Την ευτυχία που κρύβεται
στην ανθισμένη λύπη,
σαν ονειρεύεται
εκείνο που της λείπει,
να μαρτυρώ δεν πρέπει.
Δένω στου Φεγγαριού
το άρμα, την ψυχή μου,
στις σκοτεινές νύχτες
να φλέγεται,
όνειρο στ΄ όνειρο μέσα.
Κι ας είναι η φλόγα η λευκή
όλη η ζωή μου.
στην ανθισμένη λύπη,
σαν ονειρεύεται
εκείνο που της λείπει,
να μαρτυρώ δεν πρέπει.
Δένω στου Φεγγαριού
το άρμα, την ψυχή μου,
στις σκοτεινές νύχτες
να φλέγεται,
όνειρο στ΄ όνειρο μέσα.
Κι ας είναι η φλόγα η λευκή
όλη η ζωή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου