Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

22/10/09

Άτιτλο..

Μες το ψέμα, σ΄ένα τέλμα,
γεννήθηκα κι εγώ.
Μες σ΄ασήμια σκουριασμένα
στων άστρων το φως.

Κι είδα εσένα, βρήκα εμένα
σ΄όνειρο κρυφό,
σε μαλαματένια στήθη
κάστρα σα βουνό...

Μα τα όνειρα περάσαν
όπως κι ο καιρός,
και μαράζωσαν τα στήθη
απ΄το καημό.

Μες τα θαλασιά σου μάτια
στον χαμένο αδελφό
μια γοργόνα τραγουδάει,
πως να κοιμηθώ...

Το παράπονο με δένει
πάνω στα σχοινιά,
σε καράβι που βουλιάζει
κάπου στ΄ανοιχτά.

Κι είναι γύρω μου γαλήνη,
μα και μοναξιά,
ίσως να σε συναντήσω
στον βυθό ξανά.

6 σχόλια:

georgia nefeli είπε...

και αποψε θα κλεισω τα ματια
για να δω με εκεινα της ψυχης
σαν μοναχικο λουλουδι του φθινοπωρου
θα ανοιξω τα πεταλα μου
χωρις να φοβιθω τον μοχθυρο χειμωνα
που πλησιαζει....

Να αφεθω θελω...
στον ηλιο , στον ανεμο , στην βροχη και στο χοινι
πρεπει να το κανω για μενα
βλεπεις η ζωη του λουλουδιου πολυ μικρη....
πρεπει να ζησει αλλιως και αυτο λιγο στην γη θα ειναι μια ανυπαρξια......
πρεπει να γινει υποδειγμα και παραδειγμα....
κατι πρεπει να αφησει πισω για να θυμουνται
Δεν αξιζει η ζωη αν δεν την ζεις...
Δεν αξιζει η αγαπη αν δεν την χαριζεις.....

γεωργια νεφελη

fotini είπε...

Κι είδα εσένα, βρήκα εμένα
σ΄όνειρο κρυφό,
και αν χειμωνας πλησιαζει
βραδυ τσουχτερο
μεσα στο ονειρο και παλι
θα ρθω να σε βρω
και αν η μερα γκριζα μοιαζει
και εχει συννεφια
μυρωδατα καλοκαιρια
κρυβει η καρδια


θλιμμενα γραφεις μα μην ξεχνας
δραπετες στ ονειρο ειμαστε ολοι

σταγόνα είπε...

ομορφο γλυκό παράπονο.. μυρίζουν Φθινόπωρο οι στίχοι σου..
Ενα κυκλαμινο αφήνω στο περβάζι σου..

✿ margarita είπε...

Γιατί τόση λύπη?..

Κι είναι γύρω μου γαλήνη,
μα και μοναξιά,
ίσως να σε συναντήσω
στον βυθό ξανά.

κάπου στ΄ανοιχτά ψάξε την,μη την αφήσεις στο βυθό..είναι σκοτεινά εκεί κάτω!

Unknown είπε...

ΤΕΡΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΟΥ.ΒΛΕΠΕΙΣ Η ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ,ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ,ΟΤΑΝ ΜΝΗΜΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ,ΜΟΙΡΑΙΑ ,ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΘΛΙΨΗ.ΧΡΙΣΤΙΝΑ.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Να είστε όλοι καλά.. Ευχαριστώ!