Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

8/12/09

Η δύναμη του Ρόδου..

Σιγά σιγά το τοπίο καθάρισε. Αυτή, ήταν κι εκεί, και μακρυά, δίχως να μπορεί με σιγουριά να αποφασίσει που θέλει ή δεν θέλει να είναι. Πιο πολύ την τραβούσε το απόμακρο... Εκείνο, που οριακά φοβόταν μη χάσει. Το μπλεξιμό της αυτό, λειτουργούσε, και ως λεπίδα. Λεπίδα, που σε παραστράτημα, θα απόκοβε το λάθος θέλοντας να κρατήσει το Σωστό.
Κι εκείνος, έχοντας εξαντλήσει και με το παραπάνω τα λάθη του, δεν τόλμαγε να τραβήξει το σχοινί. Όλα του τα χαρτιά καμένα. Το ίδιο κι αυτός... Κι ένιωθε, πως η σιγουριά που της πρόσφερε, την έσπρωχνε στην άλλη πλευρά. Κάπου μέσα του, ευχόταν όλο αυτό το μαρτύριο να πάρει τέλος, με όποιο τίμημα. Αλλά τον τελευταίο λόγο, μπορούσε να έχει μόνο εκείνης η καρδιά, κι όχι η δική του. Υποταγμένος απόλυτα στη θελησή της, έβλεπε, και ξεχνούσε αμέσως, ένιωθε, μα πιο πολύ από τη δύναμη του αγκαθιού υπερτερούσε το ρόδο.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Το ροδο παντα θα υπερτερει και θα ναι νικητής.
Ειναι αυτο το κοκκινο βλεπεις...


Καλη σου μερα Νίκο

BUTTERFLY είπε...

Ποσες φορες δεν εχουμε αγγιξει ενα ροδο, μαγεμενοι απο τη γοητεια του, ξεροντας πως θα τρυπηθουμε απο το αγκαθι;
Καλημερα!

fotini είπε...

η αιωνια παλη?

την καλησπερα μου!

λιμανάκι είπε...

Πόσο καταλαβαίνω και 'αυτήν' και 'εκείνον' ....

Τίποτα άλλο

Μόνο μια γλυκιά καλημέρα

Artanis είπε...

Έτσι είναι ο έρωτας...σαν ρόδο και σαν αγκάθι...
καλημέρα και καλή βδομάδα...

magdalini36 είπε...

...λεπίδα κοφτερής απόφασης...να αφεθείς και να κοπείς ή καείς ή... μα δεν υπάρχει τίποτα άλλο!
"Αν δεν αφεθείς στα λάθη και στα πάθη..." τι να το κάνεις, δε λέει...:))
Νικόλα καλημέρα και φιλιά:))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη, σε όλους μας! :)) Φιλιά!!!