Κόκκινα ρόδα

Ο θάνατος κι ο έρωτας στήσαν χορό μαζί,

στο σφριγηλό της δροσερό, νεανικό κορμί.

Τα χέρια της σα χάρτινα, βελούδο απαλό

που συναντάς στα πέταλα άγριων λουλουδιών,

δίνουν φωνή στα πένθιμα και χλομιασμένα χείλη

με πίδακες ζωγραφίζοντας τα ρόδα ποιητών.

Πόσο στο σκότος φωτεινή λαμποκοπά η καρδιά της

καθώς στ’ άστρα μοιράζεται η αθέριστη χαρά!

Ο θάνατος κι ο έρωτας την φίλησαν στα χείλη

ξέπνοο αφήνοντας τον πόθο για ζωή,
αφού αδύνατον στους δυο να ξεχωρίσει έναν,

μες το χορό τον ζοφερό που σμίξανε οι τρεις.