"Βάλε σε ένα καράβι την ψυχή σου και φύγε", του είπε. "Ταξίδεψε"..
Την κοιτούσε με απελπισία. Με παράπονο. Χωρίς ένα γιατί.... η δυναμή του σκόρπησε από τις άκρες των δαχτύλων του, από τα γόνατα... μετέωρη έμεινε η καρδιά του να χτυπάει στο κενό. Δεν ήθελε να ταξιδέψει.... που αλλού να πάει; Να ζητήσει τι... Τι να βρει.... Έστρεψε το βλέμμα του στην θάλασσα.. πέρα από εκεί που σμίγει με τον ουρανό.. Και δε βρήκε μέσα του μία τόση δα επιθυμία γι αυτό το ταξίδι.
"Θα το κάνω" της είπε....
Τα βλεφαρά του γεμάτα υγρά όνειρα.. όνειρα που δεν αντέχουν στο φως... έτσι δεν έστρεψε να την κοιτάξει ξανά, Συνέχισε να μιλά με γυρισμένη την πλάτη... ή έστω.. προσπάθησε να μιλήσει.. μα επανέλαβε απλώς για να ατσαλώσει την θελησή του" θα το κάνω" ....
"Ένα καράβι είναι πολύ μεγάλο για ένα τέτοιο ταξίδι", σκέφτηκε.. "ένα κούτσουρο είναι αρκετό" ..... Έσπρωξε την ψυχή του στη θάλασσα κι ανέβηκε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου