Matriga καλή μέρα! Μαγεύω;;;Χμμ! Η μαγεία κατοικεί μέσα σου, αλλιώς δε θα μπορούσες να τη νιώσεις! Τα βηματά μου, τη δική σου ασημόσκονη, σηκώσαν...:))
Πώς τα όνειρα εξανεμίζονται μεγαλώνοντας ε; Πώς όταν είσαι μικρός/η κράτιέσαι απο κάτι που τόσο πολύ πιστεύεις για αληθινό και όταν μεγαλώνεις έχει χάσει κάθε πίστη...
Aναρωτιέμαι τι σε ενέπνευσε να γράψεις τούτο το μικρούλι πανέμορφο ποίημα που ακροβατεί ανάμεσα στην κοριτσίστικη και γυναικεία φύση.. καλησπέρα Νικόλα:)
Νικόλα μου το ποίημα σου είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα...θρόισμα μεταξιού που παρασέρνει επιθυμίες κι όνειρα στου πόθου τις πτυχές... "τάρταρα γυναικείας ψυχής"! ...πόσο αληθινό!
Νομίζω πως βλέπω λίγο ήλιο εκεί πίσω από τις...κουρτίνες της σκοτεινιάς;...χα,χα...& γιά μένα έτσι είναι... Καλό σαββατοκύριακο!:))
περναω για δευτερη φορα..... ειναι η ποιηση σου τοσο αληθινη.... αγγιζει την καρδια μου..... την ψυχη μου.... δεν ξερω τι σχολιο ν'αφησω..... νιωθω οτι θα ειναι πολυ λιγο διπλα σε κατι τοσο μεγαλο...... υπεροχο ...ολοι το λεμε.... μοναδικο....και αυτο το λεμε.... με παρασερνει.....σαν το ονειρο ....ναι ονειρο ειναι ....η ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ..... φιλια πολλα Νικολα κι παντοτε με εμπνευσεις ......
Άνεμε, δεν εξανεμίζονται τα όνειρα .... η πίστη εξανεμίζεται... όχι η πίστη στην "αλήθεια", μα τα "μπορώ"... επαίνοι και πρέπει, είναι συμβάσεις χάρτινες. Μα υπάρχουν κι άλλοι, πιο δυνατοί δεσμοφύλακες. Κατοικούν στη καρδιά μας και φοράνε ενδύματα της αγάπης. Υιοθετούμαι τις ανάγκες τους, επειδή έχουμε ανάγκη να είναι καλά... συχνά αυτό είναι λάθος για όλους... κι άλοτε.. όχι για όλους... η αμφιβολία είναι δηλητήριο που καταστρέφει δίχως να σκοτώσει τίποτα. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν άδειες από αποφάσεις κα βεβαιώτητα. Κι αυτό, γεννά πόνο... που μεγαλώνει καθώς οι μέρες γίνονται χρόνια, και τα χρόνια, ορίζοντας σιωπής.
Όμως, δε θέλω να πιστέψω πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα... Όπως, συχνά λέει ένας γνωστός μου, "το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράμα... το έχω κόψει άπειρες φορές... :))
Υ.Γ. Δε μπορώ να σε παρακολουθώ.. Δεν έχεις ενημέρωση για τις νέες αναρτήσεις σου..
Σε προσθέτω και μου βγάζει αυτό:
Δεν ήταν δυνατός ο εντοπισμός ροής δεδομένων για αυτήν τη διεύθυνση URL. Δεν θα εμφανίζονται οι αναρτήσεις ιστολόγιων και ο χρόνος ανανέωσης. Κάνε κάτι.
39 σχόλια:
Υπέροχο...
Μαρία, σε ευχαριστώ!
Ένα όμορφο απόγευμα, να έχεις! :))
Νικολα μου,μενω εκθαμπη καθε φορα απο την αστειρευτη εμπνευση σου,νασαι καλα φιλε μου!
Λουλούδι μου, σε ευχαριστώ για το ευγενικό σου σχόλιο! :)) Καλημέρα!
λέξεις που αιμοραγούν...
απόσταγμα ψυχής που υποφέρει...
μα το αίμα εκτός από πόνο
μαρτυράει και ΖΩΗ !!!
Αποτυπώνεις με ιδιαίτερη ευαισθησία
τον γυναικείο ψυχισμό Νικόλα!!
Να είσαι καλά, πάντα :) ***
Πολύ όμορφο ποίημα, Νικόλα μου...
καλή Κυριακή να έχεις, φιλιά πολλά...
"Σε μια πτυχή ονείρου, που κυματίζει,
γατζωμένο ένα μικρό κοριτσάκι.
Ο πόθος το παρασέρνει να γκρεμιστεί
στα τάρταρα γυναικείας ψυχής."
Τι είναι αυτό άραγε που μπορεί να την κρατήσει και να τη σώσει από βέβαιο χαμό;;
Πολύ αληθινοί οι στίχοι σου!!!
Καλημέρα Νικόλα και καλή εβδομάδα. Όπως πάντα μας μαγεύεις με τους ωραίους σου στίχους. Nα είσαι καλά :))
Άνθρωπος που έχει αρχίσει να καταλαβαίνει το γυναικείο ψυχισμό είναι άξιος επαίνου γι'αυτό και μόνο! :PP
Λακωνικός και περιεκτικός, εύγε.
Μαράζι μοιάζει
Ίσως και καημό…
Μα τα λόγια δεν φτάνουν
Και οι σκέψεις τρομάζουν….
Ένα κοριτσάκι στην ψυχή και μια γυναίκα στο βλέμμα …
Νικολα μου...
εμεινα αφωνη με το τελος...
πραγματικα υπεροχο...ψαχνω να βρω λεξεις να γραψω αλλα δεν εχω...
για εκεινα τα κοριτσια που πιαστηκαν απο ενα ονειρο και αργοτερα...λιγο αργοτερα τσακιστηκαν στο ιδιο σωμα...στην ιδια ψυχη...την δικη τους...
πολλα νεραιδενια φιλακια σου αφηνω!!!
Ιδιαιτερα ποιητικό
και συνάμα πολύ ομορφο
Καλημερα Νίκο
Μαργαρίτα με τιμάνε τα λόγια σου! Ευχαριστώ!
Καλημέρα, και να είσαι πάντα καλά, με υγεία κι αγάπη!
Φίλη Αρτάνη, ευχαριστώ! Μια γλυκιά καλημέρα! :))
Συννεφούλα, αυτό που μπορεί να την κρατήσει, είναι το παιδί μέ σατης.. Η αγάπη ! :)) Καλημέρα!
Matriga καλή μέρα! Μαγεύω;;;Χμμ! Η μαγεία κατοικεί μέσα σου, αλλιώς δε θα μπορούσες να τη νιώσεις! Τα βηματά μου, τη δική σου ασημόσκονη, σηκώσαν...:))
Μάνο, ευχαριστώ! Καλημέρα!
Αναστασία, όλα μας τρομάζουν, όσο είναι άγνωστα... Ο τρόπος, είναι να τα γνωρίσουμε... Να γνωρίσουμε και το παιδί και τη γυναίκα... Καλημέρα! :))
Ναϊάδα... :)) σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου! Μα και για τα νεραϊδένια φιλιά! :)) Καλημέρα!
Μαρία μου, σε ευχαριστώ! :)) Καλημέρα! :))
Καλημέρα Νικόλα. Γεννημένος ποιητής!
Μου έφτιαξες τη μέρα. :)))
Σημερα μπηκα στην σελιδα μου ειμαι
λιγο χαμενη sorry.
Eυχαριστω πολυ πολυ.
Φιλια πολλα.
Πώς τα όνειρα εξανεμίζονται μεγαλώνοντας ε; Πώς όταν είσαι μικρός/η κράτιέσαι απο κάτι που τόσο πολύ πιστεύεις για αληθινό και όταν μεγαλώνεις έχει χάσει κάθε πίστη...
Και δυστυχώς, δε μπορείς να κάνεις τίποτα...
Καληνύχτα φίλε μου!
Aναρωτιέμαι τι σε ενέπνευσε να γράψεις τούτο το μικρούλι πανέμορφο ποίημα που ακροβατεί ανάμεσα στην κοριτσίστικη και γυναικεία φύση..
καλησπέρα Νικόλα:)
Νικόλα μου το ποίημα σου είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα...θρόισμα μεταξιού που παρασέρνει επιθυμίες κι όνειρα στου πόθου τις πτυχές...
"τάρταρα γυναικείας ψυχής"!
...πόσο αληθινό!
Νομίζω πως βλέπω λίγο ήλιο εκεί πίσω από τις...κουρτίνες της σκοτεινιάς;...χα,χα...& γιά μένα έτσι είναι...
Καλό σαββατοκύριακο!:))
περναω για δευτερη φορα.....
ειναι η ποιηση σου τοσο αληθινη....
αγγιζει την καρδια μου.....
την ψυχη μου....
δεν ξερω τι σχολιο ν'αφησω.....
νιωθω οτι θα ειναι πολυ λιγο διπλα σε κατι τοσο μεγαλο......
υπεροχο ...ολοι το λεμε....
μοναδικο....και αυτο το λεμε....
με παρασερνει.....σαν το ονειρο ....ναι ονειρο ειναι ....η ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ.....
φιλια πολλα Νικολα κι παντοτε με εμπνευσεις ......
Λαμπηδόνα, όλοι χανόμαστε κάπου, για όσο ... απαραίτητο είναι.
Καλησπέρα!
Άνεμε, δεν εξανεμίζονται τα όνειρα .... η πίστη εξανεμίζεται... όχι η πίστη στην "αλήθεια", μα τα "μπορώ"... επαίνοι και πρέπει, είναι συμβάσεις χάρτινες. Μα υπάρχουν κι άλλοι, πιο δυνατοί δεσμοφύλακες. Κατοικούν στη καρδιά μας και φοράνε ενδύματα της αγάπης. Υιοθετούμαι τις ανάγκες τους, επειδή έχουμε ανάγκη να είναι καλά... συχνά αυτό είναι λάθος για όλους... κι άλοτε.. όχι για όλους... η αμφιβολία είναι δηλητήριο που καταστρέφει δίχως να σκοτώσει τίποτα. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν άδειες από αποφάσεις κα βεβαιώτητα. Κι αυτό, γεννά πόνο... που μεγαλώνει καθώς οι μέρες γίνονται χρόνια, και τα χρόνια, ορίζοντας σιωπής.
Όμως, δε θέλω να πιστέψω πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα... Όπως, συχνά λέει ένας γνωστός μου, "το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράμα... το έχω κόψει άπειρες φορές... :))
Ψιχάλα, το μυστήριο κι η ομορφιά της γυναικείας ψυχής! :))
Φωτεινή μου, ευχαριστώ! :)) Ναι, πάντα υπάρχει ο ήλιος, που δημιουργεί τα παραπονά μας! :)) Και κάνει τις επιθυμίες μας να ανθίζουν! :)))
Γεωργία Νεφέλη, ευχαριστώ! Δεν υπάρχει μεγαλυτέρη τιμή, χαρά, επιθυμία, από το να αγγίζει η γραφή μου την καρδούλα σου!
Την αγάπη μου, πάντα! :)))
Υπέροχο..
Υ.Γ. Δε μπορώ να σε παρακολουθώ.. Δεν έχεις ενημέρωση για τις νέες αναρτήσεις σου..
Σε προσθέτω και μου βγάζει αυτό:
Δεν ήταν δυνατός ο εντοπισμός ροής δεδομένων για αυτήν τη διεύθυνση URL. Δεν θα εμφανίζονται οι αναρτήσεις ιστολόγιων και ο χρόνος ανανέωσης. Κάνε κάτι.
Κι είναι η μετάβαση του κοριτσιού σε γυναίκα η πιο αθώα μα και λάγνα περίοδος ζωής...
Όμορφο...
υ.γ. Έχω το ίδιο πρόβλημα με τη Jacki όσον αφορά το ιστολόγιό σου.
"Σε μια πτυχή ονείρου, που κυματίζει,
γατζωμένο ένα μικρό κοριτσάκι.
Ο πόθος το παρασέρνει να γκρεμιστεί
στα τάρταρα γυναικείας ψυχής."
....Δεν έχω λόγια Νικόλα!
Να έχεις ενα όμορφο απόγευμα
Kαιρό είχα να περάσω από εδώ...
Περιπλανήθηκα και χάθηκα στους στίχους σου...
όπως πάντα ζωγραφίζουν την ψυχή μας και τα αισθήματά μας...
Καλό ξημέρωμα Νικόλα!
Ιωάννα... ευχαριστώ! :))
Δεν ξέρω γιατί δεν μπορείς να με παρακολουθήσεις... όλα φαίνονται σωστά...
Καλό απόγευμα!
Βαΐα η πιο αθώα.. κι η πιο λάγνα... Όμορφη περιγραφή! :))
Καλό απόγευμα!
Μαργαρίτα :))) Να έχεις και συ, ένα όμορφο, γλυκό, απόγευμα!
marianaonice ευχαριστώ για τον όμορφο βηματισμό, στους στίχους μου! :))
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου