Παράθυρο με θέα θα ανοίξω
στον τοίχο της ντροπής, για να σε βρω.
Στον κήπο της αγάπης σου θ΄αφήσω
ένα γαρύφαλο κι ένα ξύλινο σταυρό.
Στα παιδικά σου μάτια τα μεγάλα
δεν χορταίνω να κοιτώ τον ουρανό.
Χαρταετό απόψε θα πετάξω
με ένα μήνυμα να δεις, Σε αγαπώ!
Είναι στα χόρτα τα παιδικά παιχνίδια
παλιάς όπου ερήμωσε αυλής,
στέκουν, κοιτάνε πότε μένα πότε σένα
γυρεύουν τη στοργή μίας ψυχής.
Στο ίδιο στήθος π' ανάπνεες παιδάκι
τώρα γυναίκα που ξέρει να αγαπά,
έχεις θαρρώ στο κεφάλι ένα στεφάνι
από αγκάθια και κόκκινα φιλιά.
Μές τις παλάμες σου γράφει η μοίρα
μία λέξη μόνο. Είναι αρκετή.
Την διάβασες και σ΄έπιασε πλημμύρα
γιατί γνωρίζεις "γυναίκα" τι θα πει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου