Άτιτλο

Ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι.

Ο ήλιος θρονιάστηκε στο κέντρο της ψυχής

στέγνωσε τις σκέψεις

κι έκανε τους τόπους των δακρύων αλυκές...

Έφτιαξε με αλάτι ένα μεγάλο αστραφτερό σπίτι,

εκεί που κάποτε ήταν θάλασσα και παλμός.

Σταφίδιασαν τα χέρια του

να σκάβει και να χτίζει αλάτι..

Μικρά όστρακα ήταν ο θησαυρός του.

Κάθε που έβρισκε ένα, το καθάριζε

και το έβαζε στην άκρη,

να το δώσει σε κάποιο παιδί.


Μια μέρα συννέφιασε πολύ, άρχισε να βρέχει..

Το σπίτι έλιωσε και χάθηκε στα νερά..

Τα όστρακα σκόρπισαν.. χάθηκαν..

Όταν κόπασε ο καιρός μαθεύτηκε η συμφορά.

Η θάλασσα, έφερε ένα πνιγμένο παιδί.

«Ευτυχώς, δεν ήταν από δω»... «Κακόμοιρο παιδί!»

Πόσο παράξενα και τρομακτικά ήταν τα χέρια του!

Σα χέρια γέρου… σταφιδιασμένα....