ατιτλο

‎Πληγώθηκα τόσο πολύ, που κανένα κλειδί πια, δε μπορεί να μ΄ανοίξει... Παγιδευτήκαν οι μνήμες,μακριά από το παρόν... Αν κοιτάξεις αθόρυβα από την κλειδαρότρυπα θα δεις πως τα ονειρά μου γίνανε τίγρεις.. Θηρια με νύχια και δόντια.. Καταφάγανε τις σάρκες μου ως την ψυχή. Και τώρα, ερείπια του χρόνου, σκελετωμένα κι αδυναμα, αργοπεθαίνουν από ασυτεία.