πτερωτά

Κοιμήθηκε στα χείλη του η αγάπη,
η ποίησή του σύννεφα έγινε σκιάς και σιωπής,
χωρίς βροντή χωρίς βροχή χωρίς ταξίδι.
Δίδυμη εικόνα της παγωμένης λίμνης στην καρδιά.

Κοιμήθηκαν οι λέξεις της φωτιάς,
μα σαν κοιμάται ξυπνάνε και γίνονται πτηνά.
Γοργά πετούν ως την ελπίδα
και με το ράμφος ανάβουν τ΄ άστρα, τραγουδώντας.

Κρίνα λευκά τα μάτια του ξυπνώντας
δακρύζουν και δεν ξέρει το γιατί.
Καίει το φως τα άστρα πριν τα βρει
στις στάχτες τα πτερωτά κουρνιάζουν.