Ευτυχία.

Κι όμως, αρκεί μόνο η παρουσία ενός μικρού φτερωτού.. ένα χαμόγελο, μία τρυφερή σκέψη... η σιωπή από ένα δάκρυ, ακόμα κ εκείνη η ήσυχη στιγμή όπου κάθε αγωνία μακάρια κοιμάται, γιατί δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Η ευτυχία μπορεί να κρυφτεί μέσα σε ένα σπινθηροβόλημα, και να’ ναι αυτό το φως και η διάρκειά του αρκετό, να κάνει την ζωή μας σπουδαία και γιορτινή. Τα υπόλοιπα χαρίζω στον μαύρο άνεμο… έτσι, για να’ χουν τα τραγούδια λόγους να ταξιδεύουνε, ώσπου να βρούνε και να φωτίσουνε κάποιο άλλο κλαρί, να κάνουν σημαντικό μέσα από την πολύχρωμη φτώχια τους ακόμη ένα δέντρο.
Σε αυτό το δάσος που ζούμε όλοι, μόνο η πυρκαγιά ενός παραμυθιού μπορεί, αν αφεθούμε να καούμε, να μας σώσει.