Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

20/7/09

Ένα


Τα μάτια της θολά τοπία, βροχής... Τα μαλλιά της βρεγμένα κι αυτά. Ολόκληρο το κορμί της έτρεμε... Βάσταγε το κεφάλι του με τα δυο της χέρια, ενώ τα πόδια της προσπαθούσαν να τον φυλακίσουν εκεί.. Μα η ανάσα, οι αντοχές της, την προδίδαν.. Και χρειαζόταν τότε Αυτός, με όλη του τη δύναμη, να την υποτάξει... Η φωνή λυγμός έφτασε στα χείλη της... κι από κει άξαφνα, κραυγή έγινε, ζητώντας να πετάξει...Να πάρει μαζί ψυχή και κορμί ως τον ουρανό... Ναι.. εκεί ήταν... εκεί που καμιά ενοχή δε σκιάζει το φως, που βγάζουν δυο κορμιά σαν ενώνονται σε ένα... "Φτάνει... δεν αντέχω άλλο, φτάνει", του είπε, προσπαθώντας να πάρει ανάσα... Κι αυτός, με τη γεύση της στο στόμα, διψασμένος πιο πολύ από πρώτα, γλίστρησε απαλά φτιάχνοντας ένα μονοπάτι από φιλιά, ξεπερνώντας του αφαλού της τις δίνες, ως τα στήθη... ως το στόμα... Κι έκλεψε την αναπνοή της, καθώς, χανόταν μέσα στα σωθικά της... Πυρωμένα τα χείλη του, από την δική της φωτιά, κι αυτή η αίσθηση, πως είναι δική του, όσο δεν πάει.. Ψυχή και σώμα... Να κρυφτεί ήθελε ως το τέλος του χρόνου μέσα της, να μη γυρίσει ποτέ στον ψεύτικο κόσμο, της υποκρισίας.. Τόσο κοντά, έπρεπε πάντα να είναι.. Αυτός κι Εκείνη, ήταν Ένα.. Αυτή η μόνη αλήθεια. Το σμίξιμό τους ήταν το σμίξιμο μιας άδικα διαιρεμένης ψυχής.. Που από λάθος, ή φθόνο των Θεών, βρέθηκε μοιρασμένη σε δυο κορμιά... Δυο κορμιά που τώρα πια δεν υπήρχαν, δεν θέλανε να χωρίσουν... "Ταξίδι", ονόμαζε με το νου, την ώρα της αναμονής, τον τρόπο που ήθελε ο πόθος κοντά της να πετάξει... Όχι .. όχι, δεν είναι ταξίδι.. Δεν είναι μέρη ανεξερεύνητα το κορμί της... Δεν είναι άστρα τα μάτια της, δεν είναι θάλασσα τα κύματα που σπάνε στο στήθος του, καθώς την κρατά αγκαλιά... Όχι.. Ήταν και είναι το δικό του κορμί, αυτό που βαστάει.. Η δική του ανάσα, η ανάσα της... Επιστροφή είναι... στον παράδεισό! Εκεί, που δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να ζητήσεις πια... γιατί τα έχεις όλα!...

Το πρωί, οι κουρτίνες παίζανε με το φως.. Τ’  απαλό χάδι του ανέμου, έφερνε αύρα θαλασσινή, και μνήμες ... που ζητούσαν επίμονα να ξαναγίνουν παρόν... Η παλάμη του, στοργικά σα φωλιά πουλιών, έκρυβε τη καρδιά της... Ολόκληρη, είχε φωλιάσει το κορμί της στο δικό του κορμί.. Τα πόδια τους μπλεγμένα... Της άρεσε αυτή η αίσθηση ανάμεσα στα πόδια της... Πέρασε το χέρι της πάνω από το δικό του.. "Σ’ αγαπώ! Ψιθύρισε.... σ’ αγαπώ!".... Ένα δάκρυ που κύλισε ως τα χείλη της, ήταν η πρώτη γεύση εκείνο το πρωινό.. Ένα δάκρυ, με τόσα πολλά συναισθήματα μέσα.. κι ίσως να είχαν κυλίσει κι άλλα... αν δεν την άκουγε μέσα στο όνειρό του, που ζούσε... Ανασηκώθηκε ελαφρά, έγειρε πάνω από το πρόσωπο της, και το χαμόγελό του σαν ήλιος, της ζέστανε την ψυχή... "Κι εγώ σ’ αγαπώ!" της είπε... Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια... γαλήνεψε η ψυχή της... "Μα, πως.. πως με άκουσες;" Του είπε παιχνιδιάρικα, μα με απορία.. "αφού σχεδόν, το είπα μέσα μου.. και κοιμόσουν".... "Είναι γιατί σ’ αγαπώ, μικρή μου! Ζωή μου! Φως μου! ".... Το χέρι του κύλησε στο λαιμό της... στήριξε το κεφάλι της, και της έδωσε ένα κατακόκκινο, απαλό φιλί... η μέρα είχε μόλις αρχίσει.. κι ήταν εκεί.. μαζί...

24 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Αναρωτιέμαι αν τελικά όλα αυτά υπάρχουν μονο σε ταινιες και όνειρα γραμμένα σε χαρτί.
Γιατι ειναι τόσο δύσκολο πια ν αγαπήσουν οι άνθρωποι;.....

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αναστασία.. προσωπικά νιώθω, πως δεν είναι τόσο δύσκολο να αγαπήσουνε..
Φιλιά αέρινα!

flash είπε...

"Το σμίξιμό τους ήταν το σμίξιμο μιας άδικα διαιρεμένης ψυχής.."
Αυτό είναι ο έρωτας Νικόλα μου... αυτό.
Τί να πω για το πόσο υπέροχα γράφεις;
Θα πω οτι πολλές φορές φοβάμαι να σε διαβάσω...
Αλλά τους νικώ τους φόβους μου, μην ανησυχείς :)
Χίλια μπράβο σου, να είσαι πάντα καλά!... ελπίδα φυσάει εδώ μέσα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

flash... χαίρομαι που νικάς τους φόβους σου.. κι είναι υπέροχη η μικρή σου εξομολόγηση.. Τι άλλο μπορώ να πω, από Ευχαριστώ!;
Φιλιά αέρινα! :))

Μαργαρίτα είπε...

Πως φαίνεται ότι βιώνεις την αγάπη Νικόλα!!!

Ένα λοιπόν...

ΈΝΑ

φεύγω γεμάτη.. νύχτα καλή..

και πολλά μαργαριταρένια φιλιά ***

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μικρή μου νεράιδα ευχαριστώ που νιώθεις! :)
Φιλιά αέρινα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

δεν υπαρχει τιποτα πιο δυνατο απο την αισθηση να γινομαστε ενα με εκεινον που αγαπαμε...
ενα σωμα και μια ψυχη...
μονο οσοι το εχουν νιωσει καταλαβαινουν τι εγραψες Νικολα μου!

κι αυτο που εγραψες ειναι ενας υμνος στην απολυτη ολοκληρωση!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια απο μενα να σκορπισεις στους ανεμους σου!!!

Unknown είπε...

ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΝΙΚΟΛΑ,ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΟΥ ΔΙΧΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΩΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ.ΛΟΓΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ.ΘΕΩΡΟ ΠΩΣ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΔΡΑΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΙΩΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ,ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΡΩΤΑ ΔΗΛΑΔΗ,ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ.ΧΡΙΣΤΙΝΑ.

Mafalda είπε...

ax ax ax!! exw liwsei...
Ti omorfo... ti omorfes eikones ... ti omorfa sunaisthimata!
S'euxaristw!

:)

BUTTERFLY είπε...

Τι κειμενο ηταν αυτο! Ταξιδιαρικο και τοσο μα τοσο ερωτικο! Με ολη την εννοια του ερωτα!
Καλημερα Νικολα!

Bουλα. είπε...

Επιστροφή είναι... στον παράδεισό! Εκεί, που δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να ζητήσεις πια... γιατί τα έχεις όλα!...

Unknown είπε...

τι όμορφα ερωτικός που γίνεσαι με τέτοια κείμενα...

αχ!

:)

φιλιά βρόχινα...

55fm είπε...

Η ολοκλήρωση,το απόλυτο,η αιωνιότητα της στιγμής!
Η διάρκεια δεν έχει σημασία,έχει ήδη χαθεί, από τη στιγμή που νιώθεις έτσι...!
Υπέροχη, η περιγραφή σου,Νικόλα!
Καλημέρα!

Artanis είπε...

καταπληκτικό κείμενο Νικόλα...
καλημέρα...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ναϊάδα... τίποτα πιο δυνατό.. ναι!
Σε ευχαριστώ καλή μου νεράιδα για το όμορφο πέρασμα - άγγιγμά σου...
Φιλιά αέρινα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χριστίνα... ευχαριστώ που νιώθεις! :))
Φιλιά αέρινα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαφάλντα... εγώ ευχαριστώ.. που είσαι εδώ... :))
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Butterfly μου, ευχαριστώ! :))
Φιλιά αέρινα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βούλα μου, ναι, επιστροφή...
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αντζελίνα μου, .... :)) :)) Ποιος μιλάει!!! :))
Φιλιά αέρινα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

50fμ, σωστά... αυτή η αίσθηση, του αιώνιου, της πληρότητας... :))
Φιλιά αέρινα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη μου... ευχαριστώ!
Φιλιά αέρινα! :))

✿ margarita είπε...

η μέρα είχε μόλις αρχίσει.. κι ήταν εκεί.. μαζί...

Αυτο είναι η Αγάπη..αυτο είναι ο Έρωτας Νικόλα..και νιώθω πράγματι πλύ τυχερή..

Πολύ όμορφο..η αγάπη υπάρχει γύρω μας..αρκεί να την αναζητήσουμε!

Σε φιλώ

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα, η αγάπη υπάρχει γύρω μας.. ναι...και μέσα μας... κι ότι είναι, αγάπη είναι...
Φιλιά!