ατιτλο

Σφραγίζουν οι ψυχές
όπως τα χείλη,
γεφύρι από κερύθρα
υψώνουν
μέλισες δυνατές
ακατάπαυστες του έρωτα
εργάτριες,
πάνω από ποταμούς
αγάπης...
Κυλά, φεγγοβολά
γλυκός ο πόθος
μες τις φλέβες..
Και κατεβαίνουν άγγελοι
το αιώνιο να ξεδιψάσουνε
από τα στήθη και την πνοή,
εκείνων
που γίνανε Ένα
κι Αγάπη!