα φτερα
καικαν στην παραζαλη της καρδιας......
πάλεψε το .... μην κάνεις και συ το ίδιο λάθος όπως όλοι μας ....
Δημοσίευση σχολίου